Fijn schilderen

Vannacht heerlijk geslapen.
Ik heb soms nachten dat ik wakker lig en buikpijn heb. Dat was verleden week van zondag op maandag ook en daardoor ging ik niet naar het open atelier van het KWA. Maar vanmorgen ben ik weer fris en fruitig weggebracht door Fer want ik rijd helaas zelf geen auto meer vanwege de macula degeneratie. en ben heel blij dat hij me brengt waar ik wil.

De ene keer gaat het zien beter dan de andere keer en ik had er vanmorgen wat meer moeite mee. Het is altijd zoeken naar het focus punt. Die ogen scannen wat af !  Maar nu was het ook een beetje mijn eigen schuld . Later kwam ik tot de ontdekking dat mijn bril ook niet helemaal helder was, tja, eigen schuld dikke bult dus.

Het was al met al een heerlijke schilder ochtend met een na bespreking deze keer. Ik zette er drie op mijn schilderijen blog. Uit een serie 'brieven' genoemd door mij. Jaren geleden, tijdens boeddhistische lessen had ik in een notitieboekje aantekeningen gemaakt. Ik had toen zo klein geschreven dat ik ze nu niet meer terug kon lezen. Daar heb ik nu grotere letters voor nodig.
Nu gebruik ik ze allemaal en plak ze in mijn schilderwerk. Probeer er dan een mooie compositie van te maken.

Oude brief

Als ik in oude bestanden en foto's duik kom ik van alles tegen. Zo ook deze brief uit 2002 aan een lieve vriendin die helaas voor de kerst van ons is heengegaan. Evenals Suus alweer jaren geleden.



Het is nu vrijdagmorgen en ik had een heftige week, want ik moest vanmorgen ook nog naar de tandarts/implantoloog voor 4 implantaten om mijn ondergebit aan te bevestigen.

Vroeger was ik van te voren in alle staten geweest en nu is er rust. Ongelofelijk Toen we in Bemmel aankwamen bleek alle stroom daar te zijn uitgevallen en kon ik na een uur weer naar huis. Maar goed dat hij nog geen gaten aan het boren was en dat ik me totaal niet druk had gemaakt. Dan had ik met pijn in mijn mond en buik gelopen voor niets en nu leef ik gewoon door.

Alleen dat al zou je moeten kunnen overdragen aan mensen met problemen. Zo van, ga nu maar, ervaar nu maar. Jammer he Miek dat dat niet kan.

Daardoor kan wel de motivatie steeds groter worden om een Boeddha te willen worden, want dan weet je hoe je kunt helpen. Dan doe je gewoon de juiste dingen. Dan heb je volledig inzicht. Het is zo verdrietig als je al die ellende om je heen ziet. Vaak vlak onder je neus.

Gister was er een jongen op de TV van 18 met botkanker die het heel moeilijk had en toch kon zeggen dat hij het liever zelf had dan zijn zusje of broer. Ik denk dat dat het misschien wel is wat ons op weg helpt. Die motivatie om er op de juiste manier mee om te leren gaan. En op zijn minst begrip te leren krijgen.

Dus gaan we opgewekt verder. Want deze dingen lijken zo negatief, maar keren allemaal in positieve zin door de juiste motivatie.

Wat heerlijk dat we daarmee mogen werken.

Met mijn kleinkinderen gaat het ook lekker en er wordt steeds vaker een beroep om mijn oma capaciteiten gedaan.

Verder ben ik nog onverwachts drie dagen naar Noorwegen geweest als bijrijder van Rob en heb gefotografeerd en genoten. Kan je je voorstellen.

Een dag door Duitsland, Denemarken en de oversteek. Een dag langs de zuidkust en zelfs nog een overstekende eland gezien en een dag terug. Het was heerlijk Miek.


Nou hier moet je het weer even mee doen. En ik ook. Ik hoop  binnenkort een keertje langs te komen.

Heb jij de gedichten van Suze weleens gelezen? Ik heb een boekje van haar. Zo mooi.

Ik heb haar teruggeschreven dat ik graag meer van haar hoor.

Miek groetjes en veel liefs.


Elly.

Nog steeds

genieten en ik hoef niet eens naar buiten om sneeuwfoto's te maken.Vanuit het raam in de serre kijk ik zo het park in.

Nostalgie en makke

Ik zit er helemaal 'in'.

Als ik die oude fotootjes tegenkom wil ik er van alles mee proberen en dus heb ik mezelf geschilderd als misschien nog geen 4 jarige peuter. uit het raam hangend om naar buiten te kijken.

Heel leuk om te doen maar gelijk word ik ook geconfronteerd met mijn slechter wordende ogen. Ik zie vooral in de lichtere vlakken het contrast niet meer tussen de verschillende witten.
Het lukt nog wel maar houdt niet over.  Toch wel jammer. Maar het zal me hopelijk nog lang niet weerhouden

Het is zover

De sneeuw valt als mist naar de aarde.

Ik herinner me dat ik als kind nog even in het donker met mijn slee buiten mocht blijven terwijl de wind de sneeuw voortblies liepen we met onze slee de heuvel op om daarna met een noodvaart van bovenaan de weg naar beneden te suizen. Auto's waren er niet, de straat was voor ons, spelende kinderen.

Nu, heerlijk warm bij de radiator herinner ik me hoe mijn natte kleding werd uitgedaan en ik voor de haard weer warme handen kreeg met blosjes op de wangen. 

Ik ben blij dat ik de deur niet meer uit hoef terwijl de stuif sneeuw de wereld langzamerhand die serene prachtige witte uitstraling geeft. Het genieten is er niet minder door.

Intussen zijn de vlokken groter geworden en dat dwarrelende witte verschijnsel roept weer andere gevoelens naar boven

Leise rieselt der schnee.

Wat houd ik van  het leven

Voor de sneeuw thuis

Nog even wat boodschappen in huis gehaald en nu lekker warm, thuis bij de verwarming wachten op de sneeuw die gaat komen.

Herinneringen

Het zal de tijd van het jaar wel zijn maar ik zit in een opruimwoede. Het was dan ook wel hoog nodig want vooral alle administratie en de papieren zijn een eeuwigheid blijven liggen. Veel langer dan noodzakelijk. Dat ruimt op, heerlijk.

Ik geloof dat ik het meeste nu gehad heb. Wat een opgeruimd gevoel geeft dat. Maar er moet nog veel meer de deur uit.

Ik ga gewoon door. want ik ben ook al heeeeeel oude fotootjes tegengekomen.   Wat is dat leuk. Deze bijvoorbeeld. Ik als peutertje uit het raam naar buiten kijkend. volgens mijn moeder  hield ik hele gesprekken met de kinderen die buiten speelden. Ik herinner me heel veel maar die gesprekken  niet. Wel herinner ik me alles van die huiskamer en de manier waarop ik uit het raam hing. achter mij het dressoir waarin een laatje was met mijn speelgoedjes.



En een foto uit 1989. Ik was met mijn curaçaose vriendin op bezoek bij haar moeder. Dit is de schipbrug in Willemsstad.

De kwaliteit is minimaal maar de herinneringen zijn leuk.

Ouder worden, alles verandert

Rondom mij heen zie ik dat bij het ouder worden veel gewoonte patronen  en emotionele gevoelends zich juist versterken in plaats van verminderen met alle gevolgen van dien want intussen veranderen de lijflijke omstandigheden gewoon verder soms in een slijtage slag maar blijft de geest op de oude manier daarop reageren.
Niet bewust van de mogelijkheid tot verandering komen we steeds vaster te zitten in de weerstanden die opgeroepen worden door het wegvallen van allerlei fysieke functies.

Wat is daar het antwoord op en volgens mij is het enige antwoord
bewustwording.

Door je intens bewust te worden van alle veranderingen die voortdurend een rol spelen en je daaraan te gewennen in plaats van je steeds te focussen op wat niet meer mogelijk is en waar je je dus tegen verzet komt er een andere stroming op gang van aanpassing en blij zijn met alle andere mogelijkheden die er zijn.

Dat zijn dan hoofdzakelijk de lijfelijke omstandigheden waar op gefocust is maar het is ook mogelijk je bewust te worden van de manier waarop je meegenomen wordt door de emotionele gewaarwordingen en je ook bewust te worden dat het steeds wolkjes zijn die voorbij kunnen drijven waardoor je er niet vast in hoeft te zitten.
Door je daar regelmatig bij stil te staan, dat te oefenen, wordt het leven vooral bij het ouder worden een stuk aangenamer.

En mijn

ervaring is dat je beter niet kunt denken oooo oud worden, dat duurt nog zo lang want
Jong geleerd is oud gedaan
En hoe ouder je wordt tja dan is het moeilijker te veranderen.

Kröller Müller

Enkele beelden en fragmenten van de verzameling die momenteel in het Kröller Möller museum te zien is geleend uit verschillende Nederlandse musea.

Egyptische vrouw

Ritueel zwaard

Winterlandschap van Schelfhout

En dan verder het werk uit de vaste collectie

Zoals drie beelden van Lipschits

Onmiskenbaar Giaccometti

Twee vroege werken van van Gogh

En een duif met jongen in de binnentuin van het museum. Nu in de kou van half januari.

Een schilderij van Balla

Aan het einde van het gedeelte van de vaste collectie drie installaties  van 

Maria Barnas

 Charley Toorop 

Braque

In de teruggang nui eens de beelden gefotografeerd

maar ook de postbode van van Gogh

Twee beelden van Medardo Rosso

Een selectie van wat we zagen.