Den Haag

In de kreukels

Kopje

Toch bijzonder hoe een libel zich in bochten kan wringen

Afbraak

Al jaren staat dit huisje voor de Betuwe Lijn ons gedag te zeggen wanneer we er voorbij komen
Deze foto is uit 2010

Waterbeesten

Synchroon duiken

Gem museum Den Haag 2012

 Mondriaan

Kees van Dongen

Geer van Velde

Marc Chagall

Amadeo Modigliani

Juan Miro

Karel Appel

Mondriaan

Otterlo rondom1950

Boodschappen in het dorp

Middenin dat bos stond hij. De tot vakantiehuisje omgebouwde werkkeet op wielen.  Op een prachtige plek midden in het bos . Een zandplaat ervoor en een heuveltje erachter tussen de dennenbomen.  Een groen wc huisje op dat heuveltje met een open hartje in de deur. En  schuin voor het vakantieverblijf onder een grote denneboom met laag afhangende takken, een schommel met een dik koetouw vastgebonden. Om  de beurt zwierden we met regelmaat zo hoog mogelijk de lucht in.

In gedachten dwars door het bos wandelend herinner ik me iedere boom waar we 's morgens langs liepen. Ieder zanderig heuveltje waar we over gingen in de zwoele zomerwarmte. De bloedende stam van de berkenboom waar insecten verdwaasd en stuurloos omheen vlogen, dronken van de zoete versnapering die daaruit zijpelde . Ze lieten zich niet storen door vier verwonderde kinderogen. Oom Wim liet ons alle bijzonderheden van de natuur zien en altijd was er zijn lach en onverbeterlijke manier van grapjes maken. De wandeling door het Veluwse bos en de verwachting dat er deze keer misschien een ijsje af kon. Maar eerst alle boodschappen halen zodat we weer een dag verder konden.

Daar was het zandpad al dat om het pension op de heuvel heen liep. Het grote huis lag verscholen achter de bomen. Verder gingen we.  Achterlangs de landerijen waar het pad uiteindelijk overging in de geasfalteerde weg van het kleine dorp.

 Aan de linkerkant het nieuwe moderne bakkerijtje van Mientje waar we eerst binnen gingen voor het brood. Sinds ze was getrouwd had ze haar eigen winkeltje en stond ze niet meer aan de overkant in het kruidenierswinkeltje van haar moeder. Haar moeder, lang, slank en tanig van het buitenleven altijd gekleed in een donkere jurk met kleine bloemetjes en schort. De haren keurig in een knot, kon de drukte zelf welaan.

Als we het oude winkeltje naar binnen gingen rinkelde de klepel hard in de bel die aan een stalen veer hing en schoven we achter elkaar met z'n vieren naar binnen door de ingang aan de zijkant van de oude boerderij. Papa en oom Wim bleven buiten wachten want dan was het winkeltje vol. Langs de toonbank was de ruimte niet breder dan de ingang van de deur en achter de toonbank stonden alle voorraadbakken kasten en blikken.   Het was er niet breder dan het raam waardoor het licht naar binnen viel. Boven de toonbank was een lang touw gespannen waar alle papieren zakjes aanhingen.

 Na een lange winter was het  een hartelijk weerzien en een uitwisseling van: Hoe gaat het ermee? En als de boodschappen waren gedaan, moesten we  even buitenom naar de  achterkant van de boerderij zodat de petroliekan gevuld kon worden uit het grote vat met het handpompje dat de benzine naar boven pompte.

Terug naar de wagen. 

De weg slingerde zich door het dorp. Naast de kruidenier was het dorpsschooltje met drie klaslokalen en een speelplaats. Soms hoorde je de kinderen binnen zingen, als we er, door ziekte min of meer gedwongen, waren in een periode buiten de schoolvakantie. Wat leek het me leuk op zo’n dorpsschooltje te zitten.

 Aan de overkant de pastorie en de kerk en aan het einde van het straatje de doorgaande dorpsweg . Daar was de bazaar. Van alles kon je er kopen. Ook speelgoed. Rechtsom door het dorp  weer terug naar onze woonwagen. Vlak voor het hek van de Hoge Veluwe wandelden we dan het bos weer in om verder de vakantie van wel een hele week te vieren.

Enkele jaren geleden ging we op onderzoek uit naar herinneringen.

Belasting

Het regent weer en het is geen lekker weer om eruit te gaan om foto's te maken.

Nou ja, dan maar de belastingpapieren samen invullen. Gedeeld leed is half leed.

Foto

Vandaag een crematie van een vriendin.
Droevig maar ook de dood hoort bij het leven, daarvoor hoeven we ons hoofd niet in het zand te steken

en andere levens duren gewoon voort alsof het heel gewoon is.

Dan maar gewoon een foto.

Foto's maken

We hadden allerlei ideeën over het fotograferen tijdens de vakantie en ik had een wat lichter toestel met een enorm zoombereik. Heel mooi om me te kunnen werken.

Maar helaas het werkt niet met mijn slechte ogen. Het oculair is niet groot en helder genoeg. Ook loopt de scherpte voor mij steeds weg en doordat het doorzicht ook nog veel kleiner is dan mijn standaard toestel kan ik maar moeilijk zien waar ik mee bezig was. Heel frustrerend.

Uiteindelijk heb ik toch mijn oude vertrouwde Panasonic FZ 1000 weer gepakt. Het zoom bereik is veel minder maar ik kan er tenminste nog zonder ergernissen mee stoeien en er redelijk goed door zien.

Binnenkort weer naar de oogarts. Helaas heb ik niet het idee dat het erop vooruit gaat. Maar dat is ook niet te verwachten. Als het maar niet te snel veel slechter wordt dan kan ik nog steeds met mooie plaatjes bezig zijn en daar word ik zo blij van.

Deze maakten we vanmiddag in Sonsbeek en nog veel meer

Hervonden computer

Nu mijn computer weer werkt ben ik daar volop mee bezig. Het leek wel of ik opnieuw het wiel uit moest vinden want alles werkt en de laatste maanden, zoniet jaren, heb ik het met heel beperkte middelen moeten doen en deed ik veel op mijn tablet.

Ik heb al mijn foto's  nu weer onder controle en intussen ook alle muziek weer terug gevonden. Het is nu weer leuk om op de computer te werken. Wat ook leuk is dat ik door de makke met dat ding steeds beter het tablet heb leren kennen en daar nu ook alle kanten mee op kan. 

Zo heb ik alle fotootjes van onze reis naar spanje  weer in  het zicht gekregen en ga ik nu verder met de foto.s plaatsen op mijn blog over die spanje reis  in 2015. 

Met windows 10 pro werkt het zo makkelijk, al waren er echt dingen die ik opnieuw uit moest vinden, nu merk ik dat als je de weg weet het inderdaad fijn werkt.  

Voor dit blogje gebruikte ik toch weer even de tablet. Lekker onderuitgezakt op de bank 

Dagkalender

Ik heb zo'n dag kalender waar je iedere dag een blaadje af kunt scheuren. De helft van de tijd vergeet ik daaraan en nu heb ik weer een stapeltje van die mooie uitspraken naast me liggen.

Op de achtergrond staat vaag een mediterend figuur dat een Boeddha voor moet stellen en ook van de teksten ben ik niet helemaal zeker of ze ooit door de levende Boeddha, Sakyamini, zijn uitgesproken. Alles als zoete koek slikken, daar ben ik toch eigenlijk een veel te uitgesproken traditionele Boeddhist voor die geleerd heeft eerst alles te analyseren, dat  te bemediteren en en daarna uit te proberen of het werkt. De basis in de leringen van het  Tibetaans boeddhisme die ik kreeg via Gelek Rimpochee die helaas inmiddels is overleden.
Ik mocht een paar tiental jaren les krijgen in de traditie en daar ben ik heel blij mee. Het is een stevige basis filosofie die vele mogelijkheden in zich heeft.

Het belangrijkste voor mij is de filosofie achter de woorden van de Boeddha die de mens een mogelijkheid geven met het leven, dat vaak moeilijk genoeg is, om te gaan en een weg te vinden in de wirwar van gedachten en emoties die door ons hoofd en hart spoken door rust te vinden en naar de essentie van het leven zelf te kunnen gaan door oefening en kalmte.

Toch maar even zo'n kalenderwijsheid hier plaatsen waar ik zelf altijd veel kanttekeningen bij heb.

'De ander voelt niet minder dan jij'

Toch mooi om over na te denken. Misschien niet minder maar wel anders denk ik.
.
Maar  WAT hij of zij ook denkt, het is voor degene evenveel waard en niet minder waard. Daarom is het zo lastig een ander van jou denken te overtuigen en vaak volkomen onmogelijk.

Blijft de vraag of we de ander dan lastig moeten vallen met onze ideeën en overtuigingen. Als we elkaar in vrede zouden laten  en zoals ik in het vorig blogje schreef, alleen maar zouden luisteren dan zou dat misschien ook heel veel politieke tegenstellingen en oorlogen oplossen. Maar ja, ik weet het, zo simpel is het ook weer niet. Misschien soms wel op micro niveau.

Laten we daar dan maar beginnen, gewoon bij onszelf. En luisteren, aandachtig en en stil zijn.

Nacht in Bourgos

Nacht in Bourgos 2015

Nacht in Bourgos

In 2015 waren we in Spanje met de vakantie.
Op een speciaal blog zette ik veel vakantie foto's maar kwam er nooit an toe het af te maken.
Nu vond ik de fotootjes weer terug in mijn mappen. Dat krijg je als de PC gerepareerd is, dan gan je weer aan het snuffelen. Waarschoijnlijk ga ik binnenkort ook de rest van de fotootjes van Spanje 2015 nog plaatsen op dat blog.
https://stedenreisspanje.blogspot.nl/https://stedenreisspanje.blogspot.nl/

Nu maakte ik een filmpje. Nacht in Bourgos en zowaar ik kan het hier plaatsen zo te zien. Het duurt maar anderhalve minuut.
Nee het werkt niet. Ik ga het later via Youtube proberen.

Beschuit met muisjes

Voor de tweede keer overgrootmoeder worden. En nu van een meisje.
De jongens zijn in mijn familie het sterkst vertegenwoordigd en dan is deze wolk van een meisje-baby van de kleindochter toch wel heel bijzonder.

Jan Mankus

Niet alleen Morandi was te bewonderen in Het Belvédère museum. Ik heb ook mijn hart weer op kunnen halen aan 

Spreken is zilver

 zwijgen is goud.

Problemen zijn er om ogelost te worden en als we een goede relatie hebben opgebouwd wordt het makkelijker problemen met elkaar te bespreken. Steeds meer kom ik tot de ontdekking dat andermans problemen niet door een ander opgelost kunnen worden. Luisteren en zwijgen is vaak het beste wat we kunnen  doen. Hoe moeilijk is dat?

Soms denken we dat de oplossing voor handen is en het liggen de 'behulpzame' adviezen op het puntje van de tong. Al die goede raadgevingen, waar vaak niet om gevraagd wordt en die dan beantwoord worden met ' ja maar'.

Oefenen in luisteren toont meer medeleven dan het spuien van eigen pseudo wijsheden. Een mooie oefening in aandachtig luisteren.

Hollands landschap

Oud en nieuw

Heeee er stond nog een niet gepubliceerd conceptje op de plank. Nou ja, beter laat dan nooit. Hier onder dan als nog.

Dat was weer een drukke maandag. S morgens geschilderd op de KWA. S middags Oldschool en S avonds de skype les van Jewel Heart.

Op de koffiekamer van Vreedenhoff ontmoette ik een man in een rolstoel hij kwam vrij stug over antwoordde niet meer dan met ja of nee maar uiteindelijk kon ik een leuk gesprek met hem voeren. Als ik dan zie hoe er  een lach op het gezicht ontstaat als ik de juiste gesprekstof kan aandragen. O o wat geniet ik dan.

En dan de cursus avond. Zo boeiend en zulke fijne gesprekken  en verdieping over het boek How the mind works. Die twee uur zijn zo om. Heerlijk dat het mogelijk is om zo, lekker thuis, met gelijkgestemden toch met Boeddhistische wijsheid bezig te kunnen zijn.

Ik zette twee schilderijen klaar die van begin april tot half mei in Vreedenhoff komen te hangen, samen met schilderijen van kunstenaars van de kunstroute Presikhaaf voor  de - kunst uit de wijk expositie-.

Morandi

We waren in Museum Belvedere en zagen o.a. de stillevens van Morandi.
Maar er was nog veel meer.