Kröller Müller

Enkele beelden en fragmenten van de verzameling die momenteel in het Kröller Möller museum te zien is geleend uit verschillende Nederlandse musea.

Egyptische vrouw

Ritueel zwaard

Winterlandschap van Schelfhout

En dan verder het werk uit de vaste collectie

Zoals drie beelden van Lipschits

Onmiskenbaar Giaccometti

Twee vroege werken van van Gogh

En een duif met jongen in de binnentuin van het museum. Nu in de kou van half januari.

Een schilderij van Balla

Aan het einde van het gedeelte van de vaste collectie drie installaties  van 

Maria Barnas

 Charley Toorop 

Braque

In de teruggang nui eens de beelden gefotografeerd

maar ook de postbode van van Gogh

Twee beelden van Medardo Rosso

Een selectie van wat we zagen.

Op en neer naar de Hoge Veluwe

Woensdag zijn we naar De Hoge Veluwe geweest om een abonnement aan te schaffen. Dan kunnen we net zo vaak gaan als we daar zin in hebben. Nu hebben we meteen even gebruik gemaakt van de gelegenheid om naar het Kröller Müller te gaan. Heerlijk even een dagje op stap samen.
Er hing erg veel verschillend werk verzamelt uit andere musea. Interessant en leuk.

Maar wat ik meer opvallend vond was dat er in het gedeelte van de vaste collectie bij het werk van van Gogh heel veel schilderijen hingen die ik nog nooit eerder gezien had o.a. pointilisten en ook werk van Jan Toorop e a dat ik nooit eerder zag.

Ik heb er weer van genoten en hoop binnenkort nog eens terug te gaan om er nog eens een blik op te werpen. Nu eerst de fotootjes die ik maakte downloaden.
Deze foto van het werk van Braque maakte ik op mijn telefoontje en is zonder problemen rechtstreeks hier te plaatsen. Ik vond namelijk een quote van hem die ik hier ook even ten beste geef.

Kunstenaars zijn niet onbegrepen maar miskent. Ze worden geëxploiteerd  door mensen die niet weten met wie ze te maken hebben

Nog een stukje van Krishnamurti

Wat zal ons veranderen? Meer schokken? Meer rampen? Verschillende vormen van overheid? Verschillende afbeeldingen? Verschillende idealen? Je hebt reeds zoveel hiervan gehad en toch ben je niet veranderd. Hoe verfijnder ons onderwijs is, hoe beschaafder we worden - geciviliseerd in de zin dat we meer verwijderd zijn van de natuur - hoe onmenselijker we worden. Dus wat moet men doen? Omdat geen van de dingen buiten mij zullen helpen, inclusief alle goden, wordt het duidelijk dat ik alleen mezelf moet begrijpen. Ik moet zien wat ik ben en mezelf radicaal veranderen. Dan komt de goedheid eruit. Dan kan men een goede samenleving creëren.

Uit de openbare lezing in Ojai op 7 april 1979

Krishnamurti s meditatie

Middenin de nacht in een huisje in de bossen toen het volkomen rustig was, met uitzondering van het sporadisch krassen van een uil die riep zonder antwoord te krijgen, was meditatie pure vreugde, zonder een enkele rimpeling van het denken met zijn eindeloze subtiliteiten, het was een beweging, zonder einde en alle bewegingen van het brein waren stil gevallen er was lleen een gadeslaan vanuit leegte. Het was een leegte die geen weten had gekend; het was een leegte die geen ruimte had gekend; het was een leegte zonder tijd. Ze was leeg voorbij aan alle zien, weten en zijn. In deze leegte kolkte het met de uitzinnigheid van een storm was er de razernij van een exploderend universum, de scheppingsdrift die nooit tot enige expressie zou komen. Het was de razernij van alle leven, dood en liefde. Toch was ze leeg, een wijde grenzeloze leegte die door niets ooit gevuld, veranderd of bedekt zou kunnen worden. Meditatie was de extase van die leegte.

Uit: Aantekeningen
Krishnamurti
Blz 122