maandag 24 september 2012

Op gang komen


Half zes loopt de wekker af. Het regent en het is donker. Kopje koffie, beschuitje en even kijken hoe het staat bij de NS op internet. Jawel hoor, 30 minuten vertraging de sprinter naar station Arnhem is niet haalbaar.
Ik schiet gauw in de kleren en breng Ferry naar het Centraal station. Het regent nog steeds en ik rijd de donkere verlaten weg achter Sonsbeek terug.
Gisteren hebben we voor het eerst de verwarming aangedaan. Onze flat is goed geïsoleerd. Voor ik vertrok draaide ik de thermostaat op. Heerlijk nu ik thuiskom is het aangenaam. Dat geeft een knus thuisgevoel. Zal ik nog even in bed stappen?
 Het is half zeven. Ik slaap toch niet meer. Maar het is wel lekker. Laat ik mezelf maar verwennen.

Mijn gedachten onder het warme dekbed zijn weer heerlijk op gang. Er komt van alles naar boven dat een tijdje ondergesneeuwd was. Reflexxus schreef in een reactie op haar eigen blog.
'geborgen in jezelf en het universum en; in het reine te komen met de Grote Vragen, leven en dood betreffende.'

Wouw. daar rol ik heen. Het denkertje werkt nog steeds al stond het een tijdje op een laag pitje evenals de energie. Dat gebeurt wel vaker in september realiseer ik me. Daar doe ik het dan maar mee. Misschien rolt er binnenkort wel weer wat  uit  naar buiten , want intussen ben ik opgestaan en ligt er weer van alles op me te wachten dan kan het luie zweet er een beetje uitkomen :-) 


Culemborg, waar we vrijdag waren. Een stuk oude stadsmuur, kennelijk door een kunstenaar in gebruik genomen.

3 opmerkingen:

  1. Hoeveel stappen?


    Hoeveel stappen stapt een mens langs zijn levenspad?
    Je staat er niet bij stil, maar het zijn er heel wat.

    Soms werden met een krachtige tred
    kilometers naar het verleden gezet.

    Een andere keer
    trappelde je ter plaatse, deden de voeten zeer.

    De weg nog te gaan
    leek verder dan de maan.

    Aangetrokken door wat achter de kromming ligt
    deed je vaak voor pijn en vermoeidheid de ogen dicht.

    Steeds verder marcherend tot de weg stopt.
    Het onrustige hart niet meer klopt.



    'Zal ik nog even in bed stappen?' :)

    Lenjef

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die levensvragen
    Nog ouder dan de oude stadsmuur
    We pijnigen onze hersenen
    Maar antwoord krijgen we niet
    Soms creëren we ons eigen verhaal
    Maar zeker weten doen we vermoedelijk pas
    Als de weg onomkeerbaar is geworden.
    Misschien is dat het...
    Vrede hebben met het niet weten.
    En gewoon doen wat we denken dat goed is.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...