Wat vind je er zelf van?

Maandagmorgen stond ik een beetje onwennig met mijn plastic tasje acrilverf in de ruimte van het atelier. Met Annemarie de begeleidester had ik bij binnenkomst al opnieuw kennis gemaakt. Ik kende haar. Ze was ooit met me meegereden naar Eefde voor een tentoonstelling in het kasteel, waar wij beiden een schilderij hadden hangen. Dat was een leuk weerzien. Mede daardoor was er ook een gevoel van herkenning. Ik had lang geleden al vele uurtjes in deze atelier ruimte doorgebracht en daardoor was er toch het gevoel hier thuis te zijn.  De gang van zaken voelde niet anders dan jaren geleden. Iedereen was bezig een plekje te installeren om aan het werk te gaan. Er kwam een jonge vrouw op me af lopen die zich voorstelde en ze vertelde dat ze ook voor de eerste keer kwam. We organiseerden een ezel voor het raam en stalden onze spulletjes uit.

En daar sta ik dan. Geen notie wat ik op papier zal gaan zetten. Maar als we willen, kunnen we een opdracht krijgen. Je hoeft niets maar als opwarmer stelt Annemarie voor een schets te maken van wat we door het raam zien. Het lijkt me een goed idee om me maar eens helemaal naar die opdracht te richten  Er liggen A4tjes klaar en allerlei tekenmateriaal en ik vergrijp me aan het houtskool. Daar heb ik al tijden niet mee gewerkt en ik vind het leuk om te doen. Ik ben niet meer gewend op zo'n klein papier te werken maar het is inderdaad een goede binnenkomer.   Ik voel me losser worden. Ik hoef niets maar mag alles. Houtskool is zo leuk om mee te werken. Dat zou ik vaker moeten doen.

En dan verder. Weet je ik ga gewoon door met hetzelfde in kleur opzetten en zie wel waar ik uitkom. Annemarie moedigt me aan en geeft bemoedigende feed back. Zelf sta ik er nog wat onwennig tegenover en aan het eind van de morgen vraagt ze terwijl we naar mijn werkstuk kijken: "en wat vind je er zelf van?"

Ik antwoord kritisch kijkend:
"Laat ik het zo zeggen, ík heb er weer plezier in gekregen."
"Nou geweldig en dat is toch waar het om gaat."
We zijn het helemaal met elkaar eens en ik kijk al uit naar de volgende keer.

Inpakken en nostalgie

Straks ga ik voor het eerst weer naar de KWA om te schilderen. Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan. Nu eerst maar alle spullen om mee te nemen, inpakken. Ik hoop dat ik niets vergeet en ik heb nog geen idee waar ik voor kom te staan. Ik laat alles maar over me heen komen en zal me straks bewust bepalen bij wat IK wil gaan doen. Dat klinkt misschien wat egocentrisch maar als ik zelf iets neer wil zetten is het niet handig vergelijkingen met anderen te maken, dat kan me uit mijn eigen midden trekken. Naderhand is het niet erg meer en misschien juist goed om kritisch aan de hand van het werk van anderen naar je eigen werk te kijken. Dan kan ik er wel wat van leren. Zowel dingen die een ander beter of anders doet als van wat ik van mijn eigen werk een goede vondst vind.

Ach het zijn theoriën die ik hier ter plekke bedenk, hoe het echt gaat verlopen zal ik straks wel zien. Ik hoop er weer plezier in te krijgen.

Een foto uit 1982 tijdens een open dag van de KWA sta ik hier helemaal achterin op de foto te kijken naar Gonnie van Nellestein . Die bezig is een portretje te schilderen.




ER was ook een verloting aan verbonden en tot mijn grote verassing won ik de eerste prijs. Een aquarel van Ap Dekkers, oprichter en begeleider van de KWA  in die tijd. Hij is intussen overleden.
Helaas kwam ik toen thuis tot de ontdekking dat het lotje van mijn vriendin was. Ze gaf het mij mee in beheer.
Het schilderij hangt nog steeds boven haar bank

Er is natuurlijk veel veranderd in dertig jaar. Ik ben benieuwd.

Meer dan geweldloosheid

Het woord sathyagraha uit het sanskriet wordt sind Mahatma Gandhi gebruikt voor de politiek van passief verzet tegen onderdrukking, Maar Gasndhi zelf gaf de term een veel wijdere betekenisen benadrukte de drie elementen waarheid, weigering om onrecht te begaan en bereidheid om zich op te offeren. Voor hem was verdediging van de waarheid niet het opleggen van lijden, maar de bereidheid om te lijden. Het was geen filosofie voor slachtoffers: voor Gandhi was iemand die de satyagraha volgde niet alleen onverslaanbaar, maar ook een winnaar.

citaat David Ross

Kunstzinnige ontwikkeling.

Ruim dertig jaar geleden begon ik hier te schilderen en deed dat enkele jaren met veel plezier. Ik ga proberen of ik me na een heel lange tijd weer met evenveel plezier in kan passen. Ik ben benieuwd. Eigenlijk vind ik het heel griezelig :-) na zoveel jaren alleen gewerkt te hebben.
Maandag ga ik de proef op de som nemen.