Onderweg naar Culemborg

Hoe het vorige logje erop komt te staan is me een raadsel. Het is een ouder bericht en ik las het even terug op mijn tablet. Ik moet een verkeerd knopje hebben aangeraakt waardoor het nu weer naar voren is geschoven en hieronder terecht is gekomen. Nou ja, geen ramp.

Gister zijn we even op en neer naar Culemborg geweest. Altijd een leuk ritje en we moesten er toch zijn maar hebben een iets koelere dag uitgekozen. Gisteren leek het ons heel geschikt.
Onderweg maakte ik wat foto's vanuit de auto.

De wereld van de ziel

Ik lees en er zit op dit moment heel veel in mijn hoofd en hart. Het lastige daarvan is om er op een soepele manier woorden aan te geven. Het is niet zozeer dat het alleen in mijn hoofd zit maar het is ook nog eens een stukje levende ervaring omdat het een onuitwisbare indruk in mijn leven is en ik vaak de behoefte heb die te delen. Of dat dan ook zinvol is... het is gebleken uit de reacties op veel van wat ik schreef dat ze in mijn idee meestal aan de essentie die ik hoopte duidelijk te maken voorbij gingen.  Dat ligt dan niet aan degene die de reactie leest maar dan had ik het waarschijnlijk toch weer niet duidelijk genoeg weten te verwoorden. Ik waag weer eens een poging.

Wat nu bij me opkomt is de ademhaling. Het komen en gaan, komen en gaan, komen en gaan zonder dat we daar iets mee hoeven te doen. Het gebeurd gewoon aan ons. Op het moment dat we daar invloed op uit willen oefenen gaat het niet soepeltjes meer. Zo werkt dat. We willen de touwtjes in eigen hand houden en laten het niet meer stromen.
De ademhaling heeft heel veel correspondenties die we zouden kunnen zien en ervaren als we ons er bewust van wilden  worden. Het correspondeert met alle schepping en vergankelijkheid in de materiele wereld. Het scheppingsverhaal in Genesis en de vele andere scheppingsverhalen binnen verschillende culturen en tradities zouden we in het licht van de ademhaling kunnen lezen en op ons zelf betrekken. In iedere minuut van ademhalen zijn die complete verhalen te ontdekken binnen onze eigen ademhaling zelfs zo dat er een licht in ons wakker kan worden zoals dat ook in de scheppingsverhalen wordt beschreven en de bewuste ervaring ons eigen wordt. Het komen en gaan van de dingen. Dat ervaren er op te contempleren kan een heel nieuwe wereld openbaren.

Het zou mogelijk kunnen maken dat we al onze vooropgestelde ideeen die we over van alles en nog wat hebben, loslaten en beter ervaren, dat wat is of waar het werkelijk om gaat. Het in en uitademen ervaren en weer laten gaan. De bewustwording en het leren zien van de verbondenheid met alles op basis van die open in en uitademende beweging, die gewoon van minuut tot minuut ons ahw beademd, een scheppen en vergankelijkheid die de hele gerichtheid op het vasthouden aan en dat wat we denken te zijn op losse schroeven zet of in een ander daglicht plaatst.

In een diepgaande ervaring die de ziel van alle dingen laat zien, kunnen we contact maken, de ziel een brug tussen hemel en aarde. Daar raken de menselijke ervaringen en de goddelijke scheppingswereld elkaar en wordt die ervaring evenals de ademhaling aan ons geopenbaard in ons dagelijks leven.

Vanuit die positie en de bewustwording wordt iedere handeling vanuit een goed hart perfect. Als we erin slagen ontvankelijk te worden en ons te openen voor  de ademhaling en de ziel als brug tussen hemel en aarde krijgen onze handelingen eeuwigheidswaarden.

Bron: De wereld van de ziel
           Daniel van Egmond
          http://www.nachtwind.nl/de-wereld-van-de-ziel.html
Van harte aanbevolen.

Kinds

Nu geloof ik nog dat het waar is. Als je ouder wordt wordt je kinds. Een doosje kralen van zeker 65 jaar oud bewijst het. Al die jaren heb ik het bewaard en nu geeft het me een gevoel van herkenning. Wat ben ik druk als een kind met uitzoeken van kraaltjes.
Goed, als kind maakte ik er geen oorbellen van en verwonderde ik me alleen over de schoonheid van de kleurtjes. Die met de grote gaten kon ik aan een dikke ijzeren pen reigen. Die met de kleinere aan een draatje, maar ik kan me niet eens herinneren dat ik dat laatste deed. Ik was meer bezig met kijken geloof ik. Er waren zulke mooie bij. Van de mooiste maakte ik een tijdje geleden een mala, een boeddhistisch gebedssnoer. Nu ben ik met oorbellen en hangertjes aan de gang gegaan.

Ik heb me kostelijk geamuseerd.

Sieraden

In de jaren 70 maakte ik er heeeeel veel. Ik hield heb nog over van dat wat ik ooit verkocht een zwarte hanger en wat klein spul. Alle rondjes draaide ik met tangetjes.
Nu wordt het weer op een heel andere manier gedaan en ik heb het spul weer eens tevooschijn gehaald. Op Pinterest keek ik naar voorbeelden en die groene is het resultaat. Niet om over naar huis te schrijven maar toch wel leuk om te delen.
En niet te vergeten. Het houd je van de straat op hete dagen.