zondag 3 november 2013

Filokalia

Vanmorgen pakte ik, omdat ik even iets op wilde zoeken dat ik meende daar gelezen te hebben, de Filokalia weer eens in handen. De mystieke teksten van de woestijnvaders en werd weer gegrepen door de prachtige dingen die daarin gezegd worden.

Ja ik weet het, er zijn velen die zich verzetten tegen het alloude plaatje van de christelijke kerken die eeuwenlang ons geïndoctrineerd hebben met beelden en boetedoening hetgeen ons tot schuldige wezens deformeerde. De uiteindelijke uitkomst daarvan is dat velen een beeld hebben opgebouwd met weerstand tegen een vervreemdend woordgebruik en zich van kerken afwenden. Daar niets meer van willen weten door de meestal gedragen christelijke woorden die in kerken door hun voorgangers gebezigd worden en er weinig liefde mededogen in de menselijk (kerkelijk) maat te vinden is.
Hopelijk brengt Paus Franciscus daar weer wat verandering in.

Toch, wanneer we in de mystiek gaan kijken en kunnen ontgroeien aan de door ons opgebouwde (voor)oordelen, waar ikzelf niet vreemd aan ben, komt er een wijsheid naar boven in die teksten waar veel inzichten uit geput kunnen worden. Het is dan zaak om de beelden die we daarover hadden te ontstijgen en te lezen wat er staat. Geen plaatjes en concepten meer plakken op woorden die ons niet zinnen omdat we er een idee van vroeger aan over hebben gehouden, maar open staan voor wat er werkelijk bedoeld wordt, want die mystieke teksten zijn wel degelijk aan onze persoonlijke verbeelding ontstegen.

Zo krijg ik een heel ander idee over het koninkrijk der Hemelen als ik lees wat Evagrius Ponticus schrijft in de Filokalia. Daarbij wil ik aantekenen dat deze teksten alleen maar geschreven kunnen zijn vanuit de persoonlijke ervaring en dus vanuit menselijk perspectief doodgewoon haalbaar zijn voor iedereen en uit te proberen door je erin te verdiepen en het je eigen te maken of te zien hoe het functioneert.
Hij schrijft letterlijk:

Het koninkrijk der Hemelen is, 
naast waarachtig spiritueel inzicht
in de bestaande werkelijkheid,
gelijkmoedigheid van de ziel.

Dat zet het koninkrijk der hemelen niet ergens ver van ons weg, maar dat betekent dat het hier en nu te vinden is onder de juiste innerlijke omstandigheden. Dat zou toch prachtig zijn. Kijk en daar kunnen we uit gaan proberen of ons leven 'paradijselijker' zou worden als we ons met zulke teksten uiteen gaan zetten en ze in ons leven gaan verwerkelijken.

De volgende vraag is dan: wat is waarachtig spiritueel inzicht in de bestaande werkelijkheid. Evenzo als, wat is gelijkmoedigheid van de ziel.

Daar worden o.a. hele boeken over geschreven maar uiteindelijk is het een zoektocht in jezelf van steeds weer een weg vinden, je spiegelen en met een open mind blijven kijken en toetsen. Een weg die ieder voor zich gaan kan. Soms door het lezen van teksten en er staan er bijvoorbeeld meer dan genoeg in de Filokalia, of teksten uit andere stromingen.

Ik vond een weg in Boeddhistische teksten en lessen die me steeds meer inzicht gaven, en het grappige is dat het ook doorwerkte in de christelijk mystieke teksten waardoor ik er nu van kan genieten zonder last te hebben van die oude concepten die ik met me meedroeg en open en vrij steeds weer kan kijken hoe die aanwijzingen bij mij in elkaar steken. Heb ik inzicht en gelijkmoedigheid en weet ik wel wat daarmee bedoeld wordt, want ook daar zit ik er nog zo vaak naast met die oude ideeën over wat gelijkmoedigheid is. Nu weet ik dat het in ieder geval niet betekent dat alles plat en zonder emoties is. Er is een grote betrokkenheid in gelijkmoedigheid. Daar alleen al zou je een heel boek over kunnen schrijven. Het is iedere keer weer spitten in mezelf en oplettend zijn. En ik merk, mijn leven is er echt wat 'paradijselijker' van geworden. ;-) Het werkt dus.


De sleutel

Ik heb een label: Filokalia gemaakt en ben van plan er meer over te schrijven.

vrijdag 1 november 2013

Aanmeren verboden

Een wandeling door Leiden.
Thuisgekomen las ik het bordje dat op de foto stond.


maandag 28 oktober 2013

Bewust van het bewustzijn

Het zijn drukke weken maar eigenlijk is het hele leven zo. Zieke dierbaren, die vol stress wachten op wat er gaat gebeuren, begeleiden voor dokter en gezondheidsbezoekjes naar van alles en nog wat. Een interne verhuizing van onszelf omdat er een nieuwe audio kast gaat komen, de filosofie kring voorbereiden en ander vrijwilligerswerk dat ook gedaan moet worden, lezen en mediteren voor de Lamrim en andere Boeddhistische Dharma lessen  en dan wil ik ook nog graag schilderen en vrije tijd nemen voor een uitstapje met Fer en een dagje met de jongste kleinzoon naast de huishoudelijke karweitjes waar ik me niet zoooo druk over maak, maar er wel zijn. En dan vergeet ik nog de blogjes waar ik werkelijk niet dagelijks tijd meer voor neem.

Het is maar goed dat we af en toe om 5.30 uur op moeten staan dan heb ik even tijd voor zomaar een blogje tikken. Op Facebook gaat dat iets sneller. Daar kun je met een korte klik op de hoogte blijven van enkele bekenden medemensen. Ik maak me er maar niet zo druk over of dat wel of niet goed zou zijn en te oppervlakkig, waarom zou ik? Natuurlijk het is allemaal wat sneller, maar dat is zoveel in het leven. Voor mij is het belangrijk dat hetgeen aandacht verdiend omdat ik daar aandacht aan wil geven, dat ook krijgt. Daar probeer ik zo bewust mogelijk mee om te gaan. En als ik me dan ook bewust ben van dat waar ik wat oppervlakkiger mee omga, ben ik al een stapje verder.

Bewuste aandacht is erg belangrijk. Pas zag ik weer een film van Krishnamurti, in gesprek met David Bohm en de psychiater David Shainberg bij de Theosofische Vereniging in Arnhem. Door het gesprek met deze twee mensen kwam heel duidelijk de zoektocht naar onze eigen drijfveren naar voren. Hoe we altijd op zoek zijn naar zekerheid en denken dat we die gevonden hebben in alles wat we doen en zijn. Het was indrukwekkend het denkwerk waartoe krishnamurti beide heren aanzette te volgen ook in mijn eigen denken. De laatste vraag  die K. stelde na die interessante zoektocht was:

Kan het bewustzijn zich bewust zijn van zichzelf? 
De heren keken elkaar aan en  je hoorde hun hersens knarsen :-).
"Doe het NU !! Zei Krishnamiurti. Het werd stil en Shainberg vertelde dat hij ervaarde dat het stil werd. Krishnamurti gaf geen reactie meer.

Mijn ervaring is, wanneer je je daar echt op gaat richten en je er vaker mee uiteenzet, dat er rust in het denken ontstaat en alles iets meer helder aanwezig blijkt te zijn. Het denken gaat er steeds minder 'tussen zitten'. Je neemt de drukte minder op je schouders mee en alles is er in het moment.

Daar door de dag heen bewust van zijn, geeft een heel andere benadering van wat het leven IS.



woensdag 23 oktober 2013

Pietepeuterig klein nootbook


Gister met mijn kleinzoon aan een kleine interne verhuizing begonnen. Het hele bureau, en dat is geen peuleschil, verplaatst naar waar het vroeger stond en de twee keyboards van Fer op de plaats waar eerder het bureau stond. Wat valt dat tegen en wat komt er dan altijd weer een hoop rommel tevoorschijn. Zo'n interne verhuizing is altijd een mooie manier van opruimen en in de hoekjes en gaatjes de stof weer eens wegwerken. Het gesjouw en kantelen van de zware stukken heeft me spierpijn bezorgd en mijn buik reageert zoals gewoonlijk heftig op een beetje teveel hooi op de vork. Maar ik ben blij dat het gebeurd is en we verder kunnen met de overige plannen die eraan komen. Niets geen bijzonders, maar toch...

Mijn nieuwe plek voor de computer is ook wel weer fijn. Geen last van de laagstaande zon in mijn ogen waardoor het scherm bijna onzichtbaar is, alhoewel het plekje in de kamer ook wel gezellig was, is het in de kleine kamer ook prettig werken, maar de internet verbinding moet nog op de juiste manier aangesloten worden en dan is het spul compleet.  Dit blogje gaat dan maar even via het pietepeuterige kleine nootbookje en een oud fotootje toegevoegd

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...