Het leven duurt niet eeuwig

 Ik verveel me nooit/ Er is altijd wel iets te doen maar soms denk ik dat ik mijn tijd veel beter zou kunnen gebruiken. Ik kom veel te weinig aan verschillende dingen toe die ik veel vaker en intensiever zou willen doen. 

Als ik daar consequent gehoor aan zou willen geven zou ik mijn dagen veel systematischer in moeten delen ja en dat is nou precies waar het me aan ontbreekt. Ik leef maar een beetje voor de lieve vaderlande weg en heb wel enkele dingen die structureel zijn en ook heel belangrijk maar de rest van de tijd vul ik in zoals het me op dat moment goed dunkt. En dan wals ik nog wel eens voorbij aan datgene wat er op mijn lijstje staat als iets wat ik nog graag wil doen. Ik schuif het weg en doe dan uit gewoonte iets wat ik eigenlijk niet zou willen of moeten doen. Dat maakt me dan weer eens scherp duidelijk hoe ik vastzit in gewoontepatronen die ik niet uitgesproken heb gekozen maar waar ik domweg aan beantwoord.

Okee concreet

Ik bedoel dat ik bijvoorbeeld 's avonds laat op de bank hang met een dom spelletje terwijl ik eigenlijk graag zou willen tekenen, schetsen, lezen, En dat is maar een klein voorbeeld en nog wel te vergoelijken omdat ik later op de avond niet meer tot veel in staat ben. Het gaat me er ook niet om dat iets niet zou mogen want in principe kan en mag ik alles doen wat ik wil. Maar in hoeverre beantwoord ik aan wat ik kan en wil en en wat doe ik uit gewoonte waardoor dat gewoontepatroon me ook minder voldoening geeft natuurlijk.

Nou moet je niet denken dat ik ergens een probleem van maak hoor. Echt niet maar het zijn gewoon overdenkingen waarvan ik me afvraag of dat herkend wordt en het roept  de vraag op: zouden andere mensen daar ook tegenaan lopen? 

Voor mij heeft het bovenstaande alles te maken met een zinvol leven leiden want ik denk dat iedereen op zijn of haar eigen manier daar een invulling aan geeft. Alleen al het feit dat ik hierover na wil denken is voor mij zinvol en hoort bij mijn manier van leven. Ik ben benieuwd hoe dat bij anderen is. Ben jij zo gestructureerd dat je het gevoel of het idee hebt dat je iedere dag zinvol invult? 

Het leven duurt niet eeuwig

Daarvan werd ik me ook weer extra bewust toen ik vanmorgen las dat Tich Nhat Hahnh  vanmorgen is overleden. Een extra mindful blogje als nagedachtenis aan een groot man. Vader van de mindfulness

                                                   Het leven duurt niet eeuwig. 

Get, lekker bewegen.

 Al maanden loop ik met ijskoude voeten door het huis. Ik kan ze maar niet warm krijgen. En vanmiddag ben ik eens even gaan zoeken op google. Daar komt  natuurlijk  van alles voorbij  en je moet oppassen dat je al niet van te voren in allerlei ziektebeelden gaat spitten. Wat zou het kunnen zijn. Nou ben ik daar gelukkig niet gevoelig voor en zelf had ik ook al wel wat ideeën opgebouwd maar was ik veel te lui om er echt iets aan te doen. Dat heb je ais je redelijk goed in je lijf steekt en niet noodzakelijk in beweging moet blijven omdat je anders overvallen wordt door stijfheid of andere spier en botachtige aandoeningen. Ik voel me wat dat betreft een gelukkig mens, Zo zie je maar , ik mijn ogen een ander de spieren en zo hebben we allemaal wel wat bij het ouder worden. Maar ik ben gewoon lijfelijk lui en dat kan ik me tot nog toe permitteren. 

Diabetes kan een oorzaak zijn voor koude voeten  maar  O. K. ik moet voorzichtig zijn met suiker maar ik denk dat mijn luiheid een grotere rol speelt. Ik zit graag in huis, vermaak me prima met allemaal heerlijke dingen om te doen en vaak heb ik er met dit weer al helemaal geen zin in om uit te gaan. Maar eens beginnen met op de bank wat been en voet oefeningen. Goed bewegen rondjes raaien enz enz. zodat de trage bloedsomloop een beetje geactiveerd wordt. Maar die voetjes bleven koud en waren vooralsnog niet warm te krijgen. 

Ja, toen moest ik toch de deur uit want ik had beloofd op een vergadering in Vreedenhoff wat foto's te maken van het afscheid en de overdracht van een voorzitterschap. Toen ik daarmee klaar was wandelde ik even het park door. Dat kan ik dan niet laten want dan ben ik er toch al uit en onderweg  kwam ik plotseling tot de ontdekking dat ik warme voeten had. 

Dus mijn  convlusie. Eigen schuld dikke bult. Want ik zit nu nog steeds met heeerlijk warme voetjes op de bank. Lap top op schoot in de hoop dat ik wat vaker  actief zal wotden en daarmee het euvel verhelp nog afgezien van het feit dat bewegen gewoon lekker is. maar ja, zoals met alles, zulke dingen moet je niet hopen maar gewoon doorpakken en doen. 

Alles bij elkaar een druk dagje. want lijfelijk mag ik dan lui zijn aan activiteiten ontbreekt het me niet.  Vanmorgen geschilderd over een oud werk heen gekalkt op de KWA in Schaarsbergen. We mochten weer gezamelijk schilderen en dat is heel fijn en inspirerend. Deze schilderde ik niet als opdracht. De opdracht staat hieronder. 

De opdracht was een boekomslag ontwerpen voor een zelf gekozen boek. Nou ik lees de feuilleton van Yima op het blog van Hella Kuipers. Een prachtig verhaal en goed geschreven. Voor alle leesgierigen hier begint hoofdstuk 1 en in de zij balk staan verklarende tekeningen en plattegronden. zeer boeiend, een aanrader. Momenteel schrijft ze 3 afleveringen in de week en ik ben helemaal bij vanaf hoofdstuk 1 geboeid aan het lezen, 

https://heldenreis.nl/2021/05/1-de-rots

Deze omslag bedacht ik voor het boek een voor en doorlopend achterkantje. 

Motiverende zintuigen

 Morgenvroeg kan ik weer gaan schilderen in Schaarsbergen.  Heerlijk. Ik heb het gevoel  dat ik er weer helemaal in moet komen en het liefst ga ik dan op zoek wat grote kunstenaars gedaan hebben waardoor ik me kan laten inspireren. Neee ik heb het niet over de resultaten die ik daardoor krijg maar over de motivatie en de zin om weer aan de gang te gaan. Zo is het toch met alles. Onze zintuigen geven ons de impulsen om te doen of misschien te laten wat we wel of niet willen. Zo belangrijk.

Nu las ik een heel stuk over een interview met Anselm Kiefer. Iemand die ik erg bewonder en hij zei dat hij  erg geinspireerd was, al als puber van zeventien door de aquqrellen van Rodin en dat hij dat nooit zo zou kunnen,  Rodin keek geen moment naar wat hij deed op het papier maar voortdurend naar de personage die hij schilderde. Die aquarellen zijn fenomenaal.  

Verder vertelde hij dat alles wat hij zelf maakte en dat zijn enorme materie doeken met lood  stenen etc. Hij ook onmiddelijk weer afbrak en opnieuw opbouwde. 

So it’s always a process of falling down and resurrection. 

Ja dat spreekt me aan en in feite ben ik daar ook heel vaak mee bezig niet vergelijkbaar met wat die man kan. Maar het geeft me wel weer een nieuwe motivatie om morgen  fijn aan de gang te gaan. Ik neem dus werk mee om af te breken en opnieuw op te bouwen. Dan ontstaat er een gelaagdheid en het is meteen een oefening in los durven laten. Ook filosofisch gezien spreekt me dat aan. Zonder vergankelijkheid is er geen vernieuwing mogelijk.

En het resultaat... ONBELANGRIJK.

Happiness is the way.

Het zet me aan het denken.

 Ik had er zin in en wilde heel actief worden. Maar nu plots ben ik even stil gevallen. 

Ik kende haar niet persoonlijk maar zag haar werk in Zutphens museum en een vriendin volgde lessen bij haar in Zutphen. En nu is ze overleden. Negenenvijftig jaar . Edith Meijering. Net als ik denk dat het allemaal wel los zal lopen, wordt dit weer even onder mijn neus gedrukt. Toch wel weer even heftig. En dan is het niet eens zo vreselijk dichtbij, maar toch.  Ieder mens is er een teveel. 

Nee, ik ben niet bang voor mezelf. Ik ben al wat jaartjes ouder en had een goed leven en hoop dat nog even te hebben natuurlijk. Ik ben niet bang voor sterven hoe dan ook of op wat voor manier dan ook. De tijd zal het leren en ook niet voor daarna. maar  al die jonge mensen die nog een heel leven voor zich hebben. De wereld is zo veranderd in de jaren die achter me liggen. Hoe kunnen zij zich staande houden in een wereld zoals hij er nu uitziet? Tja dat soort vragen is van alle eeuwen, ik weet het. Ook mijn ouders vroegen zich dat af en hun ouders zullen dat ongetwijfeld ook gedaan hebben  Zo lijkt het leven er voor iedereen uit te zien. Altijd veranderlijk nooit is er enige zekerheid in het leven zelf te vinden. Niemand heeft het  in de hand en iedereen heeft dezelfde risico  om zo maar uit het leven te moeten stappen zonder daar ook maar iets aan te kunnen veranderen.  Het zet me aan het denken. 

Mitsdien moet ik er maar eens verder over nadenken op mijn eigen wijze.