Parkstad Arnhem

 Vrijdag is poetsdag. Nou ja niet dat ik zo van het poetsen ben maar ik heb een schat van een hulp en dan doe ik hier en daar mee met opruimen en plantjes verzorgen. 

Die doen het de laatste rijd geweldig. Jaren geleden herinner ik me dat ik van een vriendin wormenmest kreeg en dat was zo fijn. met een theelepeltje strooide ik iets bovenop de grond in de potjes en de plantjes deden het er goed op. Het hoefde ook niet zo vaak. herinner ik me. Maar denk je nou dat ik dat nu nog ergens kon kopen. Ja wel vond ik een enorme zak van 40 liter en ik weet niet wat ik daar allemaal mee zou moeten. En zoveel plek om alles maar op te slaan hebben we niet.  Toch snuffelde ik verder en vond bij Intratuin geranium en potplanten mest en de piepkleine korreltjes die in die plastik verpakking zaten leken sprekend op mijn wormenmest. 

Dat heb ik dus uitgeprobeerd en ja een theelepeltje en het verschil is nu na een paar weekjes al zichtbaar.  Mijn Ficus waaraan ik zag dat hij het niet echt naar zijn zin had ziet er weer heel wat beter uit, het floreert weer.

En zo is het met alle plantjes. 

Maar goed. ik had 's middags nog een beetje energie over om een lekker fietsrondje te maken en in Arnhem Parkenstad is het niet zo moeilijk om dicht bij huis te blijven want rondom zijn prachtige plekjes te vinden. Dus ging ik naar een naastgelegen woonwijk kijken en was verbaasd over de schoonheid van de ligging.  Kijk zelf maar.

De wijk heet Molenbeek naar het beekje dat erlangs loopt

Rechts lift de woonwijk en aan de linker kant  rijd de trein die ook langs ons appartement komt iets verderop 

We wonen daar intussen alweer 16 jaar. De tijd vliegt en ik was nog nooit in door die aansluitende wijk gegaan om er in aandacht rond te kijken.

We wonen zelf ook aan een prachtig park iets groter dan hier. Jaja maar hier is het ook prachtig toeven 

En ik ben er dan ook heer lijk een tijdje op een bankje gaan zitten en genoot van de prachtige omgeving.

En verscholen tussen de huizen een klein oud katholiek kerkje. Ik was er graag even binnen gelopen want er stond een bord voor de deur met open dag.  Toch durfde ik mijn fietsje niet voor de deur te zetten het is zo klein en opvallend dat het zo onder de arm meegenomen kan worden. Niet echt een fiets ook om boodschappen mee te doen. Want dan zou ik hem het liefst mee de winkel in nemen. ghaghagha

Maar toch wat ben ik blij met dat heerlijk kleine fietsje dat me zo'n stuk meer vrijheid geeft. 

En zo fietste ik de wijk weer uit om nog even in een volgend park, Park Presikhaaf rond te kijken. 

Gram spuien

 Deventer is een leuke stad. De laatste keer dat ik er was is al weer enkele jaren geleden. En gelukkig zijn er ook nog wel mooie plekjes in Deventer te vinden. Maar deze keer zat het me niet mee. Natuurlijk, ik heb leuke opnamen van de opgravingen kunnen maken en ik heb ook nog wat aardige fotootjes op het 'rolletje' zitten maar ik wil toch ook even mijn gram spuien en dat gaat over terrasjes. 

De halve stad lijkt volgebouwd met terrasjes en ik denk dat Deventer niet de enige stad is waar sommige plekjes cultureel erfgoed worden opgeofferd aan- en het uitzicht daarop belemmerd wordt door alle terrasjes die her en der uit de grond gestampt worden. Ondanks alle tegenspoed van de afgelopen tijd lijkt de horeca big business.

Misschien is het altijd wel zo geweest maar nu viel het me wel erg op.

Verder werd ik nog getroffen 😏 door een tekort aan energie in de accuus die ik bij me had en stond mijn piepkleine cameraatje niet goed ingesteld en ik zie te slecht om dat op te merken dus was het laatste gedeelte van de foto's die ik maakte niet van de gewenste kwaliteit. 

Ach eigenlijk allemaal peanuts in het licht van de eeuwigheid. 😍 Dus hier gewoon een serie van terrasjes voor de broodnodige 'uitrusting'.

Is het duidelijk?

Hier is dan het beloofde vervolg van schatrgraven.

In eerste instantie was het mij een beetje abracadabra. . 

 

De specialisten hadden hier en daar wat kattebelletjes neergelegd waar ik geen hout van kon branden

Maar plotseling zag ik iets herkenbaars uit de zijwand steken. 

                   

En nog meer van dat soort knokels op verschillende diepte. 

Zo begon ik een beetje duidelijkheid in de zaak te krijgen. In de linkerbovenhoek begon het er duidelijk meer op te lijken.

Maar wat moest die man nou met die lange stok en dat trapje. Ik wist het niet

Tekens in het zand.

En inderdaad

Nu zie ik het ook

Voor mij is het zover duidelijk. Voor jullie ook?

Hoevel zijn het er. ? 

Ten koste van de nachtrust

 En zo reden we dus Lochem uit op weg naar Deventer.

En een van de grootste gebouwen die dan meteen bij het binnenrijden zeer opvallend en dominant aanwezig is, is dit gebouw.

Rondom de kerk 

zijn nog wel mooie rustige plekjes te vinden om te fotograferen

 

Maar we kwamen iets heel bijzonders tegen. Waar Judy ook al over schreef. En wij waren er op het juiste moment. 

En die fotootjes plaats ik in een volgend blogje want het is al laat  En misschien gaat dat ten koste van de nachtrust. 😉