Het valt niet mee om oud en/of ziek te zijn. Ik zie het dagelijks om me heen gebeuren en op een of andere manier denk ik er altijd over na, zo van: wat zou ik doen en hoe zou ik willen reageren op de pijnen en problemen waarmee mijn omgeving geconfronteerd wordt, de dingen die mij misschien ook allemaal nog te wachten staan. Natuurlijk weet ik nu ook al wel van pijnen en handycaps en probeer me daar altijd zo goed mogelijk doorheen te slaan maar ik wil door me in de narigheden van de ander te verdiepen bij mezelf dat gevoel naar boven halen in de hoop dat ik er zelf ooit goed mee om kan gaan en er nu voor de ander begrip voor kan hebben. Wat dat is weet ik niet maar ik denk dat door er nu over na te denken ik daar op de lange duur baat bij kan hebben. Ik zou dat natuurlijk niet doen als ik er depressief van zou worden maar juist omdat ik dat niet word of daar geen aanleg voor heb, kan ik me daar wel mee bezig houden. En zoals ik al zei in de hoop dat als ik ooit voor bepaalde dilemma's zou komen te staan ik weet hoe ik ermee om wil gaan en welke beslissingen ik wil en zou kunnen nemen. En dan ben ik me er ook nog eens van bewust dat het droogzwemmen is. Wanneer je er in werkelijkheid mee geconfronteerd wordt kan het wel eens heel nders uitpakken en dan moet je nog maar zien of je zwemmen kunt.
Ik herinner me dat mijn moeder toen ze oud werd ook altijd zei: El, als ik dit of dat doe moet je het me zeggen hoor en dan doe je maar wat jou het beste lijkt. Die houding kan wel eens in mijn genen ingebakken zitten ghaghagha. Maar toen zij echt heel oud werd 98, was er van 'haar iets zeggen' totaal niet meer aan de orde en was ze ook angstig om uit haar 'normale' omgeving te moeten of andere onzekere dingen tegemoet te zien.
Ach leren leven is niet makkelijk maar ik vind het leven een voortdurende uitdaging war ik ook wel heel blij van word, en dat leerproces houd nooit op want de omstandigheden zijn onvoorspelbaar. Maar voor dit moment maken we er het beste van en ik prijs mezelf zo intens gelukkig dat ik op dit moment kan leven zoals ik leef en alles om mij heen zie gebeuren soms tot schreiens toe, zonder er zelf onderdoor te gaan en hoop toch ook mijn voordeel ermee te doen en er voor mijn omgeving te kunnen zijn op een aanvaardbare manier. Te doen wat ik doe met een blij hart.
Let it snow let it snow let it snow
Zo daar snijd je even een onderwerp aan. Het is heel goed om nu al na te denken hoe je met ellendige situaties om wilt gaan en daarover met je partner in gesprek te gaan. Helaas heeft de fa. Ferrara in de loop van flink wat jaren de nodige ervaring opgedaan en niet alleen bij familieleden die al oud waren.
BeantwoordenVerwijderenUit ervaring kan ik zeggen dat als puntje bij paaltje komt, je toch weer geneigd bent je grenzen te verleggen. Zoals jij het al zegt omstandigheden zijn onvoorspelbaar. Maar vooraf nadenken over je eigen rekbaarheid en eventuele wensen is voor jezelf en je naaste omgeving van groot belang.
Ondertussen plukken ook wij hier de dagen en zijn tevreden met ons leven zoals het nu is.
Ja Ferrara. Grenzen verleggen vind ik ook heel belangrijk en zelfs noodzakelijk. Je kunt jaren voor gebeurtenissen niet iets vastleggen want je weet nooit hoe je nog verandert onder andere omstandigheden. Dank voor he reactie
VerwijderenAlweer een prachtig stuk. Elly.
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar, ik doe dat ook geregeld en al lijkt het best ver weg, het gaat zo snel het leven en voor je het weet... zo had ik een oude buurman die naar het bejaardentehuis moest. Ik vond hem geweldig en we hadden een klik. Het deed me verdriet dat hij depressief werd in het tehuis (hij kon er niet aarden, hij vond iedereen ook zo gedwee daar) en dan dacht ik wel eens: ''doe gewoon lekker gek en blijf jezelf, het is juist prachtig dat je niet met de meute mee praat en je eigen mening houdt''. Maar dat is dus makkelijker gezegd dan gedaan. Ik stel me dan voor dat ik er zou zitten en wat ik zou doen en hoe ik zou reageren op hoe de mensen op jou reageren. Ik hoop er nooit zo te komen te zitten...ik krijg er een heel erg depressief gevoel bij, hoe hard ze ook roepen dat je geluk mag hebben dat je verzorgd wordt. Het zag er ook vreselijk troosteloos uit. Zit je daar in je eentje. Mijn buurman was origineel en creatief, helaas werd hij daar op de feiten gedrukt dat niemand zag wat hij zag en niemand zo dacht als hij dacht en dat een eigen mening daar de kop werd ingedrukt als was hij een oud mopperend dementerend mannetje. Ik hoop dat als ik ooit in zo'n tehuis kom te zitten ik nieuwe vriendinnen vind waar ik nog een paar jaar mee kan lachen en onder tafels tenten mee kan bouwen :)
BeantwoordenVerwijderenDat gaat ons zeker lukken Soek. Ik zal wat lakens bewaren 👍🤣🤗
BeantwoordenVerwijderen