Ik vraag het me altijd weer af: wat is ware liefde.
Hoeveel eigenbelang glipt er overal tussen de regeltjes door? Soms zo ongrijpbaar. Denkend dat de beslissingen die ik in liefde neem goed voor de ander zouden zijn van wie ik houd. Nou dat is maar zwaar de vraag, want wie ben ik om daarover te beslissen of zelfs maar te denken dat ik het weet?
Liefde komt tot uitdrukking in handelingen. Daar kan ik zien hoe mijn liefde werkt en is. Natuurlijk ik kan niet meer doen dan wat ik denk dat het beste is. Maar de juiste wijsheid daaromtrent bezit ik niet.
Er staat in de bijbel een mooie verhandeling over de liefde, herinner ik me. De uitspraken daarover zijn heel interessant om je in te verdiepen, maar meestal als ik er goed over nadenk, blijft er niet zo erg veel over van mijn liefde en heeft het merendeel te maken met hebberigheid . Toch wat er over blijft is op dit moment goed genoeg. En daar wil ik het wel mee doen.
In een gesprekje laatst kreeg ik te horen: Mijn moeder heeft nooit van me gehouden. Dat zijn zware ervaringen in een mensenleven. De andere kant van de medaille. De ervaring hebben dat er iets aan liefde in je leven ontbroken heeft. Dat is bepalend voor de rest van je leven en neem je dus kennelijk altijd met je mee. Het is de eigen ervaring die de waarheid is, maar die waarheid zal voor de moeder misschien heel anders zijn geweest. Zij heeft de baby gedragen, gevoed en verzorgd. Dag en nacht is ze bij hem betrokken geweest. Ik kan me, onder normale omstandigheden niet voorstellen dat daar geen liefde bij komt kijken.
Wanneer de liefde niet meer aan het verwachtingspatroon voldoet dan gebeurt er iets anders, dan gaat het eigenbelang een rol spelen. Kosten en baten en allerlei andere afwegingen en onmogelijkheden worden dan onoverkomelijk voor de eigen beperkingen. Die grenzen zijn voor ieder individu verschillend. Dan ga ik eisen stellen en mijn liefdevolle instelling herzien en overdenken. IK ben er ook nog!
Nee liefde, het is zo makkelijk gezegd maar weten we echt wat liefde is? Het laten zijn, de ander in zijn waarden laten zonder een vleugje eigenbelang? Niet onverschillig, maar heel betrokken. Als we dat alleen konden doen, dat zou al een goede stap zijn naar alomvattende liefde.
Alomvattende liefde; het is goed om over na te denken. Het voorkomt dat ik al te snel het idee heb in mijn recht te staan en dat ik het wel weet of niet hoef te pikken. Mijn handelingen en uitspraken onder minder gunstige omstandigheden spreken boekdelen, om nog maar te zwijgen over mijn gedachten :-)
Er zijn alweer bramen. Een druppeltje water is voor de vlinder nectar.
Kunnen geven zonder verwachtingen, iets weten 'los' te laten. In ieder geval is dit redelijk haalbaar lijkt me. Teveel van onszelf verwachten als het om 'liefde' gaat kan kramp en onechtheid veroorzaken.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes en fijne dag!
Alles met mate Walter. In een kramp schieten heb je niets aan hè. Dat geeft alleen maar narigheid, maar soms zou het best wel eens een pietsie meer mogen zijn denk ik dan van mezelf. :-)
VerwijderenWat een prachtige foto! Die zegt me meer dan wat praten over liefde.Bij alles (eerst) je eigen drijfveren diepweg doorzoeken lijkt me meer waard dan babbeldebabbel. Over die moederliefde bv...ze houdt misschien van de baby maar kom eens om haar liefde als haar man later hun dochtertje mishandelt. Dan kiest ze voor zichzelf( voor:" haar liefde voor haar man, die ze niet kwijt wil, die ze niet in de gevangenis wil, want wat zullen de mensen zeggen... ") en haat het kind.
BeantwoordenVerwijderenDus ik heb eerst mijn drijfveer onderzocht voor ik hier reageerde en hier volgt mijn diepste drijfveer: Een soort wild kolkende energie over de zoetsappigheden keer op keer en over en weer (niet alleen bij jou ( Elly) maar op zoveel blogs.
Ja R. Misschien had ik het beter nog meer bij mezelf kunnen houden en mijn eigen ervaringen kunnen neerzetten. Maar na diepgaand onderzoek schreef ik al een boek. Het is onverteerbaar wat mensen en vooral kinderen wordt aangedaan. En die onverdraagzaamheid waarmee schade wordt aangericht komt (meestal) voort uit een normaal menselijk brein vol eigenbelang en beperkingen.
VerwijderenTja woorden en woorden maar we moeten wel woorden gebruiken om na te kunnen denken over wat ons beweegt.Je heb levende werken en dode werken.Dode werken is niets mis mee ze doen gewoon wat hoort en wat hun plicht is.Maar levende werken tja die veranderen iets,die bewerken....tot heelheid komen wat geknakt en verworpen was.Voor mij zijn er verschillende uitingen van de liefde en ik noem er eentje.De liefde bewerkt het recht van de rechteloze.Ik hou er over op maar mijmer er wel verder over en dat heeft jou schrijven wakker gemaakt in mij vandaag.Dag beste Elly het was fijn hier te lezen.Ook Walters en Reflexxus las ik graag.
BeantwoordenVerwijderenDe liefde bewerkt het recht van de rechteloze. Ja Novelle, vaak zijn onze armen te kort.
VerwijderenHet eigenbelang zit vaak erg goed verstopt en men heeft dat (zelf) vaak ook niet door en het is ook niet altijd zo erg trouwens, wel is het goed je er bewust van te zijn.
BeantwoordenVerwijderenLiefde komt ook tot uitdrukking in aandacht. Als men het over 'kosten en baten' heeft is daar geen sprake van liefde. Liefde verwacht niks.
Ja, bramen aan mijn struik en bij de buren(die op vakantie zijn), ze zijn alleen zuur. Vanmiddag kocht ik lekkere bramen in Sleen op een leuke (taartjes)markt, ik bracht ze net naar mijn zieke vriendin, normaal gesproken was zij met ons meegegaan maar dat zal nooit meer gebeuren.
Daar kom ik ook altijd weer op uit Margreet. Aandacht en je er bewust van zijn. Het begin van er iets aan doen. Iets zien om te kunnen veranderen. Alles verandert. :-). Sterkte met je vriendin!
VerwijderenLiefde.
BeantwoordenVerwijderenDikwijls kan men verhalen lezen
waarin de liefde wordt geprezen.
Verbondenheid, het allerhoogste goed, een warme gloed.
In woorden geven koppels elkaar hun laatste druppel bloed.
De koele realiteit echter
bewijst het, niet iedereen is een vechter.
Wanneer de dagen worden gevuld met pijn
kunnen gevoelens ontwaken die ondraaglijk zijn.
De woorden ‘echte liefde‘ zijn ontroerend schoon en waar
waar de ene voor de andere wenst, droeg ik jouw pijn maar.
Héél graag gelezen, Elly.
Lenjef
Dank Lenjef.
Verwijderen'Droeg ik jouw pijn maar', Dat is een heel zware als het werkelijk gemeend wordt.
http://www.zinweb.nl/zinprofiel/2012/08/12/thuisblijverspreek-gerke-van-hiele-over-het-gebod-van-de-liefde
BeantwoordenVerwijderenAls je zin en tijd heb lees het dan eens.
VerwijderenGelezen Novelle. Het was de moeite waard :-) Vooral het tweede gedeelte sprak me aan! Dank je wel.
VerwijderenWeten WE wat liefde is. Weet ik het? Weet jij het?
BeantwoordenVerwijderenHet zijn dingen die men zich niet moet afvragen. Mijn moeder leefde voor haar kinderen. Misschien zat er ook in haar wel iets dat op egocentrisme leek, maar het moet betrekkelijk weinig zijn geweest. Mijn moeder vroeg zich niet af wat liefde was, of haar liefde wel zuiver genoeg was. Ze stond voor haar kinderen en werkte er hard voor. Wat wij bereikten, danken wij voor een deel aan haar. En als ik aan haar terugdenk, durf ik te zeggen: mijn moeder wist wat liefde was.