Korte krabbels.

Schreef ik in mijn Magazijn. Maar ook daar kom ik niet steeds aan toe.
Zaterdag zijn we even in de dierentuin geweest om te fotograferen. Ik had een oud objectief meegenomen, maar Fer zei dat hij slechte opnamen maakte. Ik eigenwijs als ik ben, toch uitproberen. Nou ik kon bijna alle foto´s wegkieperen. Nou ja, niet zo erg er komen nog meer momenten en nu weet ik het zeker. Die 70/300 Macro is waardeloos. Zondag gingen we nog even naar de Heemtuin en daar met de 100-300 zonder macro, heb ik toch heel aardige plaatjes kunnen schieten. Een beetje snijden doet wonderen met een goede lens en camera.

Deze maakte ik met dat slechte objectief. Wel aardig natuurlijk, maar er was niets haarscherp aan de andere foto´s te vinden.

Hoezo vakantie?

Ik dacht heerlijk, even helemaal niets geen bijzonders, geen verenigingen geen cursussen, geen groepen. Alles even op een laag pitje.
Ja ja dat had je gdacht, de vakantie vordert al aardig en ik heb het nog nooit zo druk gehad. Ik val van het een in het ander. Verhuizing, logeerpartij. Affiches maken,  Tweede hands boeken organiseren voor de boekenmarkt in Huissen. Avonden fotoshoppen voor de aanvraag bij de gemeente want we willen balkonbeglazing en er moet een foto komen van iets dat er nog niet is. Het moet niet gekker worden in Nederland. Lampen kopen met schoonmama en afspraken waar ik nooit aan toekom nu toch eens een keertje ... maar zelfs daar kom ik niet aan toe.
Dus lieve mensen zelfs van bloggen komt weinig.. Ik heb tussen de regels door toch  wel heerlijk gefotografeerd  maar de drukte bezorgd me af en toe wel PDS krampen. Tja, dat moet je er dan maar voor over hebben als je actief mee wilt blijven doen.
Als troost plaats ik maar een fotootje zoals gewoonlijk en ja, die nieuwe camera is een verrukking. Het leven zit toch vol wisselvalligheden en verrassingen. Heerlijk toch.

In mijn eentje verder vieren.

Nog even en dan krijgt Fer ook vakantie maar nu hoop ik nog even een beetje gas terug te nemen en heerlijk ontspannen mijn ding te doen. Is ook wel nodig want mijn lijf begint af en toe behoorlijk op te spelen en in de vakantie wil ik graag fit zijn.

Ik heb genoten van mijn jongst kleinzoon van elf jaar. We zijn niet in het Openluchtmuseum terecht gekomen maar in Burgers Zoo. Het was heerlijk een paar dagen in zijn gezelschap. Ook hij is net als zijn broer aan het fotograferen geslagen en hij maakte een paar prachtige foto's. Apetrots ben ik op zijn resultaat.

Ik stroom mee.

Wie ik werkelijk ben?
 Ik zou het  niet weten. Niet dat het zo belangrijk is dat ik weet wat voor mogelijkheden er allemaal in mij huizen en eveneens welke onmogelijkheden ik in mij heb. De onmogelijkheid om dat te weten heeft te maken met de omstandigheden. Het is onmogelijk om alle omstandigheden die er mogelijk zijn in één leven mee te maken, dus kan ik ook niet weten hoe ik op dingen die ik niet ken zal reageren. En onder andere omstandigheden zou zelfs mijn hele karakter er wel eens anders uit kunnen zien dan ik van mijzelf ken.

Het betekent dat de dingen die ik wel ken helemaal niet zo vast staan als ik vermoed. Ik weet bijvoorbeeld dat ik gevoelig kan zijn voor hiërarchie, maar onder bepaalde omstandigheden kan ik heel dominant zijn. Als ik me vastpin op het zelfbeeld van 'onderdanigheid' en 'afhankelijkheid' en weinig zelfvertrouwen dan kan ik wel eens een heel vertekend beeld van mijzelf hebben.

Nee, ik hoef ook niet te onderzoeken wat er allemaal in me zit, veel te vermoeiend. Als ik maar opmerk wat er gebeurd en hoe ik reageer is dat voldoende.  Het is goed te zijn zoals ik ben. Ieder moment brengt nieuwe mogelijkheden met zich mee en steeds weer heb ik de mogelijkheid daarmee anders om te gaan. Dat is niet verwarrend, dat is helder, duidelijk en  geeft rust. Zo mag ik zijn. Vaak verbaas ik me over mezelf en moet glimlachen, zowel over de leuke als de minder leuke dingen.

Het lijkt dubbel, want toch wordt er gezegd dat het kennen van jezelf heel belangrijk is en daar ben ik het ook volkomen mee eens. De interpretatie kan zijn dat het zelf onveranderlijk is, maar ook dat het nooit hetzelfde is en dat ik alle mogelijkheden in mij heb. Ik ga voor dat laatste. Ik denk niet dat, als alles kan veranderen ikzelf gekristalliseerd kan zijn tot iets onbeweeglijks. Alles stroomt en ik stroom mee.

Juist in ieder moment ligt de mogelijkheid mezelf te ervaren zoals ik ben. 

De vergankelijkheid van ieder moment en daarmee leven is een eindeloze verwondering.

Als de Lotusbloem zich opent 

kan zij zich slechts toevertrouwen 

aan alles wat er in het zonlicht speelt.