Automatisme

We denken wakker te zijn, maar dat zijn we niet. Alles van buitenaf roept allerlei gedachten, beelden en gevoelens bij ons op waar we in meegaan, als een soort automatisme.

Aandacht is een eerste stap om uit de automaat te stappen. We kunnen dit oefenen door iedere dag een bepaalde activiteit te kiezen  die we met aandacht uitvoeren., bijvoorbeeld het wassen van de handen.

We brengen de aandacht naar de handen en voelen het water, we voelen en ruiken de zeep, we merken de bijkomende gedachten op. We horen de bijkomende geluiden van het wassen of de geluiden om ons heen..

Merken we dat onze aandacht afdwaalt, dan brengen we haar weer vriendelijk, maar beslist terug  tot het voelen van de handen.

We komen hier en nu met alles wat er is, we zijn erbij. Erbij blijven is een heel belangrijke oefening gedurende de dag.

Het is heerlijk om je open te kunnen stellen  voor het gevoel helemaal aanwezig te kunnen zijn en te ervaren. Het is de vreugde van het volledig mens zijn en het nemen van verantwoordelijkheid voor ons eigen vermogen tot aandacht.

Kronkels

Ik ben aan het werk. Ja ja het zijn drukke tijden. Het Jewel Heart Magazine moet de deur uit en de dagelijkse bezigheden gaan ook gewoon door. Nu begint mijn muis de geest te geven en moet ik op zoek naar een nieuw batterijtje.
Gelukkig dat is ook weer verholpen en dan staat zo mijn kleinzoon voor de deur om zijn fiets te pakken en naar school te gaan. Nu toch eerst maar ontbijten want ik krijg honger en ben al anderhalfuur bezig.
Soms moet een mens zich in allelei bochten wringen om alles weer op een rijtje te krijgen.

Kostbaar innerlijk

Hij had een prachtig beeldje ontdekt. Eigenlijk was het niet erg aantrekkelijk maar toch, hij voelde er zich wel door aangetrokken en besloot dat hij het wilde hebben. Gelukkig was het betaalbaar want zoveel geld had hij niet te besteden en iedere keer moest hij hard werken om dingen te kunnen doen waarmee hij zich wilde verbinden. Hij had het er graag voor over.
Dit beeldje boeide en intrigeerde hem. Het was van een ondefinieerbaar soort klei, vaal en grijs. Toch voelde hij dat het bijzonder was. Zo bijzonder dat hij besloot het te laten vergulden. Dat die behandeling heel duur was, ach dat maakte hem niet uit hij had er het geld graag voor over.
Het kreeg een mooi plekje in de kamer en dagelijks keek hij er met blijdschap naar. Maar na verloop van tijd liet het verguldsel los en kwam de grauwe onderlaag  tevoorschijn. Hij had er niet zoveel plezier meer in en vroeg zich af wat hij ermee aan moest. Er zat niets anders op dan werken en sparen tot hij het weer opnieuw kon laten vergulden. Zo gezegd zo gedaan.
Verwonderlijk hoe zijn hele huis er meer door ging stralen en als een goed thuis voelde nu het weer als nieuw zijn glans verspreidde. Het was werkelijk de moeite waard geweest.

Zijn grootvader kwam op bezoek en vol trots liet hij hem het beeldje zien waar hij zoveel geld en hard werken voor over had.
Helaas ook grootvader ontdekte alweer plekjes waar het nieuwe verguldsel los begon te laten en hij verzekerde Opa dat hij er binnenkort weer iets aan zou laten doen. Maar grootvader peuterde rustig verder aan het verguldsel en bezorgd keek hij toe wat er allemaal ging gebeuren. Zou er uiteindelijk weer die oude kleiachtige substantie tevoorschijn komen. Dat was niet de bedoeling , dat wilde hij niet laten zien. En Opa ging maar door...

"Kijk" zei grootvader, "Ik denk dat het in de modder is gevallen."

En na een tijdje haalde grootvader van onder het kleilaagje zijn waardevol, schitterend gouden beeldje tevoorschijn.

Jezus was geen eitje

Ik heb gisteren even naar de passion gekeken en me verwonderd. Er zaten mooie stukken in en de rol van Judas en Maria werd met overtuiging gespeeld. Knap hoe het hele werk in elkaar was gezet. Maar ik verbaasde me nog meer over de rol van Jezus.
Zonder enige expressie bleef hij in een serene bijna ongevoelige act handelen. Een Jezus zonder menselijke kwaliteiten, mogelijkheden en onmogelijkheden. Ik miste elke expressie van vastberadenheid, overgave, van angst, ten einde raad zijn onder de oppervlakte van de mededogende liefde. Niets van dat alles kon ik in de rol doorzien en meevoelen. De Jezus die een sterke persoonlijkheid moet zijn geweest om te kunnen doen wat hij heeft gedaan en in staat was voor rechtvaardigheid op te komen, geldwisselaars uit de tempel verjoeg, niets van al die expressie was te zien in de Passion.
Jammer.
De Jezus figuur, of hij nu wel of niet heeft bestaan of een voorbeeld functie is die Jezus is voor mij geen eitje maar een krachtige persoonlijkheid die wist waar hij voor stond en die alle menselijke emoties en kwaliteiten in zich droeg.