Tvrouwke

 Ziezo, dat hebben we ook weer gehad.  Gister was het nog onmogelijk om met een oog te lezen of te schrijven omdat ik met dat ene oog dat al wel aan staar was geholpen toch niet meer dan 45 % zie en dat wil zeggen dat bij het lezen ik ieder woord maar voor de helft zie, de rest valt weg.  Dus dat is een heel gepuzzle met het geopereerde oog afgeplakt. 

Vanmorgen mocht de afplak eraf en kwam ik in de mist terecht.  Ook dat vraagt weer geduld en wachten. Druppelen en afwachten. 

Het is intussen al wel iets verbeterd maar nog niet optimaal. Maar ik kan al wel weer van alles. Behalve haar wassen, bukken, zwaar tillen sporten etc.

Het eind van de week ben ik weer het 'ventje' uhm 'tvrouwke'. 

Slordig

 Wat ben ik toch verschrikkelijk slordig. Niet met alles hoor maar gewoon niet accuraat genoeg. Schrijven vind ik heel fijn om te doen maar de puntjes op de i van de taal die ontgaan me altijd weer. Ook onthoud ik nooit dingen als lange ij en korte ei en meer van dat soort dingen. Het lijkt wel of ik dat onbelangrijk vind. Maar ik schrik me dan rot als ik een reactie binnenkrijg in mijn mail en ik zie de titel van mijn blogje  staan met een slag fout. Want ook daarin, dat typen daar ben ik slordig mee. 

Nou ja je moet me maar voor lief nemen. Ik hoef er gelukkig mijn levensonderhoud niet mee te verdienen en doe het voor de lol.  Soms moet ik er zelf om lachen. Tja mezelf neem ik gelukkig ook al niet serieus 🤣 dat scheelt een slok op een borrel.

Een ding is zeker. Ik voel me veel beter dan vanmorgen 

Een heeeel oudje

Lekker uithangen

 Getver

Gister dacht ik al  er gaat iets niet goed en jawel hoor. Vannacbt hing ik op het toilet. Ik vermoed de oorzaak maar dat betekent wel dat ik nu net om twaalf uur mijn bed uitkom. Ik geloof dat ik het ergste gehad heb.

Ik moet ook zo voorzichtig zijn met die darmen. Nou ja als ik weet waardoor  het komt, kan ik het vermijden. 

Lekker uithangen vandaag

Tijd maken

 Ik had al een paar dagen gewoon zin in om bloemetjes te schilderen. Dus het moest er toch van komen.  Er kwamen ook een paar verjaardagen aan dus dat kwam goed uit.

En heerlijk, ik ben ook naar de brievenbus gewandeld om er wat te posten. Op de terugweg even het park ingelopen. Waarom ik dat toch niet vaker doe is me een raadsel. Ik maak er gewoon geen tijd voor. Tijd heb ik er wel voor maar ik MAAK het er niet voor en het is zo heerlijk. Ik ben op een bankje gaan zitten en heb me voorgenomen de volgende keer een schetsboekje en verf mee te nemen om lekker te knoeien. Het is zo mooi in het park en altijd wel weer anders.

En nu maar hopen dat ik daar dan WEL tijd voor ga maken. 

Spelen

 Vanmorgen weer eens even de gitaar opgepakt. Het eelt dat ik vorig jaar zo zorgvuldig op mijn vingers kweekte, zou er tijdens deze corona periode gewoon weer afslijten. Daarvoor had ik een stok achter de deur nodig om te spelen maar ja, als dat wegvalt raakt het spelen in de versloffing. Ik speelde wat ouderwetse liedjes in het verzorgingshuis voor een  zanggroepje maar dat stopte door Corona.

Toch wel leuk om weer even te spelen. Moet ik toch maar weer vaker doen misschien wordt het eelt dan ook weer wat steviger dat is minder pijnlijk. Naarmate je ouder wordt krijg je ook vaak minder vlees op de botjes. Dat is ook voelbaar. Dat vlees is aan de wandel gegaan naar plaatsen waar ik er geen behoefte aan heb 😣😀.

Enfin vandaag poetsen. Het is er goed weer voor. Ik ben al even met de plantjes bezig geweest en zo komt mijn  hulp en die gaat zingend aan het werk. Daar ben ik blij om want poetsen is mijn ding niet echt.

Ik ben weer aan het schrijven voor het andere blogje.  Of het wat wordt? Ik weet het niet. Ik doe maar wat en vind het gewoon leuk mijn denken te verwoorden en op te schrijven.

Geen hoge contrtasten en laatste lootjes

 Heerlijk weer...

Nou ja voor een ding is het in ieder geval heerlijk. Voor mijn ogen. Geen last van hoge lichten en harde contrasten. Dat kijkt zoveel aangenamer en het lijkt alsof ik daardoor ook echt beter zie. Ik ben toch zo benieuwd hoe het na de operatie van de 31ste zal zijn. 

Ik schiet al lekker op met de lay out maar als alles er grof instaat komt het echte werk pas en de laatste lootjes en zoals dat heet, die wegen het zwaarst. Want ook de website moet nog bijgewerkt.  Dan denk je dat je bijna klaar ben maar dat is echt niet zo. 

Dat vond ik vroeger ook al met de afwas hihihi het bestek was het laatste en vaak nog het meeste werk terwijl ik dacht dat ik bijna klaar was en dan alles nog opruimen.

Druk met lay out

 Ja het is binnen.

Alle gegevens voor het nieuwe boekje voor het programma van de Theosofische vereniging.

Al jarenlang verzorg ik dat boekje voor Arnhem en al kom ik er zelf de laatste jaren niet meer, ik heb veel te danken aan de cursussen en contacten waar ik van hoop te hebben geleerd. Alhoewel ik soms denk, ik leer het nooit. Helaas . Maar ook dat mag er zijn.

Alles is natuurlijk weer aangepast zoals overal maar daar heb ik weinig weet van en dat is goed.

Dus voorlopig ben ik even onder de pannen met de lay out en de website.

The giants awake

 Uit Amerika kreeg ik, geinspireerd op mijn kleurgebruik en schilderijen, een sprookje toegestuurd over geweldadige en beangstigende tijden. Een moeder en kind gaan op weg om de bomen te hulp te roepen en deze ontwaken,schieten te hulp en vernietigen alle wapens en ellende. Een prachtig beschreven verhaal.

Dat inspireerde mij weer zowel voor abstract werk alsook voor het onderstaande. 

Op dit moment is het niet mogelijk de kleine figuurtjes een beetje uit te werken. Hopelijk wel na de staar operatie van de 31ste.

We zullen zien.

Geen probleem

 Ik voel me zo lekker. Als er dan een periode is dat ik weinig of geen last van de darmen heb en ik zit in mijn kamer op de bank rond te kijken met allemaal herkenbare spullen om me heen waar ik alle kanten mee op kan. Een  plek in de kamer vrijgemaakt om te kunnen schilderen wanneer ik daar zin in heb. Een coputer om met mijn fotootjes te expirementeren. Een tablet om te lezen want boeken hebben vaak te kleine letters voor mijn slechte ogen. En op de tablet kan ik ook allelei andere leuke dingen doen. Een heerlijk bed in de slaapkamer om op te slapen. Niet meer 's morgens om 5.30 uur mijn bed uit en opstaan wanneer ik wil. Niemand achter me aan die me allerlei opdrachten geeft.

En  zo kan ik nog wel even door gaan. 

Voor hetzelfde geld was ik op 2 of 3 jarige leeftijd al overleden na een nieroperatie waardoor ik maar een nier heb. 

Conclusie ik heb een pracntig leven, heb in veel jaren veel meegemaakt en ik heb het geluk gehad er uiteindelijk dit van te kunnen maken. 

Ik voel me een 😇 mens.

Dat diepgewortelde innerlijke goede basis gevoel zou ik iedereen toewensen. En als het kon nog een onsje meer.🤣 

Daar kan geen probleem meer tegenop.

Wat vliegt de tijd

 Ik geloof en hoop dat het weer een beetje rustiger wordt. Niet zoveelgrote dingen in huis die aangepast moeten worden en minder afspraken en verplichtingen. Dat geeft ook weer meer ruimte in mijn hoofd. Alhoewel ik daar bovenin gelukkig altijd wel weer de nodige rust terug kan vinden. 

Wat wel ideaal is, is dat ik weinig geconfronteerd werd met de enorme warmte waar iedereen last van had. Die airco is een uitkomst. Hij houd de kamer op een mooie zomer temperatuur en dat is buiten wel anders. Ik voel me een 😇mens.

Woensdag heb ik hier in de kamer samen met een vriendin geschilderd. Is altijd heel leuk om elkaar daarin te stimuleren en feed back te geven.

Verder kreeg ik een leuke mail uit Amerika met een prachtig sprookje. Ik ben heel benieuwd of dat nog een staartje heeft. Het verhaal haalde bij mij mooie beelden naar boven en ik denk dat ik daar in ieder geval maar eens iets mee ga doen.

En dan  weer het weekend tegemoet.

Wat vliegt de tijd.

Ja ook hier

 🔵 Als ik 1,5 mtr. afstand hou en de overige maatregelen hanteer, dan wil ik dat je dit weet:

🔵 Ik ben slim genoeg om te weten dat je asymptomatisch kan zijn en toch het virus kan verspreiden.

🔵 Nee, ik ''leef niet in angst'' voor het covid 19 virus; ik wil gewoon deel uitmaken van de oplossing, niet van het probleem.

🔵 Ik heb niet het gevoel dat de overheid mij beheerst; ik heb het gevoel dat ik als volwassene een bijdrage kan leveren aan de samenleving.

🔵 De wereld draait niet om mij. Hij draait om ons allen.

🔵 Als we allemaal konden leven met aandacht voor andere mensen, zou deze wereld een veel betere plek zijn.

🔵 Ik wil niet bijdragen aan weer overvolle IC’s.

🔵 Het houden aan de maatregelen maakt me niet zwak, angstig, dom of ''beheerst”. Het houdt me alert.

🔵Je aan de maatregelen houden is niet politiek.

      Het is de keuze van volksgezondheid en gezond verstand!

Ps gekopieerd en delen is fijn!

En nu douchen

 Ik ben moe, niet dat ik zo hard gewerkt heb hoor maar wel de hele dag opmerkzaam bezig geweest want de kapotte douchecabine zou worden vervangen. Neefje kwam vanmorgen om net klusje te klaren en Fer heeft hem flink geholpen. Het was zoals dat wel vaker is, een behoorlijke klus en er ging veel meer tijd inzitten dan je zou verwachten, Maar dan heb je ook wat/ De badkamer zier er weer pico bello uit en die nieuwe cabine geeft alles weer een nieuwe bijzondere uitstraling. Ik ben er blij mee.

Het enige dat ik heb gedaan is een paar gaatjes in de wand van de oude cabine vol gesmeerd met vulmiddel. De plastics en dozen opgeruimd de lunch verzorgd en eten gekookt. Maar  o o al dat ongewone en niet in je eigen doen zijn. Ik krijg daar steeds meer moeite mee. Maar Fer is ook goed moe geworden. Laat mij maar lekker in mijn eigen bekende wereldje ronddobberen daar word ik niet zo moe van. 

En morgen staat er weer een en ander op de nominatie. Dat wordt hopelijk een gezellig dagje maar voordat het zover is wil ik eerst die nieuwe douchecabine uitgeprobeerd hebben. Heerlijk lijkt me dat weer op de gebruikelijke wijze onder de douche springen.

Het bijltje erbij neergooien

 Nee ik zit niet goed in mijn vel. Vanmorgen om 5 uur werd ik beroerd wakker. Mijn darmen. Dan voel ik me hartstikke ziek maar weet uit ervating  dat het wel over gaat. Het duurt inderdaad een paar uurtjes maar nu ben ik hoofdzakelijk nog moe.

Gister een zware dag gehad een begrafenis en daardoor ook nog iemand mee naar huis, heel fijn en gezellig maar ook vermoeiend en dom genoeg rucola gegeten omdat ik hoopte dat beter te verdragen dan sla, maar nee dus. 

Vandaag gooi ik gewoon het bijltje er even bij neer. Lekker bijkomen.

Douche cabine

Ik hang heerlijk op de bank en lig half met de laptop op mijn benen te tikken. Daarbij hoef ik me niet druk te maken en kom ik de warme dagen wel door. Ik ben veel aan het schrijven de laatste tijd en het meeste komt op Elly.s eigen wijze te staan.

Zorgen maken schreef ik al eens, daar heb je niks aan en dat doe ik ook niet zo snel. Wat komt dat komt. 

Maar ja. Hoe moet die enorme nieuwe douchcabine die vervangen moest worden omdat de oude stuk is en niet gemaakt kan worden, bij ons in huis komen op de eerste verdieping.?  We hadden al van alles bedacht en een steekwagentje, die in dit geval veel te klein zou zijn gewest, klaargezet. Nu in coronatijd hadden we te horen gekregen dat het 42,5 kg wegende pakket slechts tot aan de eerste drempel gebracht zou worden.  Dat is beneden voor de hal. En dan moet het ook nog de lift in en allerlei hoekjes om. pffff. Ik zag het helemaal niet zitten. Maar goed, het steekwagentje stond klaar, we zien wel.

De bel. Daar is hij. Wij naar beneden en ik zeg tegen Fer, 'vraag of hij wat koels te drinken wil'. Ja graag was het antwoord. En jawel hoor  en aardige jonge knul zette dat enorme pakket op zijn eigen grote steekkar en daar ging het naar boven. Keurig door alle hoekjes en deuren gemanoeuvreerd en op de voorlopige plek gezet. Dan is een fooitje zeker op zijn plaats. Hij blij, wij blij. Wat een opluchting. Nu wachten op de installatie dan kan ik over een tijdje weer lekker douchen in plaats van in het bad douchen 

Oplettend zijn

 Grappig

Als er geen titel boven het blogje staat staan er minder bezichtigingen in de statistieken. Gelukkig zit ik daar ook niet op t wacjten. Ik vind schrijven gewoon leuk en schrijf graag over de dingen die me bezih houden. Hier op dit blog meer van algemene aard en op mijn eigen wijze over dingen die me bezig houden en wat meer spiritueel van aard. Maar ja dat is ook zo betrekkelijk want spiritualiteit is voor mij verweven met het dagelijks leven. 

Eigenlijk ben ik op dat andere blog begonnen omdat ik dacht dat er zaken waren die ik voor mezelf wilde schrijven maar al doende kwam ik tot de ontdekking dat er nauwelijks iets is dat ik geheim wil houden. Ik ben geloof ik niet zo'n privacy freek. Dus maakte ik dat blig oook openbaar. Als ik berichten niet wil delen kan ik ze altijd nog onder privé zetten, toch.

Maar goed dit weekje is weer achter de rug en een warm weekend alweer bijna voor een kwart voorbij als ik dit schrijf. De tijd vliegt. Vanmorgen even mijn stylus pennetje opgehaald van het Galaxy tablet. Dy was kapot gegaan en ik heb een nieuwe gekregen. Kan ik weer van alles uitproberen. Dat vind ik allemaal zo leuk om te doen.

Verder kregen we vlak voor de hittegolf een airco dus ik zit hier nu echt niet te puffen en voel me een bevoorrecht mens. Ik lees net bij Geri kleurrijk weer over al die ellende in Libanon. En dat is niet het enige de hele wereld is vol met leed en verdriet en er zijn slechts  een paar 'happy vieuw' op de hele wereld lijkt het soms die het voor het zeggen hebben en die onder goede omstandigheden kunen leven , zoals wij.\,  Je zou graag iets aan de ellende van de hele wereld willen veranderen maar het lijkt bijna onmogelijk. Voor mij is dan ook het enige om ermee te doen er mijn best ervoor doen zo vriendelijk mogelijk in het leven te staan zodat ik er kan zijn. Niet wegloop voor de nare dingen van mezelf en van anderen, Maar dat gaat niet altijd vanzelf.

Hoe vaak word ik niet boos als het niet meezit, hoe stel ik me op tegenover mensen die lastig op mij overkomen en met een sacherijnig gezicht naar me zelf komt ik ook niet vriendelijk over en dat werkt niet heilzaam op mij en op anderen. Zo zijn er talrijke voorbeelden waarin ik nog heel wat te leren heb. Want als ik oplet dan overkomen mij die onhebbelijkheden dagelijks. Vaak wals ik eroverheen en heb het niet eens in de gaten hoe mijn geachten naar onhebbelijke dingen schieten. Ook dat leren zien is voor mij spiritualiteit. Het gaat niet over zgn. hogere dingen. Het gaat over hier en nu er op een vriendelijke manier zijn. En daar hebben we hier onder deze goede omstandigheden toch alle mogelijkheden voor om daarop te letten? Tot nog toe worden we niet geplaagd door al te grote problemen en natuurlijk wel voor degene die bv in de zorg werken en nog niet zijn hersteld van de vorige corona golf. Wat klaag ik dan? Ik kan gewoon doen wat ik kan.

Dus ik doe mijn best.En waar ik ook met andere dingen behulpzaam kan zijn, zal ik er ook proberen te zijn. Ook al heb ik zelf beperingen er is nog genoeg over om op te letten.

Doe je mee zelf ook oplettend te zijn?

Kijk dit blogje had nu ook op elly'seigenwijze kunnen staan. 

De verf heeft ook mij de weg gewezen

 en ik weet niet of ik er nog hier of daar iets aan veranderen wil. 

Ik laat het voorlopig maar eveb zo. Ik twijfel over ...

Hoezo, slecht zien?

Wat is het toch een rare ouderdomshandycap.

Zitten we lekker aan tafel te lunchen  met een heerlijke nieuwe haring erbij. Zie ik plots een graatje aan de vinger van Fer hangen. 

Als je dat ziet en zegt dan wil toch niemand meer geloven dat er hele letters in een tekst wegvallen en dat ik moet zoeken bij de oogarts om de letter te vinden die hij aanwijst en het dan nog niet zie met dat ene oog als het te klein en te ver weg is.

Schrijven is ook lastig omdat ik vaak de volgende letter die ik wil schrijven niet kan zien en dus meer op gevoel af moet gaan. Daarom is het toetsenbord zo makkelijk en zeker nu ik ook nog eens de beschikking heb over verlichte toetsen die de lettercontrasten versterken. Wat leven we toch in een mooie tijd met zoveel goede uitvindingen om allerlei handicaps te kunnen ondersteunen. 

De 31 augustus krijg ik de staar operatie voor het tweede oog. Ik kijk ernaar uit. Bij het eerste oog is het echt beter geworden. Ik ben benieuwd.

En dan woon ik ook nog zo mooi. Dit is het park waar mijn raam op uitkijkt. Als je het pad doorloopt kijk je tegen ons appartement aan. Ik ben een gelukkig mens.

 

De Hoge Veluwe en Otterlo

Gisteren zijn we even naar de Hoge Veluwe gereden. Het is heerlijk hier in het midden van het land in  Arnhem te wonen. Er is zoveel moois aan natuur rondom. Daar hoef je niet ver voor te gaan. In tien minuten staan we met de auto voor het hek van de Hoge Veluwe.  We hadden niet zoveel tijd want s middags kwam de jongste zoon met zijn vrouw langs en hebben we alles bij elkaar een prachtige dag gehad. 

Op de Veluwe wilde we een wandelingetje om de plas bij het bezoekerscentrum maken.

 Maar het werd geen ommetje. Er was een brieje opgehangen dat we op moesten passen voo de processierups die daar kennelijk ergens zijn best deed. 

We zijn teruggewandeld om aan de andere kant langs de plas te lopen waar hoofdzakelijk dennen en berken stonden.

Maar ook het looppad langs het water was afgesloten

Toch was er nog wel van alles te fotograferen en daar gaat het ons altijd om. Dat we nog geen vierkante ogen hebben is een raadsel 

Het werd erg warm en we zijn doorgereden naar St Hubertus. 

Daar aan de linkerkant van de weg is ook een plas 

met prachtige-en heel veel waterlelies dus deden we daar een rondje 

Voor we weer naar huis gingen

We gingen via Otterlo terug, het dorp waar ik zoveel kinderherinneringen van meer dan 60 jaar terug heb liggen.  Achter deze boerderij stond een afgedankte bus die mijn ouders en zus van moeder  kochten  van de Gelderse Tramwegen die mijn vader met zwager ombouwde tot grote kampeer wagen. De boerderij wordt nu als vakantie oord en vele andere activiteiten geëxploiteerd. Ik ga er maar weer eens iets over schrijven in mijn blog "lang geleden".  Schjrijven over een tijd die niet meer bestaat.  Herinneringen ophalen.

 In het dorp stikte het van de toeristen en er was niet veel over ven de oude dorpsstraat. Maar er kwamen steeds meer  herinneringen naar boven. Nog gauw een kiekje van de dorpskerk. Wat was het toen anders. Gauw weg uit de drukte! 

 Ik heb nog een fotoboek van oud Otterlo en Wim Zonneveld zong 'slagerij J v.d. Ven'. Nou die schijnt er nog te zijn als ik het bord op de kruising naar Arnhem Ede mag geloven. 

Ja ik krijg er zin in om erover te schrijven. 

En...

Ik heb ook weer heer wat fotootjes van de bloemetjes en bijtjes voor het fotoblog.

Ik hoef me niet te vervelen.

Familie

Ik ben niet zo van het familieplaatjes delen. Maar zo af en toe vind ik dat wel leuk. Zo kreeg ik deze foto toegestuurd van mijn oudste zoon. Met een van zijn drie kleinkinderen en mijn achterkleinkind dus.  Jaja. 

De verf wijst de weg

Wordt vervolgd

Het weekend ligt al weer even achter me. Zondag fotografeerden we in de insectentuin van de kinderboerderij. Er stond behoorlijk wat wind en dat is lastig met macro fotografie. Maar toen we de tuin inliepen zag E\Fer onmiddelijk de kleine kolibrivlinder en konden we een paar mooie foto's schiten. Nou ja, een paar, we schieten er dan heel wat in de hoop dat een enkeling scherp genoeg is.

Deze konden er wat mij betreft wel mee door. Het gaat allemaal

Zo snel en in no time vliegt dat kleine beestje van de ene bloem naar de andere.  

Het is heerlijk in die mooie tuin rond te wandelen. Mijn schildersvriendin heeft daar veel werk verricht en het ziet er prachtig uit.  Nu er veel regen is gevallen is alles groen en in bloei. Intussen werkt zij er nu niet meer en stuurde ik haar een fotootje van het overzicht.

Gisteravond een zoomcursus met mooie gesprekken en diepzinnige onderwerpen. Ik geniet daarvan en ik vind het heerlijk dat het nu allemaal met zoom mogelijk is. 

Vanmorgen een koffie bijeenkomst in een grote ruimte met open deur en 5 gezellige mensen die van de kunst zijn of ervan houden op grote afstand van elkaar. Zij hebben wat meer moeite met de digitale bijeenkomsten. Voor mij maakt dat weinig verschil gelukkig. Ik voel me behoorlijk eigen in het digitale domein.

We maakten tekeningen naar aanleiding van korte tekstjes. Heel inspirerend om er thuis weer mee verder te gaan. De tekeningetjes zijn daar gebleven dus kan ik ze niet laten zien.

Tja en verder zijn we op zoek naar het vervangen van de douchecabine want de deur is eruit gevallen. Helaas er zat een slecht scharnier in en er is bijna geen andere oplossing dan een heel nieuwe wand. Dus het is voorlopig even behelpen met het poedelen in het bad, dat is anders dan ik gewend ben maar niet slechter.  Wat zijn we toch gewoonte dieren, want het zal toch wel lekker zijn als ik weer gewoon in mijn eigen gewoontepatroon kan douchen.

En nu zie ik dat ik achter loop want ik had zondag al een blogje over dat fotograferen geplaatst. Nou ja, niets mis mee toch?

De kolibrivlinder

De laatste tijd heb ik wat uitgebreider geschreven over de dingen die me binnen spiritualiteit bezig houden op https://ellyseigenwijze.blogspot.com/

Niet dat spiritualiteit voor mij iets anders is dan het dagelijks leven maar ik kan het er specifiek over hebben hoe dat voor mij voelt en hoe ik daarmee omga, waar ik mee bezig ben maar uiteindelijk werkt het door in het hele leven en is voor mij meditatie niet zoveel anders dan oplettend en bewust midden in het dagelijks leven staan. Ook al heb ik dat op een kussentje moeten leren en leer ik daar nog steeds van, om mijn kleine hersentjes wat rustiger te laten worden waardoor ik me minder laat afleiden door allerlei emoties zoals ik dat langer geleden wel heel erg  deed.

Maar vanmorgen zijn we weer even heerlijk naar de insectentuin van de heemtuin hierachter geweest. We hadden er laatst al de kolibrievlinder gefotografeerd en dan schieten we enorm veel fotootjes in de hoop dat er iets goeds tussen zit. Nu gingen we dus weer en op hetzelfde moment dat we binnen kwamen lopen liet hij zich weer zien. Ik ben blij dat Fer me dan waarschuwt want die slechte ogen hebben het niet zo snel meer in de gaten en bij beweging vang ik dan een glimp op. Dan heel goed focussen en ja dan kan ik hem ook 'pakken'. Gelukkig stelt het fototoestel zelf scherp alhoewel ik hem goed met het puntje erop moet richten maar dat lukt wel en mijn ervarting doet de rest. Ja heerlijk dat dat allemaal nog kan.

Ik zal blij zijn als ik 31 augustus de volgende staar operatie krijg want ik hoop dat het dan toch weer een tikkeltje beter en makkelijker zal gaan. 

Na die eerst vlucht verdween hij en zijn we na een paar vlinderjtes en bijtjes verschalkt te hebben weer naar huis gegaan. Lekker geluncht en hier is ie dan.

De Kolibri vlinder van de tweede fotoshoot  De eerste staat al op  

 https://ellyvandoorn.wordpress.com/2020/07/19/kolibrivlinder/

Here I come

Ik kreeg een telefoontje van Vreedenhoff. Al in geen maanden ben ik daar meer geweest. Na de lockdown mochten de vrijwilligers er niet meer in maar nu is dat alweer een poosje verleden tijd.  Voorzichtig worden er weer activiteiten opgestart en ook mij werd enklele weken geleden gevraagd of ik een keer in de maand de klassieke muziek middag weer wilde doen.

Onder bepaalde voorwaarden wilde ik dat wel maar niet meer in een kleine huiskamer. Er moet meer ruimte zijn en dat betekent dat er voor die gelegenheid ook andere apparatuur moet komen. Dat was lallemaal te regelen en nu kreeg ik een telefoontje van Lynette, die ik in de jaren tachtig nog zelf heb aangesteld als activiteiten bege;eidster, of ik morgen langs wil komen om poolshoogte te nemen.

Leuk om haar dan ook weer even te ontmoeten en ik ben benieuwd hoe alles geregeld is want ik wil maar een klein groepje in doie grote ruimte met ramen en deuren open. We zullen zien. Want zelfs vnaar de verjaardagen van de familie gaan we niet. Nou scheelt het wel dat die oude mensen ook geen feestnummers meer zijn en niet meer gezamenlijk in de kroeg hangen. Ik hoorde dat de mondmaskertjes klaar lagen en de veiligheidsregels nauw in acht worden genomen. Ik ben benieuwd hoe ik dat morgen ervaren zal.

Vreedenhoff, here I come hihihihi.

Vliegen

Vlinders vliegen langs
mijn raam en weten niet van
menselijk bestaan

Paul Blokhuis bezoekt Old-School

Altijd weer schrikken om mezelf te zien. Ook al is het maar een paar seconden.

Mister Motley

Op dinsdagmorgen ben ik altijd op de koffie bij Locatie Spatie of Motel Spatie het een hoort bij het ander en hoe dat nou precies  zit dat ga ik toch maar eens uitzoeken.

Gerda van de Glind is onze gastvrouw en kunstenares schrijfster. Ze heeft altijd wel iets interessants te melden samen met Kimya en we leren elkaar zo aardig kennen. Eerst was het een digitale bijeenkomst maar nu ben ik er twee keer life geweest en dat kan goed buiten als het niet regent.

Gerda schrijft voor Mister Motley een digitale kunstkrant en deze keer schreef ze een artikel waarbij ze onze inbreng publiceerde als kijken door de ogen van ouderen. Ach, weet je wat
ga zelf maar even kijken. Ik mocht er ook mijn zegje doen.

https://www.mistermotley.nl/art-everyday-life/kijken-naar-het-werk-van-rabi-koria-vibeke-mascini-afra-eisma-en-raquel-van-haver

Oogdruppels

Ik kijk nog een beetje wazig uit mijn ogen van de druppeltjes om de pupil te vergroten zodat de professor erin kan kijken.. Maar dat gaat wel over.  Net terug van de oogkliniek en met toestemming voor de tweede staar operatie aan het andere oog. Zit er eindelijk weer schot in. In de hoop dat het net zo verbeterd als het eerste oog..

Niets duurt eeuwig.

Ik weet nog maar weinig van dat wat zich op straat en in de winkels afspeelt. Een keer in de week ga ik boodschappen doen en verder leef ik al maanden in mijn eigen thuisbubbel. Het vrijwilligerswerk op Vreedenhoff was gestopt. Ik heb helemaal geen behoefte om de stad in te gaan. Familie of vriendenbezoek is er nauwelijks en je kunt dus wel zeggen dat ik in een behoorlijke lock down leef.

Heb ik er last van? Nee eigenlijk helemaal niet. Ik voel me thuis prima op mijn plek en contacten heb ik via de moderne media die ons tegenwoordig ter beschikking staan. Corona gekte of andere problemen ken ik alleen maar van horen zeggen.

Maar gister stapten we in de auto om mijn tablet naar die grote winkel terug te brengen want hij laadt niet meer op en de garantie is nog niet verstreken.  Dan zie ik alle ingrepen die er plaats hebben gevonden zoals ik dat ook wekelijks ervaar met de boodschappen. In de super ben ik daar nu een beetje aan gewend alhoewel dat even lastig was. omdat we nu een super uitzochten waar het wat coronabestendiger aanvoelde dan die waar ik altijd ging. Door mijn slechte ogen is het wat lastiger om daar mijn weg te vinden maar in ben daat nu ook alweer wat beter mee op de hoogte.
Maar goed voor mijn tablet in de winkel zag ik alle voorbehoedmiddelen duidelijk aangegeven en de schermen waarachter je kunt communiceren.  Interessant zullen we maar zeggen.

Binnenkort is het ook weer de bedoeling dat ik een cdtje met mooie muziek in Vreedenhoff ga spelen voor de bewoners en daar zal het ook aangepast worden. Ik ben benieuwd alhoewel ik daar zelf nog niet zo op zit te wachten. 
Alle verjaardagen hebben we nog steeds afgezegd want we zijn niet van plan met een hele familie die zich overal in het dagelijks leven alweer aan blootstelt n een kleine tuin of kamer te gaan zitten. De corona is echt nog niet verdwenen ook al denken velen dat het onzin is, wij zijn liever voorzichtig.

Dat mijn tijd van leven steeds korter wordt naarmate ik ouder ben is duidelijk en daar heb ik tot nog toe weinig moeite mee maar ziek worden,.. Het komt zoals het komt maar ik zal de korte periode die er nog is zeker niet nonchalant verkorten.

Gewoon lekker kalm aan de tijd afwachten totdat het virus is uitgestorven of overwonnen. Het is goed in mijn eigen bubbel met alles erop en eraan. En wat lijkthet me leuk straks weer allerlei dingen te kunnen ondernemen zonder je voorzichtig op te stellen. Ik merkte dat nu al onderweg naar de tabletwinkel overviel me even het gevoel alsof we een dagje uit gingen, Zelfs in mijn fantasieën kan ik genieten, merkte ik op.

Dat laat dan weer extra goed zien dat de goede dingen die we hebben niet zo vanzelfsprekend zijn. Daar kunnen we dan alleen maar dankbaar voor zijn dat we in deze tijd leven waarin zo'n ziekte ook weer met allerlei middelen overwonnen kan worden.

Niets duurt eeuwig

Toch iets anders

Was het dan toch iets anders dan luiheid.?

Nadat ik het vorige blogje had geschreven werd het duidelijk. Of de darmklachten die dan weer opspelen CU al eerder ondergronds woekeren? Ik weet het niet maar de hele week was ik weer uitgeteld.  Veel slapen en vermoeidheid en pijn wat het vervelendste is.  Gisteren was er geen pijn meer en voelde ik de energie weer wat verbeteren. En hier ben ik weer. Niet dat mijn energie nu overstroomt maar ik heb er wel weer zin in. Het weer wordt beter en dat vind ik wel fijn.

Alhoewel al de regen die we hier deze week kregen wel heel goed voor het groen is. De lindebomen hier voor mijn raam staan er niet meer o treurig bij en lijken weer te stralen. Hopelijk komen ze zoor de zomer gezond door.

Mijn tablet laadt niet meer zo eenvoudig op. Het is een heel gedoe om het ding iedere keer weer op de laad aansluiting te laten reageren. Ik ben beng dat hij vandaag of morgen de geest geeft. Daar had ik met mijn vorige samsung ook al ellende mee. Zou het aan het merk liggen? Het lastigst vind ik dat het ook mijn e reader is en er staan heel wat boeken en naslagwerken op. Nu probeer ik maar zoveel mogelijk op de laptop over te zetten waarop ik nu ook een e reader heb geinstalleerd. Dat was nog een heel gezoek naar een die op window 10 werkt en doet wat ik wil. Maar goed, ik krijg het allemaal steeds beter in  de hand.

Zo maar weer eens een wandelingetje gaan maken. Dat is goed voor een mens.

Lui, luier, luist.

Ik heb het idee dat er de laatste tijd maar zo weinig uit mijn handen komt. Of dat ook iets met corona te maken heeft...? ik weel het niet. Ik kom er zelfs niet aan toe om een loopje te maken en dat is niet goed. Eigenlijk zou ik mezelf eens een schop onder mijn achterste moeten geven misschien ben ik dan weer een beetje vooruit te branden.
Het liefste doe ik gewoon de voor de hand liggende dingen, hang een beetje op de bank met computer en tablet, lees hier en daar wat ook voor  een cursus moet dat, wat ik zelf dus ook heerlijk vind. Ik kom nog maar weinig aan schilderen toe maar verveel  me geen moment. Toch voel ik me steeds luier. Raar maar waar.
Vanmorgen MOEST ik dan weer even. Nou ja.... moest. Ik vond het heel leuk. Een koffieochtend met kunstenaars uit de wijk. Dat deden we de laatste tijd via zoom van een ander merk trouwens maar dat maakt niet uit, we zagen en spraken elkaar. De stoelen waren buiten gezet bij lokatie spatie en de meesten had ik nog niet in levende lijve ontmoet. Toch een aparte gewaarwording en ik realiseerde me dat ze er toch een beetje anders uitzagen dan ik verwachtte.  Heel apart. Het was een gezellige morgen met weer nieuwe kennismakingsgesprekken totdat de bui los barstte. Het leek wel een natte moeson. We schoven onze stoelen onder de overkapping en daar was, op een rijtje nog genoeg ruimte om de afstand te bewaren. Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat. 

Van die hoosbui staat een filmpje op Facebook maar dat krijg ik helaas hier niet geplaatst. Het is waarschijnlijk eigendomsrecht van de eigenaar. Nou dan hier maar een tablet tekening.

toch een fotootje gevonden

0

Boekjes maken

O en dat zou ik in de blijdschap gewoon vergeten. Vanmorgen naar de KWA geweest. Het was de laatste bijeenkomst van het jaar en we zaten in een grote kring met afstand buiten. Het was goed elkaar weer te zien. Helaas zijn er ook zieken in de groep, geen corona maar kanker en dat is heftig. We hopen dat ze er goed doorheen komen. We hebben elkaars werk van de laatste tijd besproken en dat is leuk en inspirerend.

Vanaf 31  augustus zijn er allerlei maatregelen genomen door het bestuur en wordt het weer mogelijk in kleinere groepen samen te werken. Zelf weet ik nog niet of ik eraan mee wil doen maar de mogelijkheid om via wattsapp aan te sluiten bijft ook een  mogelijkheid.

Ik ben boekjes van mijn werk aan het maken. Van de schilderijen die ik op A3 maakte heb ik nu een boekje gemaakt door het werk op A4 formaat te vouwen en ruggelinks tegen elkaar te plakken. Van het werk op A4 maakte ik op dezelfde manier een A5 boekje. Leuk om te doen en ik ben blij met het resultaat.

Een kleine impressie.