Uitproberen

Tijdens mijn (tegenwoordige) dagelijkse wandeling maakte ik wat foto's  met het telefoontje. Nu nog even uitzoeken hoe ik ze zonder problemen rechtsreeks op het blog kan krijgen

Gewoon zo dus. Ik ben benieuwd hoe ze gepubliceerd worden

Gaat het lukken vandaag?

 Heel even kwam de gedachte bij me op om te stoppen met bloggen. Maar dat heb ik gelukkig weer snel aan de kant gegooid. Ik vind het zo leuk om af en toe iets de wereld in te slingeren en achter het toetsenbord lettertjes te tikken. Ja, zo simpel is het.

Natuurlijk het zijn moelijke tijden voor heel veel mensen omdat ze ziek zijn, zich bedreigd voelen door ziekte en allerlei andere dingen, eenzaam zijn of wat er zich dan ook in hun leven afspeelt. En ik ben zo dankbaar dat al dat soort angsten en eenzaamheid niet op mijn pad aanwezig zijn. Ook vang ik hier en daar flarden op van allerlei complot theorieën en ook daar wil ik me niet mee bezig houden. Ik begrijp het niet en zie ook geen enkele reden om te verdwijnen in iets anders dan hier en nu met beide voetjes op de grond in dat wat er is zonder er allerlei ideeën op te plakken.

Zo ook met die hele Trump toestanden. Evenals Corona volg ik het allemaal in het nieuws en andere programm's voor zover ik daar tijd voor heb. Ik hoor het aan en laat het weer voorbijgaan. Ieder onderwerp heeft zoveel verschillende kanten want iedereen kijkt er weer naar vanuit zikjn of haar eigen perspectief. O K soms lijkt het allemaal heel bedreigend maar tot nog toe kan ik er goed mee omgaan en hoop altijd op het beste. maar ik laat me er niet door meenemen.

Dus wil ik daar helemaal niet over bloggen en wat ik er tot nog toe wel over heb gezegd is meer dan voldoende  Ik laat me er verder niet  over uit en hoop dat iedereen een eigen goede weg in deze tijd kan vinden. Het zijn niet specifiek de dingen die mij bezig houden al spelen ze natuurlijk hier en daar door het dagelijks leven heen.

Vandaag wilden we eigenlijk weer even naar de Hoge Veluwe maar het zal er wel niet van komen. Wat lijfelijke klachten weerhouden ons en we blijven heerlijk thuis. Ik wil weer aan het schilderen. Daar is al een tijd niets van gekomen en de zin om weer te beginnen wordt steeds groter, Eens kijken of het vandaag nog gaat lukken.

De Hoge Veluwe

vandaag dus niet

Mijn eigen wijze

 Ik heb maar weer eens een blogje geschreven op 'Mijn eigen wijze". Eigenlijk had ik het net zo goed hier kunnen plaatsen maar zo is het nu eenmaal en Als je benieuwd bent wat ik schrijf over angst dan moet je maar even gaan kijken op 

https://ellyseigenwijze.blogspot.com/2020/11/angst-is-een-slechte-raadgever.html

En dan zet ik hier gewoon even een fotootje  

Opladen

 De afspraken die ik voor morgen had staan maar even afgezegd. Lijkt me beter. 

We zijn al enkele dagen achter elkaar de gewoonte aan het opbouwen om even een wandelingetje door het park te maken. Heerlijk is dat en ik ben blij dat we daarme bezig zijn.  Allleen vandaag liet mijn conditie het wat meer afweten. Nou is die toch al niet zo best maar nu kwam im thuis en was even hondsmoe.  Ja ook dat kan gebeuren bij het ouder worden.

Vanmiddag dus heerlijk zitten lezen en mijn  dgelijkse meditaties gedaan. Hopelijk morgen weer een beetje opgeladen.  We zullen zien.

  Altijd zie je andere dingen op dezelde wandeling

Er is nog zoveel

 Ik ben druk aan het stoeien op mijn laptop. Een weg zoeken om alles groter te maken zodat ik het beter kan zien en ermee handelen. Gelukkig is het een touchscreen en daarmee kan ik al eenvoudig dingen makkelijk vergroten.

Lastig zijn de programma's zelf die voor mijn ogen zulke kleine ikoontjes en letters bevatten in de boven en onderbalk. Het is lastig daarmee te dealen. Gelukig vind ik het leuk om veel uit te proberen  en mijn kleinzoon had al iets aangepast maar handiger is het als ik er zelf mee kan toveren. En nu na een hint van mijn lief heb ik weer iets handigs gevonden. Ik kan de beeldscherinstellingen nu heel vlot en makkelijk even aanpassen als ik in Word de bovenbalk nauwelijks

kan zien om een document op te slaan. Een andere beeldschermverhouding erinzetten. En die kan ook zo weer teruggezet.

Wat is het toch fijn dat ik daar ook nog eens lol in heb en me zo weer een poosje kan redden zonder af te haken. En ondanks alle wereldse omstandigheden denk ik dan, wat leven we toch in een ongelooflijk mooie tijd waarin allerlei aanpassingen en digitale uitvindingen een mogelijk bieden aan mij. Dan voel ik me weer een rijk mens. Mijn moeder kon op dit moment in de achteruitgang van het zicht al geen boek meer lezen en later zelfs geen grootletterboeken meer en ik kan me nog steeds overal in verdiepen en me overal mee bezighouden met wat ik maar wil. 

Nee helaas autorijden kan, durf en wil  ik ook niet meer maar er is nog zoveel. 

Gekkenhuus

 Wat leven we toch in een gekkenhuis. Als je het door de jaren heen bekijkt zie je dat de individualistische maatschappij steeds verder leidt naar polarisatie en dat er nog maar weinig betrokkenheid is in het leven van anderen. Als je niet in mijn denkwereld past dan stoot ik je uit of nog erger dan heb je geen recht op leven. 

Iedereen persoonlijk heeft recht op wat hij denkt en doet en hoeft geen rekening met de ander te houden want die is zowiezo fout.

Ik vind het vreselijk en kan het soms niet meer volgen. Wat niet gezien wil worden wordt gewoon geliquideerd. Wat een agressie. Agressie die zijn begin vindt in de eigen  irritatie en boosheid. Dingen de we allemaal in ons hebben en die wij als mens kunnen beredeneren en los kunnen laten, af kunnen wijzen

Wanneer worden we weer mensen die er durven te zijn voor elkaar. Die er alles aan willen doen om de ander nabij te zijn ook als het niet in het eigen straatje past.

 

fotograferen.

 Ik baal van worpress. Ik heb een acount voor mijn fotootjes maar durf er nauwelijks nog iets op te zetten. Ongeveer twee jaar geleden nam ik een abonnementje omdat het geheugen vol dreigde te lopen en nu heb ik alweer hetzelfde probleem. voor 90 % vol.

daar heb ik bij google op blogger nooit last mee gehad. Misschien ligt het aan mij maar ik denk toch dat ik Wordpress voorlopig maar een beetje links laat liggen. Ik ben de laatste jaren toch al niet meer zo intensief aan het bloggen als vroeger en ik neem aan dat ik wel weer te horen krijg wanneer het abonnement verloopt of zoiets.

Nu twijfel ik of ik een extra blogje onder dit account zal gaan maken voor fotot's maar het Magazijn kan ik er natuurlijk ook voor gebruiken. Hier staan zoveel verschillende onderwerpen, niets mis mee. 

 Vanmorgen zijn we weer eens naar de Hoge Veluwe gegaan. Altijd leuk. Eerst dacht ik dat het een beetje tegen zou vallen met de kleuren want er staan natuurlijk veel dennenbomen en die verkleuren niet. We zijn deze keer  geen rondje om de plas gaan lopen maar aan de linkerkant bij het bezoekerscentrum langs gaan. 

En zowaar het was prachtig, ja kan ook niet anders, het is overal mooi op de Veluwe en wat wonen we toch in een prachtige omgeving. De zon kwam  iedere keer door de wolken heen.

We hebben de hoogste berg van de Hoge Veluwe beklommen.

En zijn verder  het bos ingewandeld 

We kwamen zelfs nog een kunstwerk tegen.

Maar het hoogtepunt was de moeflon met de reetjes die op ons stonden te wachten

Mooier kan ik het niet maken. Toen we naar de auto terug liepen begon het zachtjes te motregenen. 

Nauwelijks nat geworden bereikten we de auto. Ik merk wel dat ik geen achtien meer ben maar het genieten is er niet minder om.

Wandeltje

 Onze flat met 16 apartementen is niet zo groot dus en het is er heel plezierig wonen. Ook omdat het rondom in de parken ligt. Als ik de deur uit loop sta ik gewoon  in het park. Regelmatig neem ik me voor iedere dag een ommetje te maken. Zelf zou ik kunnen bepalen of het een ommetje van eem uur of van een kwartiertje wordt maar het gekke is, het komt er niet van. Je zou er een gewoonte van moeten maken . Zo'n gewoonte dat je je niet fiin voelt als je het niet gedaan hebt. Maar dat doe ik dus niet.

Maar al ik dan weer eens een ommetje heb gemaakt en genoten heb van de wisselende seizoenen, de kleuren, schitterende bomen, de stilte van de kabbelende watertjes, dan vind ik mezelf een dom wicht. Wat houdt me tegen?

Ik heb meteen op mijn wandeltje maar weer  eens een hele serie fotootjes gemaakt met mijn telefoontje dan hoef ik er niet uit om toch te kijken naar al dat moois. ghaghagha. Ik denk dat ik gewoon lui ben op een lijfelijke manier.

Als het goed is kun je ze groot zien wanneer je ze aanklikt en even mee genieten.

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen