De tweede lentedag

Regen.
De aarde zal het wel nodig hebben, die regen.
En ik kan er mooi aan wennen mijn hoeden te gaan dragen te beginnen met dat regenhoedje. Ik vind het leuk hoor, hoeden maar het wordt zo langzamerhand een noodzaak om zo helder mogelijk te blijven zien. De lichtval in mijn ogen maakt dat ik minder goed zie en onder idealere omstandigheden gaat het nog best goed. Dus maak ik de omstandigheden zo goed mogelijk door hoeden te gaan dragen met een grote rand. Dat is ook fijn voor het fotograferen want dat wordt steeds lastiger. Vooral  door de lichtinval en als de zon laag staat, (wat de mooiste resultaten geeft) wordt dat wat ik op scherm of door de zoeker zie zo minimaal dat ik alleen nog maar op de compositie en de data van sluitertijd en diafragma kan gokken. Dus ik hoop dat hoeden uitkomst gaan bieden.

Strijken. Er ligt een grote wasmand vol strijkgoed. Die nu eerst maar eens wegwerken. Daar is motivatie en discipline voor nodig en daaraan ontbreekt het me nog weleens. Ik doe liever wat ik leuk vind. Als ik daaraan toegeef zou dat betekenen dat er nog maar weinig of geen dingen van het moeten zouden gebeuren met alle consequenties van dien. Zo zie je maar als je een prettig leven wilt hebben horen ook de moeten dingen erbij. Want prettig is het niet zonder sommige levensbehoefte. Misschien kan ik leren strijken en koken leuk te gaan vinden hihihi

Kijk dat is leuk, samen schilderen.

Eerste dag van de lente.

Ik lees net dat het zover is. Nou en ook duidelijk zichtbaar. Alles is al vroeg in bloei.

Exposeren

Het is al weer tien jaar geleden dat ik samen met Marja Wennemers exposeerde bij Galerie Vlasblom in Arnhem. Daar hebben we door de tijd heen verschillende keren gehangen. Ik vond het toen erg leuk om te doen. Helaas is de Galerie er enkele jaren geleden mee opgehouden. 

Nu binnenkort gaat de kunstroute in Presikhaaf weer van start en heb ik besloten ook daaran weer mee te doen. Ik heb enkele jaartjes overgeslagen en nu hoop ik erbij te kunnen zijn mits er ruimte is en dat is nog niet zeker. Ik zie het niet meer zitten om alles voor één dag kunstroute op te hangen en 's avonds weer weg te halen. Dus als er een ruimte is waar ik wat langer kan hangen dan wil ik wel. Ach als je ouder wordt is het allemaal wat minder belangrijk. Als het niet doorgaat is het ook goed.  Grappig trouwens dat ik toevallig de drie schilderijen die hier te zien zijn heb verkocht. De rood blauwe via Vlasblom en de twee volgende enkele jaren later. 

Een gezellige drukte.

Witkwast

Aan de ene kant zou ik graag weer wat meer tijd vrij willen maken om te bloggen, aan de andere kant vind ik dat het me ook veel tijd kost. Er zijn zoveel andere dingen die ik ook graag doe.

Nu ben ik weer bezig een meditatie voorbereiden om die morgenmiddag te delen met anderen. Ook daar heb ik heel veel tijd voor nodig, want ik doe dat maar heel zelden en meestal doe ik gewoon mee. Naar mate je dingen vaker doet zal het steeds makkelijker worden en minder tijd gaan kosten. Zo is het met alles.

Dan zie ik bij Walter hoe hij alles wat hij doet combineert en aangenaam op zijn blog weet te deponeren. Leuk zoals hij dat spontaan kan en een goed voorbeeld voor mij. Misschien moet ik er ook maar eens wat spontaner mee omgaan en zo nu en dan een onaf schilderij ertegenaan gooien. Gemakkelijker schrijven over wat me bezig houdt. Wie weet misschien ga ik dan ook zien hoe ik zo'n probleem geval met schilderen op kan lossen.

 Gewoon de boxer de bokser laten zijn. Of de witkwast erover. Het zal de witkwast wel worden.