Liefde

Hoewel de apostel in de liefde volmaakt is geworden, staan ‘wij’ – zijn toehoorders en lezers – zeer waarschijnlijk nog aan het begin. En precies omdat wij nog aan het begin staan, mogen wij niet op dezelfde wijze over de liefde spreken als de apostel. Dat wil zeggen: wij moeten in ons spreken over de liefde het gebod tot liefde centraal  stellen. Als ik dat niet zou doen, dan suggereer ik dat ik volmaakt ben in de liefde en dat ik de dwang van het gebod tot liefde niet langer nodig heb.’

Soren Kierkegaard.

Tegenwoodig houden we niet meer zo van geboden en verboden. Het MOETEN daar willen we over het algemeen liever niet naar luisteren. 'Niets moet' zeggen we dan om onze vrijheid nog eens te benadrukken. We hebben in vroeger dagen vaak teveel gemoeten en de tegenwoordige tijd is daar een weerslag van. Het leven bestaat uit acties en reacties en zo stevenen we in een konstante up en down golfbeweging op de toekomst af.

In feite veranderd er door de eeuwen heen niet zo gek veel als je het hebt over de menselijke natuur van het zelf.
Ja, de wetenschap maakt sprongen vooruit in materialistische zin maar ons zelf blijft in een kringetje om onszelf heendraaien.

Als er werkelijk iets zinvols zou kunnen gebeuren in deze wereld dan kunnen we dat zelf veroorzaken door  gedisciplineerd te leren het woord liefde in ons persoonlijk leven te verwezenlijken. Een alomvattende liefde kunnen we leren kennen door bijvoorbeeld degene die me niet zint niet af te wijzen maar op zijn minst met gelijkmoedigheid tegemoet te treden. We mogen dan niet allemaal dezelfde richting op kijken maar als mens zijn we allemaal mens tussen de mensen. Het omgaan met personen die ons niet bevallen is al zo verschrikkelijk lastig dat we liever afstand nemen laat staan er in alle rust op  reageren. We zoeken een weg om ermee om te gaan door ons erboven te stellen of ervoor weg te lopen, maar gelijkmoedigheid of zelfs liefde... dat is lastig

Ik denk dat Soren wel gelijk had. We zijn nog ver vewijderd van DE liefde. Hebben we dan toch geboden, verboden, discipline en het moeten nodig om een betere omgeving te creeeren?

Kleien

Morgenvroeg ga ik weer naar het open atelier. Vorige week ben ik niet geweest wegens een begrafenis. Heel jammer want we zouden monoprints gaan afdrukken onder de drukpers en ik was heel nieuwsgierig naar de procedure. Maar in dit geval ging de begrafenis voor.  Gelukkig was het wat verder buiten mijn familie en vriendenband maar ik ben blij dat ik geweest ben.

Ook had ik de gebakken kleitabletten die ik gemaakt had mee kunnen nemen want ze zouden klaar zijn. Dat wordt nu dus morgen. Ik ben benieuwd.

Godsbeeld

Het hele proces van wetenschappelijke ontdekkingen is eigenlijk een constante vlucht voor wonderen.

Albert Einstein.

Tja de hele waarheid zullen we nooit weten want er staan altijd weer nieuwe uitdagingen voor de deur. En voor mij hoeft dat ook niet. Dat 'ALLES WETEN' Is het niet prachtig dat er altijd weer deuren open staan die de nieuwsgierigheid prikkelen

Net als in het vorig blogje, waar ik me ook niet voor honderd procent achter Hawking kan scharen. Hij gooit mijns inziens het kind met het badwater weg. Een beetje kort door de bocht zegt hij: Dus God bestaat niet.
Ook al heeft hij nog zo hard gestudeerd en hypotheses bedacht. Het is altijd kort door de bocht totdat het wonder niet meer bestaat.

Misschien is het zaak het Godsbeeld dat we generaties lang met ons dragen volkomen te herzien. Ik schreef al. Voor mij bestaat er geen SCHEPPENDE God. Er is geen begin en geen einde het is een doorgaande alomvattende beweging die voortdurend aan verandering onderhevig is. Een komen en gaan, een ontstaan en vergaan, een imploderen en exploderen. Ieder keer weer altijd doorgaand. Een oneindigheid waarvan wij ons geen voorstelling kunnen maken.

Dat is een onbegrijpelijk wonder en ik zeg het dan op mijn eigen onbeholpen manier. Heb het over iets waar geen woorden voor zijn. Maar dat die krachten altijd en vaak slechts  in potentie in en buiten ons aanwezig zijn, staat voor mij als een paal boven water.

God bestaat niet op de manier zoals wij dat denken maar als een onbeschrijfelijk wonder is het altijd en overal aanwezig.
Hoe?

Ach misschien moeten we dat wonder zelf handjes en voetjes geven en dat doen we maar al te vaak op een niet al te beste manier, wanneer we denken dat we het bij het rechte eind hebben zitten we er vaak naast.

Ik fotografeerde vanmorgen in het Arboretum van Wageningen. Het was er erg koud. Meer foto's op

https://ellyvandoorn.wordpress.com/

Portret