Woorden

keren terug

naar het begin

Iets wordt niet.

Alles stil

Onuitsprekelijk  ruimte

waarin we leven

waarin we werken

waarin we bidden

Een laatste dagboekblad

In maart verleden jaar overleed mijn moeder. In januari schreef ik in mijn notebook terwijl ik bij haar bed zat en ze even in slaap was gesukkeld:

Ik stond in dubio de arts te bellen, maar ik was er pas vlak voor de middag en er moet ´s morgens vroeg gebeld worden voor bezoek of recepten maar gelukkig had Ingrid, de verzorgster al gebeld. Ze kreeg een hoestdrank en paracetamol voorgeschreven en dat ging ik halen.  Ze was zo moe, vertelde Ingrid, die haar weer in bed had gestopt.

 Ze is redelijk helder, maar toch ook verward. Wilde niet eten en ik ben even naar mijn eigen huis gegaan 100 meter verderop . Toen ik om twee uur terugkwam, zag ik Ingrid op de gang die zei dat ze weer in de stoel zat.

Daar zat ze dan. Zo verschrikkelijk druk met haar zakdoekje vouwen, inrollen, uitrollen en weer inrollen, haar peignoir recht trekken, links, rechts en weer links en rechts, weer het zakdoekje, zuchten steunen. Alleen al van ernaar kijken werd ik moe. De limonade had ze opgedronken en er kwam een onbekende met de thee langs. We dronken samen een kopje thee en dat ging er goed in, al viel ze tussendoor, voorovergebogen in de stoel in slaap. Met veel overredingskracht heb ik haar verteld dat ze lekker naar bed moest gaan omdat ze ziek is. Volgens mij dringt dat niet zo goed tot haar door. De paracetamol zal de ellende hopelijk wat verzachten. Met veel gestommel en gesteun vanwege de zware taak haar pyama weer aan te doen, heb ik haar  in bed geholpen. En dan liggen de dekens weer niet precies zoals zij ze hebben wil. Voor alles perfect  en naar haar wens is, ligt ze zwaar zuchtend en hoestend helemaal voor pampus.

Ze is eventjes in slaap gevallen, maar door het hoesten nu alweer wakker en onrustig.

Oud zijn is niet eenvoudig.

Hoge luchten

De menselijke maat

Wanneer is er evenwicht tussen

hoog en laag

groot en klein

goed en kwaad

licht en donker

Wat of wie bepaald het evewicht tussen beiden

Gecrashed

Ik kan wel op een heel simpele manier via een note boekje op mijn weblog, maar heb daar niet de mogelijkheden die er wel met mijn computer zijn.
Vanmorgen om 6 uur keek ik even naar de treinen  of er storingen waren zoals ik dat wel vaker doe wanneer Fer zo vroeg weg moet. Snel wilde ik weer afsluiten en drukte de rode knop van de schakelaar uit nog voor de computer was afgesloten. Dom dom dom, dat is me nog nooit gebeurd. Ik had kennelijk de slaap nog niet uit.
Helaas, compie start niet meer op en moet nagekeken worden. Ik hoop alleen niet dat ik alle bestanden kwijt ben.
Voorlopig red ik me wel even met dit miniatuurtje, maar ik heb geen e mail adressenen alle andere programma's en foto's meer bij de hand . Gelukkig heb ik gisteren alle noodzakelijke werkzaamheden voor dit moment afgerond.
Wie  weet misschien houd ik nu wel tijd over ;-)

Eens kijken of ik hier nog een fotootje op kan krijgen.
Goh, ik merk dat ik me hierop prima kan redden. Ik was toch al van plan oude foto's en schrijfsels van weblog hiernaartoe te ver[plaatsen. Dit is dan zo'n fotootje.Weer een geluk bij een ongeluk.
En ach het is maar een hobby hè. We zien wel wat het wordt.
Voorlopig heb ik het nog niet zo slecht als die wesp die vergeefs zijn angeltje uitsteekt in dat web. Ik kan nog wel uit de voeten. Nu ook nog proberen of ik in mijn e mail kan komen. Maar dat gaf  wat meer voeten in de aarde. Nou ja dan moet dat maar even wachten hoor.
Webbies kunnen altijd nog via het blog communiceren.