Dom blondje met hoofddoek

Hebben jullie dat domme blondje al gezien met 'hoofddoek' ?

Lets dance

En plotseling is het er weer. Dat waar ik maanden en misschien wel langer op heb gewacht. Waar ik helemaal in vast was gelopen door niets te doen of door er dingen mee te doen die mij niet eigen waren en waar ik ook niet achter stond. De aankomende kunstroute van mei had ik al afgezegd omdat er niets uit mijn handen kwam. Er stond al tijden een stuk op de ezel waar ik niet mee uit de voeten kon. Maar ik wil weer schilderen.
Schilderen.
Op de manier die mij past. Weer met mijn eigen handschrift en expressie.
Na het overlijden  van mijn moeder heb ik geprobeerd haar op het doek vast te leggen en het werd één grote frustratie, want dat wat ze voor mij betekende was onmogelijk te schilderen, ook al omdat ik dat fotografisch probeerde te doen en dat valt nou eenmaal buiten mijn bereik.

Museum bezoek, kijken hoe echt goede schilders oplossingen voor de problemen vinden waar ik tegenaan loop en gewoon doorgaan met mijn eigen manier van kleuren, schilderen en het uitbeelden van dat wat ik wil.
Het is er weer helemaal en ik ben niet van plan daar voorlopig verandering in aan te brengen.

Ook op http://ellyvandoorn.weblog.nl/ ga ik meer aandacht besteden aan mijn eigen schilderijen zowel als aan die van gerenommeerde schilders en ze bespreken.

Nog niet helemaal af, maar ik ben weer op weg...

Zwijgen of uiten

Soms wil ik helemaal niet meer loggen, want ik kan nooit vertellen wat ik wil vertellen. Het zijn altijd uit hun context getrokken woorden die niet vertellen wat ik wil zeggen. Zo is het met alle expressie vormen.

Toch ga ik er gewoon mee door want me niet uiten is ook geen optie.

Carolientje

Marleen hoorde gerommel in de keuken. Was het kind al op? Ach ja natuurlijk, Ze moest weer in slaap zijn gevallen. Ze raakte er zo aan gewend dat ze zich zo goed zelf wist te redden. Ze kon haar eigen boterham en drinken al maken. Ook was ze groot genoeg om zelf naar school te gaan. Ze kon zelfs in de lift al bij het knopje van de 11^de verdieping komen en haar ophalen uit school hoefde ook al niet meer te doen. Ze draaide zich om in haar warme bed. De dag was weer begonnen en wat moest ze zo vroeg op? Ze had toch geen plannen voor vandaag. Of zou ze vanochtend bij het arbeidsbureau gaan kijken of er een vacature was?

Carolientje at in stilte haar broodje en kleedde zich aan. Ze kon nog niet in de spiegel van de badkamer kijken, maar in de hal hing een heel grote spiegel waar ze zich helemaal in kon zien. Haar lange blonde krullen waren altijd een wanhoop. Die kreeg ze nooit goed in de paardenstaart. Ze stapte op het krukje om de borstel van het schapje in de badkamer te pakken en wandelende al borstelend naar haar evenbeeld in de hal.

Au! het lukte vanmorgen echt niet. Zou ze mama vragen haar te helpen?  Nee, toch maar niet. Dat zou ze vast niet leuk vinden en dan begon ze misschien te mopperen. Nog maar even doorzetten met die borstel. Maar wat ze ook probeerde, ze kwam er niet doorheen. Er zat zo’n vreselijk dikke klit in. Natuurlijk, ze wist wel een oplossing. In de la lag de schaar, ze zou die dikke knoop er gewoon uitknippen dan had ze er geen last meer van. Gewapend met de schaar ging ze voor de grote spiegel staan. Kijk, daar zat hij. Netjes probeerde ze het warrige bosje van de andere haren te scheiden en zette de schaar erin. Zo dat was klaar. Kijk, nu ging het veel beter. Even later waren haar haren keurig in het elastiekje bij elkaar gebonden.

Ze legde de schaar netjes terug in de la en trok haar jasje aan.

Het was nog donker buiten toen ze over de galerij naar hal wandelde om op het knopje van de lift te drukken. Wachten duurde altijd zo lang, maar als ze eenmaal binnen was stond ze zo beneden. Misschien kon ze even met Astro knuffelen, die kwam ze vaker onderweg tegen.

Halverwege stopte de lift. Een grote hond stak zijn neus door de opening gevolgd door een zwaarlijvige buurman. De hond herkende haar onmiddellijk. Zijn staart zwiepte vrolijk heen en weer en moeiteloos legde Carolien haar armen om zijn nek. Ze was stapel op honden.

Al babbelend liep ze met de buurman naar de overkant van de weg. Ze moest goed uitkijken, maar nu kon ze dat rustig aan de buurman en Astro overlaten. Er werden veel kinderen naar school gebracht met de auto. Bij school gaf ze Astro nog een aai en buurman verdween in de richting van de uiterwaarden. De kinderen van groep vijf verzamelden zich in het klaslokaal.