Hobby's

Ik ben heel blij dat het bloggen momenteel op een veel lager pitje staat. Ik vind het leuk om af en toe een berichtje te plaatsen maar er zijn ook andere dingen voor in de plaats gekomen.
Ik schilder weer veel meer en plaats zo nu en dan een foto van het werk op het schilderblog en  fotootjes op het fotoblog. Daar wil ik nog steeds de laatste pagina's aanmaken van de vakantie aan de Moezel. maar tot op heden heb ik dat nog niet afgemaakt. Misschien komt het er binnenkort van.

De komende dagen zal ik wel weer druk zijn met het opnieuw installeren van een andere computer want deze houdt er tegenwoordig aardige kuren op na. Ik zal blij zijn als ik weer 'normaal' met compie om kan gaan.

Nu ik wat minder blog zou het misschien net zo handig zijn om één blogje voor alles te gebruiken. Maar ja, ik heb ze nu eenmaal dus blijf ik ze voorlopig maar alle drie gebruiken. Dat is zo gegroeid na de catastrofe met weblog.

De werkelijkheid

De werkelijkheid van een ander persoon ligt niet in wat hij tegenover jou onthult, maar in wat hij je niet kan onthullen.
Dus moet je om hem te begrijpen niet luisteren naar wat hij zegt, maar naar wat hij niet zegt.

Kahlil Gibran

Rakesh

Toevallig keek ik in oude documenten en vond deze tekst die ik enkele jaren geleden schreef en toen nog op Weblog publiceerde.

Hij zat op de kledingstandaard aan het voeteneind van mijn bed en keek me aan. Zijn kleine priemende oogjes leken dwars door me heen te boren.

‘Ik heb je lang niet gezien’, zei ik.

‘Dat heb je ervan als je niet oplet’, antwoordde hij arrogant.

‘Heb je goed geslapen?’ voegde hij eraan toe om de pil te verzachten.

Ik keek op de wekker, het was half zes.

‘Jawel, maar veel te kort. Heb jij me wakker gemaakt?’

‘Ik zou niet durven.’

‘Vroeger hoorde ik je nog weleens als je ’s morgens in de dakgoot zat. Je riep drie keer en ik wist dat het goed was. Vanaf we zijn verhuisd ben jij ook verdwenen. Ja, ik weet wel dat dingen veranderen. Maar toch, ik mis jouw gekras.’

Hij schudde wat aan zijn veren en draaide verwaand zijn kop om, streek zijn zwarte pak glad en mompelde: ‘ik ben er altijd, dat zou je nu toch moeten weten.’

Ik knikte bedachtzaam terwijl hij driemaal kraste en wegvloog.

Knisperende elementalen

De vochtige damp onder de bomen voor mijn huis is verdwenen. Het heeft zich omgezet in water dat zachtjes naar beneden valt en het blad van de enorme rode beuk laat glimmen. Op de wind dansen takken van duizenden groenen en zwartpurper in een gezamenlijke dans van vreugde. Twinkelend knisperen de blaadjes, geluidloos als lachende elementalen. Iedere moment toveren ze een nieuwe compositie in mijn blikveld.

Ik zit in de serre goed verborgen voor de frisse bries en kijk waar ze reiken tot aan de hemel.