IJsvogeltje

Die zijn altijd heel lastig te fotograferen omdat ze zo schuw zijn. Regelmatig liepen we in Sonsbeek en toen we even op een bankje plaats namen zagen we van die blauwe vogeltjes voorbijvliegen en zowaar, het waren ijsvogeltjes. Op dit zoekplaatje kun je ze tussen de takken vinden. Op de achtergrond hield een reiger de wacht. Ik kon ze met mijn steeds slechter wordende ogen nauwelijks waarnemen.

 Gelukkig hadden we een behoorlijk telelens meegenomen en toen begon het kijken en wachten. Het was heerlijk weer en we hebben een enorme serie foto's gemaakt waar we maar enkele van overhielden.
Ik vermoed dat er een nest jongen heeft gezeten die keurig voor ons hebben geposeerd.

Pas thuis kon ik ze op het beeldscherm beter bekijken. Gelukkig zit er een automatische scherpstelfunctie op de huidige camera s. Zelfs daarmee was het voor mij met al die takken lastig scherp te krijgen  en met de hand was het helemaal niets geworden. Er zijn dan ook heeeeeel veel foto's in de prullebak beland. Maar we hadden een heerlijke middag.

Sonsbeek Internationaal, Eko Prawoto

We zijn afgelopen week enkele keren naar Park Sonsbeek geweest. Daar zijn heel wat kunstwerken te bewonderen en het is een heerlijk wandelpark. We maakten steeds door een gedeelte korte wandelingen en genoten van het mooie weer. Bij de witte villa, een gebouw uit de koloniale tijd, ligt al jarenlang het witte beeld dat nu tijdens de kunstmanifestatie  Sonsbeek Internationaal gezelschap heeft gekregen.


















..
De Indonesische kunstenaar heeft zich door het huis laten inspireren en diagonaal van de heuvel af in perspectief verschillende objecten opgesteld. In de vierkante object naast het huis hebben zich ook al trouwplechtigheden voltrokken. Het is mooi om er rond, in en door te wandelen. Een mooi park als Sonsbeek waardig.
Alle objecten zijn van enorme bamboestammen gemaakt.

En de foto hieronder vond ik op Facebook.

Prachtig! Derek en Ellen gaven elkaar afgelopen weekend het ja-woord in het bamboepaviljoen van Eko Prawoto. Sonsbeek International feliciteert jullie met jullie huwelijk! \

<3

De wereld verbeteren

Toch vind ik het vreemd dat een zelfmoordaanslag in Bagdad een heel ander gevoel oproept dan een aanslag in Frankrijk. Zou dat komen omdat er in de media minder aandacht aan wordt besteed of omdat het verder weg is, buiten de ons omringende landen. En het verschil in emotie zou waarschijnlijk nog groter zijn wanneer er hier in Nederland zoiets verschrikkelijks zou gebeuren. Ook al zou er niemand van mijn directe omgeving bij betrokken zijn.

Dat geldt voor mij en zal natuurlijk voor alle mensen gelden. Wat moet het toch verschrikkelijk zijn om in een land te wonen waar die ellende onverwachts en herhaaldelijk aan de orde van de dag is. Overal lijkt oorlog en terreur te heersen. Jarenlang bleven we er hier van verschoond. Die tijd lijkt nu voorbij te zijn. Hebben we het hier in het westen met onze arrogante lifestile over onszelf afgeroepen? Ik weet het niet want hoe het ook is, moord en doodslag is nooit goed te praten, onder geen enkel omstandigheid.

Ja, ja goed gezegd, maar ooit toen ik in mijn leven aan de lijve bedreigd werd heb ik ook in dubio gestaan het mes te pakken dat op de koelkast lag. Ik heb het niet gedaan en overleefd. Maar nu zet het mij wel aan het denken en heb ik mijn oordeel niet meer zo snel klaar. Niet om het doden goed te praten maar om inzicht te krijgen in de werkzaamheid van emoties.

Zolang we die niet onder controle hebben, kun je nooit weten waar je toe in staat bent. Dus... begin ik maar weer bij mezelf. Opmerkzaamheid.  De enige plek waar de wereld veranderd kan worden. Toch...?

Natuurlijk kunnen we het ook buiten onszelf leggen en wijzen naar politici, terroristen, dictators enz. Maar dat geeft vooreerst ook geen resultaten. Dus houd ik het maar bij mezelf en kijk naar alles wat er binnen en buiten goed- en mis gaat.

Niet zo n vrolijk blogje. Maar wel wat er zich de laatste tijd in onze rustige welzijnsstaatjes afspeelt.

Aleppo

Schrijven of schilderen

Het lijkt wel of ik weer schrijfzin krijg. Dat heb ik in tijden niet meer gehad en hield me voornamelijk bezig met schilderen. Dat kun je zien op het schilderijen blog. Nou heb ik wel vaker gedacht: kom ik zal weer eens vaker een berichtje in mijn magazijn plaatsen. Maar iedere keer ging die opwelling vanzelf weer over.
Het is dus gewoon afwachten waar de lust me toe drijft. Nu met het tablet is het wel makkelijker om te schrijven. Ik hoef niet meer de hele computer op te starten en kan gewoon op de bank een berichtje schrijven. De mogelijkheden om te publiceren zijn dan iets anders en linken wat moeilijker in het bericht te plaatsen.  Maar dat is ook weer een uitdaging tot onderzoek, eens even uitproberen of ik via mijn tablet ook een link van mijn schilderijenblog rechtstreeks in dit berichtje kan krijgen.
Ja, dat is gelukt, maar of ik het goed heb ingevuld en je op de goede site terechtkomt, is de vraag. Ga ik na publicatie uitproberen en nu alvast een van mijn schilderijen als illustratie hieronder.