Wat ik daar wel als plezierig aan ervaar is dat wanneer ik een stapje achteruit doe en naar mezelf kijk er dan dingen tevoorschijn komen die heel herkenbaar zijn. Ik kom overwegingen tegen waarvan ik dacht dat ze achter me lagen en ik er geen hinder meer van had, maar ik vergis me lelijk. Sommige spelen nog altijd een rol. Als de omstandigheden er rijp voor zijn poppen ze naar boven. Zo leer ik mezelf steeds beter kennen. In de meest eenvoudige zaken komen ze naar boven.
Verder zijn er fysiek ook obstakels, te weinig ruimte om doeken te plaatsen, het wordt daarom tijd gewoon lekker op papier te gaan werken, alhoewel ik me hier ter plekke bedenk dat het ook zijn problemen geeft, want om te leggen heb ik misschien nog meer ruimte nodig dan om doeken rechtop in de kelder te plaatsen. Bovenop de linnenkast kan nog wel wat liggen maar die is niet breder dan 60 cm. en breder papier hangt eroverheen waardoor de deur niet meer open of dicht kan hahaha. En verhuizen is ook geen optie want we hebben het hier best naar ons zin. Zeven jaar geleden had ik nog een hele kamer als atelier en een zolder om op te slaan.
Zo zie je maar hoe alles zijn voor en nadelen heeft. Wie had het daar ook alweer over ?? :-)
Wat zal het heerlijk zijn me weer volledig uit te leven in vormen en kleuren. Of ik dat kan op dit moment en op mijn eigen manier...?
Drie keer heb ik deze al overgeschilderd en waarschijnlijk haal ik hier ook wel weer voor een groot deel of helemaal de witkwast overheen.
Ach het werkt in ieder geval ruimte besparend.
UPDATE
het is geschied, de witkwast deed weer zijn werk.
En het voelt goed.
