Douche cabine

Ik hang heerlijk op de bank en lig half met de laptop op mijn benen te tikken. Daarbij hoef ik me niet druk te maken en kom ik de warme dagen wel door. Ik ben veel aan het schrijven de laatste tijd en het meeste komt op Elly.s eigen wijze te staan.

Zorgen maken schreef ik al eens, daar heb je niks aan en dat doe ik ook niet zo snel. Wat komt dat komt. 

Maar ja. Hoe moet die enorme nieuwe douchcabine die vervangen moest worden omdat de oude stuk is en niet gemaakt kan worden, bij ons in huis komen op de eerste verdieping.?  We hadden al van alles bedacht en een steekwagentje, die in dit geval veel te klein zou zijn gewest, klaargezet. Nu in coronatijd hadden we te horen gekregen dat het 42,5 kg wegende pakket slechts tot aan de eerste drempel gebracht zou worden.  Dat is beneden voor de hal. En dan moet het ook nog de lift in en allerlei hoekjes om. pffff. Ik zag het helemaal niet zitten. Maar goed, het steekwagentje stond klaar, we zien wel.

De bel. Daar is hij. Wij naar beneden en ik zeg tegen Fer, 'vraag of hij wat koels te drinken wil'. Ja graag was het antwoord. En jawel hoor  en aardige jonge knul zette dat enorme pakket op zijn eigen grote steekkar en daar ging het naar boven. Keurig door alle hoekjes en deuren gemanoeuvreerd en op de voorlopige plek gezet. Dan is een fooitje zeker op zijn plaats. Hij blij, wij blij. Wat een opluchting. Nu wachten op de installatie dan kan ik over een tijdje weer lekker douchen in plaats van in het bad douchen 

Oplettend zijn

 Grappig

Als er geen titel boven het blogje staat staan er minder bezichtigingen in de statistieken. Gelukkig zit ik daar ook niet op t wacjten. Ik vind schrijven gewoon leuk en schrijf graag over de dingen die me bezih houden. Hier op dit blog meer van algemene aard en op mijn eigen wijze over dingen die me bezig houden en wat meer spiritueel van aard. Maar ja dat is ook zo betrekkelijk want spiritualiteit is voor mij verweven met het dagelijks leven. 

Eigenlijk ben ik op dat andere blog begonnen omdat ik dacht dat er zaken waren die ik voor mezelf wilde schrijven maar al doende kwam ik tot de ontdekking dat er nauwelijks iets is dat ik geheim wil houden. Ik ben geloof ik niet zo'n privacy freek. Dus maakte ik dat blig oook openbaar. Als ik berichten niet wil delen kan ik ze altijd nog onder privé zetten, toch.

Maar goed dit weekje is weer achter de rug en een warm weekend alweer bijna voor een kwart voorbij als ik dit schrijf. De tijd vliegt. Vanmorgen even mijn stylus pennetje opgehaald van het Galaxy tablet. Dy was kapot gegaan en ik heb een nieuwe gekregen. Kan ik weer van alles uitproberen. Dat vind ik allemaal zo leuk om te doen.

Verder kregen we vlak voor de hittegolf een airco dus ik zit hier nu echt niet te puffen en voel me een bevoorrecht mens. Ik lees net bij Geri kleurrijk weer over al die ellende in Libanon. En dat is niet het enige de hele wereld is vol met leed en verdriet en er zijn slechts  een paar 'happy vieuw' op de hele wereld lijkt het soms die het voor het zeggen hebben en die onder goede omstandigheden kunen leven , zoals wij.\,  Je zou graag iets aan de ellende van de hele wereld willen veranderen maar het lijkt bijna onmogelijk. Voor mij is dan ook het enige om ermee te doen er mijn best ervoor doen zo vriendelijk mogelijk in het leven te staan zodat ik er kan zijn. Niet wegloop voor de nare dingen van mezelf en van anderen, Maar dat gaat niet altijd vanzelf.

Hoe vaak word ik niet boos als het niet meezit, hoe stel ik me op tegenover mensen die lastig op mij overkomen en met een sacherijnig gezicht naar me zelf komt ik ook niet vriendelijk over en dat werkt niet heilzaam op mij en op anderen. Zo zijn er talrijke voorbeelden waarin ik nog heel wat te leren heb. Want als ik oplet dan overkomen mij die onhebbelijkheden dagelijks. Vaak wals ik eroverheen en heb het niet eens in de gaten hoe mijn geachten naar onhebbelijke dingen schieten. Ook dat leren zien is voor mij spiritualiteit. Het gaat niet over zgn. hogere dingen. Het gaat over hier en nu er op een vriendelijke manier zijn. En daar hebben we hier onder deze goede omstandigheden toch alle mogelijkheden voor om daarop te letten? Tot nog toe worden we niet geplaagd door al te grote problemen en natuurlijk wel voor degene die bv in de zorg werken en nog niet zijn hersteld van de vorige corona golf. Wat klaag ik dan? Ik kan gewoon doen wat ik kan.

Dus ik doe mijn best.En waar ik ook met andere dingen behulpzaam kan zijn, zal ik er ook proberen te zijn. Ook al heb ik zelf beperingen er is nog genoeg over om op te letten.

Doe je mee zelf ook oplettend te zijn?

Kijk dit blogje had nu ook op elly'seigenwijze kunnen staan. 

De verf heeft ook mij de weg gewezen

 en ik weet niet of ik er nog hier of daar iets aan veranderen wil. 

Ik laat het voorlopig maar eveb zo. Ik twijfel over ...

Hoezo, slecht zien?

Wat is het toch een rare ouderdomshandycap.

Zitten we lekker aan tafel te lunchen  met een heerlijke nieuwe haring erbij. Zie ik plots een graatje aan de vinger van Fer hangen. 

Als je dat ziet en zegt dan wil toch niemand meer geloven dat er hele letters in een tekst wegvallen en dat ik moet zoeken bij de oogarts om de letter te vinden die hij aanwijst en het dan nog niet zie met dat ene oog als het te klein en te ver weg is.

Schrijven is ook lastig omdat ik vaak de volgende letter die ik wil schrijven niet kan zien en dus meer op gevoel af moet gaan. Daarom is het toetsenbord zo makkelijk en zeker nu ik ook nog eens de beschikking heb over verlichte toetsen die de lettercontrasten versterken. Wat leven we toch in een mooie tijd met zoveel goede uitvindingen om allerlei handicaps te kunnen ondersteunen. 

De 31 augustus krijg ik de staar operatie voor het tweede oog. Ik kijk ernaar uit. Bij het eerste oog is het echt beter geworden. Ik ben benieuwd.

En dan woon ik ook nog zo mooi. Dit is het park waar mijn raam op uitkijkt. Als je het pad doorloopt kijk je tegen ons appartement aan. Ik ben een gelukkig mens.