Ook het menselijk verouderings- en stervensproces heeft veel aspecten die fascinerend zijn. Er vinden kennelijk processen plaats die tot nadenken stemmen. Niet alleen lijfelijk veranderd er veel maar ook mentaal vinden er veranderingen plaats. Niet bij iedereen hetzelfde maar voor ieder mens weer anders. De een wordt wat rustiger en meer ingetogen de ander zal juist minder snel een blad voor de mond nemen. Soms lijkt het alsof de rem het niet meer doet. Vaak ook worden mensen ongeduldiger, alsof de dood hen op de hielen zit, meestal zonder er zelf die invulling aan te geven. Want doodgaan doen anderen en daar wordt voor onszelf liever niet aan gedacht.
Ach ja, misschien denken we er weleens aan maar altijd in de zin van: dat duurt hopelijk nog even en veel verder... Nee nu nog niet.
En toch.
Misschien als we meer iedere dag als onze laatste zouden beleven, Veel bewuster zouden zijn van de onzekerheid van het leven en dat echt iedere dag de laatste zou kunnen zijn, in ieder geval onder de goede omstandigheden waarin we nu leven. Als we daarover zonder angst en depressieve ideeën na zouden kunnen denken, zouden we dan niet veel beter weten wat belangrijk is, ons veel vrijer voelen en minder emotioneel reageren op dingen die er eigenlijk niet toe doen. Beseffend hoe mooi het leven in ieder moment is?
Ook verdriet is de keerzijde van de mooie medaille die leven heet al kunnen we dat niet altijd zo ervaren.
Vanmorgen vloog ze nog.
Ja, soms haalt het leven je net iets sneller in dan de bedoeling is. Daar weten wij in huize F. wel een en ander van. Ondanks dat toch maar de dagen blijven plukken, maar je om kleine zaken niet meer druk maken lukt niet altijd. Die grenzen zijn moeilijk aan te geven.
BeantwoordenVerwijderenGisteren nog had ik zorgen om drie kleine meeuwtjes die uit hun nest waren gewaaid. 's Avonds zag ik op het journaal de ellende van kinderen in oorlogsgebied en voelde me bijna schuldig dat ik zo druk met die meeuwtjes was geweest. 't Is misschien niet wat je bedoelt, maar het kwam weer in me op.
Nou ja daar is toch niets mis mee. Daar kan je vol liefde druk mee zijn. Lijkt me heel zonvol toch
VerwijderenWat een prachtig stuk heb je geschreven, Elly.
BeantwoordenVerwijderenEn wat een bijzonder toeval dat ik zojuist iets soortgelijks heb geplaatst op mijn Spijkerbed.
Gelijk, maar toch volkomen anders!
Waardevolle gedachten. Misschien zouden mensen inderdaad meer moeten stil staan bij het doel van het leven. Dan zou dat er misschien voor zorgen dat we ons niet zo fanatiek verliezen in het toneelstuk dat leven heet. Dan zouden we beter kunnen relativeren. Maar misschien hoeft het ook niet per se. Dat inzicht komt er toch wel.... eens. Voor jou is het er al, voor anderen nu nog niet. Maar ooit komt het, dacht ik.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi Plato. Misschien zijn die twee vragen voor mij precies wat aantwoord zou kunnen geven aan een zinvol leven. En eigenlijk kun je daar misschien niet eens altijd een integer antwoord op geven. Want wanneer doe je iets goed of verkeerd? Dat hangt van zoveel oorzaken en omstandigheden af.
VerwijderenLiefdevolle vriendelijkheid, dan zijn we een beetje op weg ...
Jij bent al een tijdje goed op weg. Inspirerend.
BeantwoordenVerwijderen