Een nooit eindigende voorstelling

Zo af en toe overvalt me een 'aha erlehbnis'. Ken je dat ook? Zo'n gevoel van 'dat het kwartje gevallen is'.

Omdat ik nogal visueel ben ingesteld zag ik het voor me in de vorm van een enorm grote, prachtige ronde vorm in de eindeloze ruimte waarin duizenden kleurtjes zichtbaar waren al die kleurtjes hadden een eigen bestaan en toch werden alle individuele kleuren beïnvloed door alle omliggende kleuren. Ieder kleurtje was duidelijk herkenbaar en verbonden met alle kleurtjes eromheen waardoor het geheel met een witte stralenkrans, die alle kleuren vertegenwoordigden, was omringd en dat witte licht beïnvloedde ook weer alle kleurtjes in de bol.

In die prachtige grote bol ervoer ik mijzelf als een minuscuul klein kleurtje.

Plotseling voelde ik mij niet hulpeloos, maar vrij en blij in dat grote geheel. Geen kleurtje was er dat ik op de door mij gewenste wijze hoefde te veranderen. Er was ook geen enkele wens daartoe. Alle kleuren waren noodzakelijk om de bol schoonheid te geven en ik was onderdeel van dat grote geheel.  Ik wilde alleen mijn eigen kleur af stemmen en de juiste kleuren leren gebruiken om contact te maken met het witte licht waarin alle kleuren vertegenwoordigd zijn.
Het zou als vanzelfsprekend  ontstaan door mijn eigen inzet zodat mijn omgeving door het breken van dat licht zijn eigen kleur kan versterken en weer uitstralen waardoor de mogelijkheid kan ontstaan voor het ervaren van dat schitterende witte licht.

Het voelde als een prachtige never ending story dat het leven zelf is.

Bedenk er je eigen plaatje maar bij want plaatjes schieten tekort in het voorstellingsvermogen.
:-)

Waardoor.

Er worden zoveel vragen gesteld over het leven die nooit beantwoord zullen worden. Vaak zijn het de verkeerde vragen die gesteld worden. Een van de meest voorkomende vragen is: WAAROM.

Waarom moet mij dit overkomen?
Natuurlijk kun je een antwoord geven. Een antwoord zoals: Omdat DIT er is, is er DAT. Omdat er ziekte is, is er gezondheid, omdat er wit is is er zwart, omdat het nat is kan het ook droog zijn. Het één kan er niet zijn zonder het ander. Maar of dat ook de antwoorden zijn die gezocht worden?  Voor de een zal het voldoende zijn."Het is nu eenmaal zo".
De ander zoekt verder. Welke vragen kun je nog meer stellen als je dieper op het wezen van het leven in wilt gaan.

Je kunt ook vragen WAARDOOR. Vooropgesteld dat je die vraag aan jezelf richt en nooit als antwoord naar buiten wijst, want daar bereik je niets mee. Je kunt alleen maar zelf met dingen om leren gaan en de ander hoeven we niet te veranderen. Niet dat het oplossingen geeft voor wat er IS dat we niet begrijpen, maar het geeft wel meer inzicht want dan kom je als vanzelfsprekend uit bij oorzaken en gevolgen in jezelf. Op die manier kun je ook dieper in je eigen handel en wandel doordringen. Het kan heel verhelderend werken en het brengt je steeds dichter bij datgene in jezelf waar je denkt grip op te hebben. Vaak kom je tot de conclusie dat er heel wat meer nodig is dan een overdenking om grip te krijgen op het eigen functioneren.

Veel zaken die we doen of laten zijn gebaseerd op gewoonte patronen en herhalen zich onmiddellijk onbewust voor we er erg in hebben. Onder bepaalde omstandigheden komt het, voor je er erg in hebt automatisch naar boven en dan zit je al middenin de manier van reageren zoals je dat altijd doet en omdat alle oorzaken gevolgen hebben komen we niet uit het kringetje. Daar is meer voor nodig dan zo af en toe iets opmerken. Er is oefening nodig als je werkelijk iets veranderen wilt of wanneer je meer inzicht wilt krijgen in je eigen omstandigheden, handel en wandel.

"Mens ken uzelf ' is veel meer dan een simpele uitspraak die Socrates ook graag gebruikte naar aanleiding van het Orakel van Dephi las ik onlangs. Nou hoef ik echt geen Socrates te zijn, maar het beter leren kennen van mijzelf  door oefening en aandacht en mijn functioneren te leren herkennen zonder voor of afkeur  heeft me al veel opgeleverd.


Als je goed oplet zul je zien dat we automatisch overal op reageren nog voor we erover hebben gedacht en dezelfde patronen herhalen.
Niet dat daar wat mis mee is, maar we weten het niet eens. Logisch dat we dan ook de gevolgen niet kunnen veranderen als we daar invloed op zouden willen hebben. Onze eigen manier van leven heeft grote consequenties.

Niet mogelijk

Maar weer een persoonlijk berichtje.

Fotootjes plaatsen op het blog en 'likes' op facebook is iets waarbij je niet zoveel na hoeft te denken dat gaat me momenteel wat makkelijker af dan stukjes schrijven over aandacht en overdenkingen. Niet dat ik  niet meer nadenk of aandachtig ben of probeer te merken hoe het in mij functioneert, maar het schrijven daarover gaat niet zo eenvoudig omdat er veel persoonlijke dingen waar anderen bij betrokken zijn een rol spelen. Ziekte en privézaken waarover ik als het mijzelf betrof wel zou kunnen schrijven maar niet over dat waar het anderen betreft.

Geconfronteerd met ziekten speelt reflekteren bij mij een grote rol. Zeker wanneer het dichterbij in de eigen kring voorkomt. Toch voel ik tot nog toe een bepaald onvermogen erover te schrijven door de omstandigheden. Wat gaat er allemaal door me heen, hoe wil ik ermee omgaan en lukt me dat ook? Wat zou ik zelf doen onder veranderende omstandigheden? En hoe meer ik betrokken ben bij de gebeurtenissen des te groter en dieper de ervaringen raken.

Momenteel ben ik bezig wat kinderherinneringen op te schrijven en dat werkt heel rustgevend.  Meditaties, stilte van binnenuit  en beoefeningen helpen me verder. Ik voel me sterk en hoop dat ik tot steun kan zijn.

Land zonder paden

Nazomeren uit en thuis

Wat boften we. Een heerlijke nazomer waar we van konden genieten en nu nog van genieten.

Leiden