Onder de hoed

Zo dat was het dan weer. 

Vanmorgen was ik gastspreker op een middelbare school. Spannend, ik had geen idee hoe het zou gaan lopen. Maar het was heel simpel. De docenten hebben de leiding en met een mooie inleiding kon ik vertellen over mijn ervaringen met 'je eigen grenzen aangeven'. 

Nou daar heb ik meer dan genoeg ervaringen mee gehad van het niet op tijd aangeven van mijn eigen grenzen en ik hoop dat van mijn missers er iets is overgekomen en de jongelui er hun voordeel mee kunnen doen. Ik heb bewondering voor hoe docenten de relatie weten te leggen tussen bijvoorbeeld mijn verhaal en het dan te transformeren naar de leefwereld van hun leerlingen. Ook ik kan daar nog veel van leren. Voor mij was het een eerste keer en ik weet niet of er nog vaker via Old school een beroep op me zal worden gedaan. Wel heb ik af en toe   'een op een' gesprekken met studenten. Ook heel leuk om te doen en  de verschillen in die jonge mensen op te merken. De een die een rijtje vragen op me af vuurt en dan aantekeningen maakt en de ander waar een heel gesprek mee ontstaat. Een verschil van dag en nacht maar even interessant om mee te maken.

Ja die zoomsessies hebben leuke dingen voor mij onder de hoed. 

Alles erop en eraan

 Vandaag heb ik weer een uitgeslapen gevoel en zin om fijne dingen te doen. Dat was gister wel anders. De op en neer bewegingen in mijn leven. Vroeger waren ze veel extremer. Tegenwoordig veel subtieler maar ik heb nu wel de tijd er beter naar te luisteren.

De tijd krijgt een heel andere inhoud bij het ouder worden. Gisteravond bijvoorbeeld zag ik Gerrit de weerman voorbijkomen op de TV. Hij liet veel fotootjes op het scherm achter zich zien die ik natuurlijk niet of nauwelijks in detail kon zien maar wat hij zei vond ik interessanter. 

De acht jaar dat ik dit werk doe

En ik stond er versteld van. Acht jaar! Als de dag van gister herinner ik me hoe hij onwennig begon te verschijnen op het scherm en het gemak waarmee hij in het verloop van de tijd het weer nu presenteert. Dat is allemaal  opvallend veranderd. En die acht jaar, ze zijn als de dag van gister. Hoe ouder ik word hoe sneller de tijd verstrijkt. Wat vroeger een eeuwigheid leek of een lange periode is verworden tot een zeepbel die uit elkaar spat.

 Het is  opmerkelijke dat ondanks de achteruitgang van het lijf en de maatschappelijke omsgtandigheden rondom op dit moment het leven voor mij steeds mooier lijkt te worden. 

Steeds meer realiseer ik me dat ik niet zoveel tijd meer heb. En dat doet niets af maar geeft misschien zelfs meer kleur aan het dagelijks leven. Vrienden rondom mij heen zijn al weg gevallen.En nog steeds ben ik er en probeer iedere dag als een eeuwigheid in het nu te ervaren. Van alles wat ik doe wil ik me zoveel mogelijk bewust te zijn.  Blij  zijn met het goede leven dat ik heb en ondanks alles, wat ik ook meemaakte in vroegere tijden wat ik dan :erop en eraan noem,  te weten dat het goed was. Ik heb er veel van mogen leren. Ook ben ik blij en dankbaar  dat het me niet beangstigt niet zoveel tijd meer te hebben want het is goed zoals het is en mijn ouders hadden zelfs gedacht dat ik niet oud zou worden toen ik op 2 jarige leeftijd al een nieroperatie kreeg waarbij een nier werd weggehaald. 

Het leven is goed geweest voor mij en ius nog steeds goed en weer, met alles erop en eraan.

Sjonge jonge wat Gerrit al niet voor overwegingen oproept. Ik ga weer een  mooie levendige dag tegemoet. En ik hoop iedereen die dit leest ook. Het leven vol-ledig leven

Zo zit ik graag 's avonds in het hoekje van de bank in kleermakerszit. Het kussentje op mijn benen met tablet of laptop te lezen, tekenen en van alles wat ik met die heerlijke speeltjes kan doen. Dit is een tekeningetje op tablet van hoe ik in gedachten mezelf zie zitten 

Maar normaal zit ik ook overdag achter de werktafel voor het raam.  zoals nu.

Uitblazen

 Vandaag even uitblazen. Mijn energie heeft even de geest gegeven. Ik ben er bij gaan zitten

Wat is dat, liefde?

  Ik heb in tegenstelling tot gisternacht lekker geslapen en dat is dan ook wel te merken. Mijn energie voelt goed.Ik heb blogjes geschreven en geschilderd, De gitaar in de handen gehad en een poosje gefietst op dat kleine hometrainertje dat ik van Carmen kreeg, toppie!, de meditaties gedaan en toen kwam er een telefoontje van Florien.

Of ik aanstaande vrijdag voor oldschool een klas van een middelbare school in Arnhem Zuid met een zoom wilde bezoeken. Ze wilden praten over problematische relaties en hoe je daarmee omgaat. Ik werd gevraagd op basis van mijn eigen ervaringen.  Maya van Old school heeft mijn boek:Als de hemel valt gelezen en dacht dat ik daar wel een steentje aan bij zou kunnen dragen. Nou dat lijkt me wel wat.

Het zette mijn denkertje meteen aan het werk. Hoe ga je zoiets met jonge mensen benaderen. Ik denk dat ik dat maar eens ga doen vanuit een vraag naar hen. Wat is liefde eigenlijk wat betekent het voor jou? Betekent het dat je jezelf weg moet geven omdat je alles voor de ander over hebt en hem of haar niet kwijt wilt raken. Dan komt er hopelijk vanzelf wel iets los en wat is  liefde  is dat iets anders dan verliefd zijn ?

Ik zie wel hoe het gaat lopen. Het lijkt me leuk om te doen met jonge mensen. Of zij het ook leuk zullen vinden is een andere vraag 😁. Maar ook lijkt het me een  leuk onderwerp om een keer te schrijven over Groot Liefde Mededogen op mijn eigenwijze blogje denk ik.  Wat is dat eigenlijk of wat zou het kunnen zijn? Mooi om eens een beetje verder uit te diepen.

Ik gooi er nog maar een fotootje tegenaan. Een heel kleine uitsnede van een grote foto. Leuk om een beetje abstract mee te stoeien.