zondag 10 februari 2013

Witte vlakken

Soms zie ik door de bomen het bos niet meer. En dan bedoel ik dat er zoveel beelden in me naar boven komen die ik zou willen schilderen en de twijfel erover dat ik dat niet waar kan maken, zorgen ervoor dat ik dichtklap en nergens aan weet te beginnen. Toch weet ik dat ik helemaal niets waar hoef te maken. Maar het gewoontepatroon van het willen presteren is niet van de ene op de andere dag verdwenen. Dat laten, daar is net zoveel oefening voor nodig als voor het presteren. Het ligt er maar net aan wat zich in je karakter heeft vastgezet en om daar de middenweg in te vinden is gewoon oefening.

Dat overdacht ik vanmorgen heel vroeg voor ik opstond. Ik heb moeite een keus te maken en gewoon maar aan de gang te gaan met het schilderen. Het witte lege vlak staart me aan en ik klap dicht, totdat ik als het ware iets op dat witte vlak zie verschijnen en het gekke is dat ik er dan iets op weet te kalken dat totaal niet beantwoord aan het beeld dat ik in mijn hoofd heb. Dat is prima, maar er gaat vaak veel te veel tijd overheen naar mijn idee, voor ik dat wit weer heb veroverd.

Daarom ben ik blij nu naar het KWA te gaan. Dan ben ik min of meer gedwongen een keus te maken en iets op papier of doek te zetten. Zonder stok achter de deur kom ik daar bijna niet doorheen.

Morgen kan ik hopelijk die prachtige witte wereld weer trotseren en een weg vinden op en door die witte vlakken want de wereld is hier weer behoorlijk witgekalkt.


7 opmerkingen:

  1. Een steuntje in de rug is bij een creatief proces wel handig inderdaad.Veel inspiratie en vooral dat het je lukt de goede keus te maken.Ach elk nieuw begin is rommelig Elly zodra je begint ordend zich alles weldra wel weer joh.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Op zich altijd weer interessant hoe een en ander zich in je voltrekt, zoals in dit incidentele gebeuren je prestatiedrang. Dan voor te stellen dat we ons met tal van dergelijke 'kleinigheidjes' ( !) geconditioneerd en geïdentificeerd hebben in de loop der jaren.

    Zo simpel, maar kom daar maar eens los van...


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja Es. Dat is waar het om draait. herkennen en steeds weer herkennen tot ...
      Het leven ius boeiend als je ervaar wilt kijken en ermee wilt 'spelen'.

      Verwijderen
  3. Blijkbaar is het net als met schrijven. Zo makkelijk gezegd, gewoon beginnen, jawel, maar met wat?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Elly,

    Het is zoals vorige schrijfster zegt, ook hier blijft het witte vlak soms lang leeg en is een steuntje vaak een extra stimulans.

    met stimulerende groet,

    jeer

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Elly, wat lijkt het me leuk om van jou eens een schilderij te zien dat wit is als sneeuw en waar dan een aantal voetstappen staan die concentratie en bedachtzaamheid uitstralen. Dat je als het waren IETS in NIETS projecteert.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...