Hard werken

Het leven is heel afwisselend. Soms kabbelt het rustig verder en heb je alle tijd om te doen wat op het lijstje staat. Maar er zijn zo van die tijden dat alles tegelijk op je afkomt.

Ben ik nou de enige bij wie het hollen of stilstaan is?

Nou in dat hollen ben ik nu terecht gekomen. Ik merk dan altijd weer dat heel even de angst toeslaat dat ik geen tijd genoeg heb en dingen niet op tijd kan doen. Daar moet ik voorzichtig mee zijn, want dat levert stress op. Even een paar stapjes achteruit en naar mezelf kijken. Ik vertel mezelf dat ik niet meer dan één ding tegelijk kan doen en de rust moet bewaren. Meestal helpt het wel want de meeste dingen en de grootste druk zit in het hoofd en dat heeft dan weer een uitwerking op het lijf. Dus alles met aandacht en op zijn eigen tijd afwerken is de leus.

Ik vind het een uitdaging om er op de juiste manier mee om te leren gaan, maar dat lukt me niet altijd en ik moet dan ook oppassen dat ik niet kriebelig word als ik de voorbereidingen voor de volgende dag, die vervelende huishoudelijke klusjes zoals aanrecht opruimen want als ik dat niet doe dan loopt het de volgende ochtend in de soep, nog op het laatste moment voor het slapen gaan moet doen, want dan heb ik het echt wel gehad en wil naar bed.

En het meest opmerkelijke is dan als ik de eerste dag 'doorben' en al een gedeelte heb afgewerkt van de hoeveelheid die er ligt te wachten, ach dan valt het allemaal nog wel mee. Dat zou ik me meer van te voren moeten bedenken. Er van te voren rekening mee houden dat ik niet meer dan een ding tegelijk kan doen en dat het dan best wel goed komt. De rust in mezelf bewaren dat is wat het leven leefbaarder maakt. En zo is de cirkel weer rond.

Wat er dan ligt te wachten nu? De lay out voor het nieuwe Magazine en alle andere persoonlijke afspraken enz. komen daar dan bij.

Hieronder een kleine impressie van het vorige nummer. En nu weer hard aan de slag met het nieuwe.

Onderzoeken.

Een interessant gesprek met mijn kleinzoon en we kwamen beiden tot de conclusie:

De wetenschap is gebaseerd op het bewustzijn en de ervaringen van bepaalde personen.
De uitkomsten kunnen gecontroleerd worden door verdieping en kennis van anderen.

Religie (herverbinden met ...) is gebaseerd op het bewustzijn en de ervaringen van bepaalde personen.
De uitkomsten kunnen gecontroleerd worden door verdieping en ervaringen van anderen.

Het enige verschil is dat het één over materie gaat en het ander over minder tastbare zaken maar desalnietemin  hoeven religieuze ervaringen  niet ontkent te worden in hun bestaansrecht omdat velen het niet ervaren.
Net als velen die de conclusies en ervaringen van wetenschappers niet kunnen delen.

Ik kan toch ook niet met mijn ogen zien en ervaren dat wat astronauten zien vanuit een andere ruimte dan de mijne.

Of je astronautische ervaringen wilt of je wilt verdiepen in een religieus bewustzijn of geen van beiden is je eigen beslissing.

Onderzoek hier en nu blijft in beide gevallen belangrijk om  met beide benen op de grond te kunnen blijven.

Wie zet de kroon op het werk? :-)

Wat je erin stopt haal je er ook uit.

Waar blijven mijn overdenkingen toch?
Heel opmerkelijk hoe het werkt in het menselijke brein en de geest. Dat waar je je mee bezig houdt gaat onmiddellijk in je hersens zitten en daarmee houd je je dan ook (intensief) bezig.  
Ja daar ga ik weer in de tweede persoon enkelvoud, maar ik bedoel natuurlijk dat ik opmerk dat het bij mij zo werkt. Waarschijnlijk ook wel bij anderen, een uitzondering daargelaten, maar dat kun je alleen zelf bepalen. Ik heb daar natuurlijk geen onderzoek naar gedaan. Goed. Bij mij schijnt het dus wel zo te werken. Het maakt me duidelijk hoe belangrijk het is om je energie gericht in iets te stoppen en je ermee bezig te houden wanneer je er werkelijk iets mee wilt.
Om dat ook nog weer verder duidelijk te krijgen vond ik een citaat van niemand minder dan Aristoteles.

Ten eerste moet je een duidelijkheid, helder praktisch ideaal hebben. Ten tweede moet je de noodzakelijke middelen hebben om je doel te bereiken. Ten derde moet je alles wat je hebt richten op dat doel. Mensen zijn doelgerichte dieren. Onze levens hebben alleen betekenis als we ons inzetten en onze doelen nastreven. 

Zo functioneert het dus. Toch vermoed ik dat er maar weinigen zijn die op deze strak gerichte manier zingeving aan hun leven geven. Door zich er intensief en doelgericht mee bezig te houden. We willen ons er wel voor inzetten, maar laten ons door van alles en nog wat afleiden. Of vinden dat we andere verplichtingen hebben en zijn dus niet gefocust.

Daarmee wil ik er geen waardeoordeel aan geven, maar gewoon iets bij mijzelf vaststellen. Er zijn zoveel dingen die ik graag wil doen en waar ik me mee bezig wil houden. Niet voor niets noem ik dit blog mijn magazijn en stop er dus van alles in. Gelijktijdig wordt het me duidelijk dat, om werkelijk aandachtig te zijn en  het beste of diepste uit mijzelf te halen, er veel meer nodig is. Een bepaalde gerichtheid is dan onvermijdelijk.  Er is slechts een enkeling die zich volkomen doelgericht opstelt en dat uit zijn leven haalt wat mogelijk is.

In religieus opzicht kan ik me dan ook voorstellen dat het celibaat heel belangrijk kan zijn, je kunt geen twee heren dienen is me nu wel duidelijk. Helaas vind ik het dan weer een jammerlijke zaak dat in de RK traditie dit voor het (hele) leven zou moeten zijn en met het opgeven van dat celibaat er kennis die ten dienste van anderen kan staan, verloren gaat en dat daartegenover staat dat het vasthouden daarvan tot excessen kan leiden.

Ik splits mijn focus dan toch maar regelmatig in verschillende zaken uit en houd me voor de afwisseling met meerdere dingen bezig. Belangrijk vind ik om me bewust te zijn van hoe het werkt en wat het in en met mijn geest doet.

De zin van het leven is de zin die je er zelf aan geeft.
En wat je erin stop haal je er ook uit.


fotograferen, schilderen, schrijven, computer, familie, vakantie, muziek, lezen, meditatie, filosofie, kunst, musea en alles is (nog) mogelijk in deze westerse samenleving. Het één, hoeft het ander niet uit te sluiten en we kunnen ervan genieten, maar hoe word ik me bewust en haal daardoor de essentie en zingeving  in mijn leven naar boven?
Ik heb er een prachtige en gelukkig eindeloze weg in gevonden.
Jij ook?

Aapjes kijken

Ik lach maar zelden naar een dier en als ik het doe, ontdek ik later dat ik naar mezelf heb gelachen, gelachen om het menselijk wezen waarvan het dier een meedogenloze karikatuur had gemaakt.

K. Lorenz 1903-1989

Het jachtseizoen is weer geopend en we waren vanmorgen al vroeg in het koude Burgers dierenpark waar we  honderden plaatjes hebben geschoten.
Nee nee nee schrik niet, ze zijn echt niet allemaal geschikt voor blogkijkers.  Regelmatig zal ik er ook wat op het fotoblog zetten.

Veel dieren waren binnen, waarschijnlijk vanwege de kou.