Ik kan honderd keer hetzelfde gezien hebben en honderd keer hetzelfde gelezen hebben en plotseling kom ik tot de ontdekking dat er toch nog meer achter dat wat ik erover denk verscholen ligt. Dat ik daar niet eerder opkwam is meestal het resultaat van gewoonten die zo zijn ingebakken, waar ik niet eens meer over nadenk. Allerlei gewoonten hebben, dingen zien en daar etiketten opplakken is 'normaal'. Zonder concepten kan ik niet leven. Ik zou niet weten dat een boom een boom was zonder het etiket boom.
Het ontdekkingsmoment van de meer of andere waarden achter het 'etiket' kan een enorme opening geven en me duidelijk maken dat er meer is dan ik aanvankelijk dacht, alhoewel dat moment van die ervaring niets met denken te maken heeft, maar met bewust worden van het vastzittende denkpatroon. Die ontdekkingstocht is eindeloos en mateloos boeiend.
Om dat onderzoek te kunnen doen is het noodzakelijk me eerst bewust te worden van de ideeën die ik heb vastgezet die tot gewoontedenken zijn geworden, pas wanneer ik die herken is het mogelijk ze los te laten en openingen te creëren. Die nieuwe ideeën zijn niet noodzakelijk blijvend en kunnen altijd weer herzien worden. Dit proces geeft op zich al veel ruimte, energie en blijdschap die vrij komt in de ervaring.
Zo kan ik denken dat ik me naar binnen heb gekeerd omdat ik niet uitga, gewoon van lezen houd of me met mijn eigen dingen bezig houdt en geen prikkels van buitenaf nodig heb, maar is dat zo? Zijn de dingen waar ik me mee bezig houd GEEN prikkels van buitenaf ook al zijn ze misschien minder opvallend dan wat ik mensen om mij heen zie doen?
En ook hier weer: het gaat niet om de antwoorden, of om de discussie of je iets wel of niet zou moeten doen, maar om het proces van bewustwording die de ruimte, rust, de energie, de vrede en blijdschap creëert.
Ik mag zijn die ik ben!
