Vanmorgen reden we over de Utrechtseweg naar Wageningen. Soms vallen dingen in het bijzonder op en nu waren het de prachtige huizen langs de kant van de weg. De prachtige villa's zagen eruit alsof ze allemaal het afgelopen jaar een renovatie hadden ondergaan. Stralend wit geschilderde balkons en gevels. Ze straalden allemaal stuk voor stuk in het zonnetje. Zou dat ook een gevolg zijn van de beperkingen die we het afgelopen jaar doormaakte dat iedereen zich op iets anders had gestort dan op vakanties.
De natuur is er in ieder geval wel bij gevaren want de bloemen pracht is dit jaar zo uitbundig en het groen lijkt uitbundiger te stralen.
Maar ja nu schijnt iedereen weer erg nodig de vakantieschade in te moeten halen en men kan kennelijk niet wachten om het eerste vliegtuig naar verweggistan te nemen.
Wij houden het nog maar gewoon even bij een rondje door het prachtige park van het Depot Wageningen.
Het museum was nog gesloten maar het park bood alle ruimte voor de spaarzame wandelaars en ook andere fotografen hebben het paradijs hier ontdekt.
Op de parkeerplaats stond een nostalgisch aandenken aan mijn kindertijd. Op mijn moeders schoot zat ik in de zomer wekelijks tijdens het weekend in het zijspan. Zulke heerlijke herinneringen komen dan onmiddellijk naar boven
Ik begon met het fotograferen van het kunstwerk vlak na de ingang.
Maar ik kom vandaag voor de bloemen. En ja in de hoge acaciaboom beginnen de bloemen ook weer te verschijnen. Of is het toch geen accacia???
Er is een weelde aan digitalis te bewonderen maar daar moet je in eigen tuin voorzichtig mee zijn. Ze zijn zeer giftig. Maar mooi zijn ze ook.
