Niet geschoten is altijd mis

 De opslag van Google in de Cloud is vanaf vandaag niet gratig meer. De eerste 15 Gig nog wel maar daarna wordt het betalen./ Gelukkig niet zo duur en misschien ga ik er ook gewoon gebruik van maken. Maar ik ben nu toch een beetje aan het experimenteren met het makkelijk verkleinen van mijn fotootjes om ze dan zo  op google over te zetten. Want mijn grote bestanden heb ik toch volledig in mij eigen computer staan en dat is prima.

Vanmiddag waren we even in Zevenaar en daar maakte ik wat foto's . Nu eens even kijken hoe de kwliteit op het beeldscherm daarvan overkomt . Dan kan ik zien of het goed genoeg is voor de blog, computer beeld of tablet.

Hier zijn er een paar op een behoorlijk klein formaat. Zou zo maar kunnen dat ze niet om aan te zien zijn. Maart niet geschoten is altijd mis. 

Gemiste kans

Hij had even tevoren zijn vleugels uitgeslagen en zich uitgeschud en ging rustig verder met poetsen. Ik wachtte want hij stond daar zo mooi te zijn en hoopte dat hij zich nog eens zou strekken. 

Nee

.

Het duurde me te lang en ik maakte wat foto's en liep verder. 

Toen ik omkeek klapper

de hij mij na met zijn vleugels.

😆

Mooi rood is niet lelijk

Maar ja. ik vind alle rood niet mooi. Dit is bijvoorbeeld het fotootje dat uit mijn toestel komt rollen als ik een rode bloem fotografeer. Ik heb een goed toestel waar ik heel tevreden mee ben maar dit rood...!!! pffff

 En nou kan ik natuurlijk allerlei kunstgrepen toepassen om de kleur anders te maken of meer zoals ik het zou willen hebben . Want deze kleur vind ik totaal niet overeenkomen met de werkelijkheid. Maar ja, die werkelijkheid is zo wie zo niet te evenaren. Van de werkelijkheid is alleen maar een plaatsje te maken dat boeit of niet , dat vind  je mooi of niet.  

Nou dit vind ik dus in deze context een vreselijke kleur. 

En dan ga ik er mee aan het stoeien en maak er dit van. Ja je vindt het mooier of minder, maakt niet uit. Maar het schreeuw in ieder geval niet zo als de eerste foto.

Rustige vijver

 Het is rustig rondom de grote vijver in het Sonsbeek.

De mandarijneenden zijn in geen velden of wegen meer te bekennen en in vorige jaren was het soms een drukte van belang omdat er veel reigers in de bomen zaten te broeden. 

Nu zie ik enkele nesten in de bomen op het eiland maar ze worden dit jaar lang niet allemaal bewoond

 en er is weinig vliegverkeer. Een enkeling is aan het fourageren. 

Een eenzame meeuw vliegt langs de stille reigernesten

Ik wacht op een poetsende nijlgans tot hij zich zal schudden en de veren uitslaan maar 

 pas wanneer ik verder loop en achterom kijk voldoet hij aan mijn wensen. Te laat...

Want twee anderen vechten ondertussen even een meningsverschil uit. 

En dan is er nog die merel. Ik zag hem aan voor een dode boomtak. Ik denk dat ik het niet ver mis was.  Het is de vraag of hij de avond nog zal halen. Al bijna één geworden met het dode hout.

Als een laatste der Mohikanen laat de magnolia zich nog even zien 

En maakt dan plaats voor de overvloedige rodondendrons

Zo heeft alles zijn tijd en plek in de natuur. Daar mag de mens een beetje mee spelen maar uiteindelijk is alles en iedereen vergankelijk om plaats te maken voor het nieuwe leven. Dat is niet triest dat is schoonheid.