Tulpen

Op smartphone

Naar buiten

Eigenlijk zou ik iedere dag nu ik wat ouder wordt, zo n wandelingetje door het park moeten maken zoals alle oude mensen dat doen om in conditie te blijven, maar ja...
Dat deed mijn vader wel altijd zoveel mogelijk. Mijn moeder ging nooit met hem mee. Ze had daar totaal geen behoefte aan en ik.., ik bungel daar tussenin.

Ik vind het als ik eruit ben gegaan heerlijk dat ik even zo van de buitenlucht en het moois in de natuur heb genoten, maar om er alleen uit te gaan, ach dat trekt me niet zo. Eigenlijk zie ik daar altijd tegenop en besluit dan maar weer een blogje te schrijven.

Of zou ik nu even gaan en meteen een fotootje maken.
Goed idee.

Toch heerlijk nu ik geweest ben. Moet ik vaker doen!

Sawa Belanda in de winter

Rijk mens zonder diepe depressies

Ik heb de vouwgordijntjes naar beneden gedaan. De zon staat zo laag en de lucht is zo scherp. Het schijnt de kamer in en wanneer ik op de bank zit kan ik slecht zien. De contrasten zijn te hoog, te scherp en de macula degeneratie doet de rest.

De schildersezel staat schuin naast het raam en met die lichtval is het lastig schilderen. Iedere keer is het weer en zoeken naar de juiste oplossing om zo goed mogelijk gebruik te kunnen maken van mijn ogen die nogal wat te wensen overlaten. Ik heb verschillende brillen en verschillende gekleurde overzetbrillen om problemen minder lastg te maken en daar maak ik regelmatig gebruik van.
Ik ben nog steeds blij met alles wat ik kan zien. Het is nog steeds haalbaar om alles wat ik wil doen ook te kunnen doen. Alles wat ik wil zien, kan ik zien. Wat een weelde. Mijn hele leven heb ik al van HET ZIEN kunnen genieten.

Nu het wat moeizamer wordt, ben ik me steeds meer bewust van het genieten van het kunnen zien. Prachtige beelden in de natuur buiten. Op het tv scherm, op mijn tablet.  Het nog steeds kunnen schilderen. Wat is het leven goed voor mij.  Mijn mogelijkheid tot visualiseren maakt het ook nog eens mogelijk al dat moois op te roepen wanneer en waar ik maar wil. Zien is zo belangrijk en als ik die beelden dan ook nog eens op kan slaan en in mijn hoofd bewaren... Dat is bijzonder.

En dan ook nog is het heel bijzonder dat ik geen last heb van diepe depressies, dat ik dus KAN genieten van alles wat mij  mogelijk wordt gemaakt.

Ik ben een rijk mens.

Een digitaal samengestelde foto en tekeningen.
Trollen in het park

Knap

Regelmatig zie ik blogs verschijnen van veel mensen.
Een tijd geleden was ik ook veel consequenter in het regelmatig posten van blogberichten. Vaak dagelijks en zelfs vaker.  Nu vind ik het erg knap al die volhouders met vaak dagelijks  blogberichten. Het veel snellere en kortere  Facebook heeft mijn activiteiten met publiceren overgenomen. Ik begon daar als een soort promotie voor mijn blogs maar dat is lang niet meer het hoofddoel.

Dingen veranderen en zo ook mijn blog gedrag. De inspiratie om te schrijven is minder daartegenover staat dat ik veel meer bezig ben met schilderen en fotograferen. Daar put ik veel plezier uit.

In de zijbalk vind je die andere blogs. Het schrijven staat nu op een laag pitje. Ach wie weet, misschien komen er ook weer andere tijden dat ik dit blog frequenter ga gebruiken. Ik laat het gewoon komen zoals het komt.

Meestal schilder ik uit mijn herinnering thuis of in het open atelier. Hier waren we in Wageningen. Het Depot. Een mooi beeldenmuseum met een daaraan gekoppelde tuin. Prachtig om rond te kijken.