Mijn dag is weer mooi

 Vanmorgen mijn haren laten knippen. Wel even wennen zo'n kort koppie. Maar ook heerlijk. Het wordt beter weer en het is makkelijker met een zonneklep of hoed te fotograferen en aan zo'n koppie is niet veel te bederven als de pet weer afgezet wordt. Heerlijk de zomer tegemoet.

Op de terugweg van de kapper heb ik meteen een paar foto's geschoten. Het is maar een kort wandelingetje maar onderweg is er weer van alles te beleven. Allereerst die prachtige grote blauw boom met bloemen. 

Ik weet niet meer hoe ze heten helaas maar misschien weten jullie het wel.

Dan het brugje over naar het grasje erachter want daar staan paardenbloemenbloemen

Zijn neusje verdwaald bijna in de bloemblaadjes 

De narcissen tegen de helling van het Presikhaaf station

En de bloesems langs het paralelwegje langs de spoorlijn.

Mijn dag is weer mooi

Onzekerheid is er altijd

 En verder was ik even op het blog van Vlasje. Ja het zijn rare tijden en liever schrijf ik niet over de Corona perikelen. Er wordt al meer dan genoeg over gezegd en dat houd ik ook heus wel bij met alle info die daarbij hoort.  Maar ik ben zo blij dat ik heb leren mediteren en heb geleerd  me niet zo verschrikkelijk door mijn emoties mee te laten nemen. Mijn vriendin zegt altijd: Het komt me niet aan de botten. En zo voel ik het ook. Het is mooi in je eigen midden te kunnen leven en werken zonder daaruit getrokken te worden. En als dat wel gebeurd dan duurt dat steeds korter omdat meditatie een manier is om je daarin te trainen. Bijvoorbeeld steeds weer terug naar de ademhaling of een ander focus punt. 

Ik heb alle begrip voor iedereen die het er verschrikkelijk moeilijk mee heeft en daar een weg in probeert te vinden. Ik ga intussen gewoon mijn gangetje. Neem alle voorzorgsmaatregelen in acht en dat kost me geen moeite. Ik ben gelukkig niet bang en ook niet bang als er onverhoopt toch ziekte en dood op mijn pad zouden komen. Op dat moment is het vroeg genoeg om met de bijkomende emoties te dealen die er dan natuurlijk ook zullen zijn.

Ook het opheffen van de blokkades zeggen me weinig want ik blijf toch mijn eigen voorzichtigheid in acht nemen. Dat zijn de dingen die me beschermen en zo niet dan moet ik ook daarmee leren omgaan. Want het virus is door niets zomaar weg te blazen of denken. Het is wat het is. 

Helaas overleed er ook weer een Sangalid van Jewel Heart aan Corona en meerdere in mijn omgeving hadden ermee van doen. Ik prijs me gelukkig in een groep mensen te verkeren die er een stabiele en rustige weg in gevonden hebben en dat we samen de problemen mogen delen. Elkaar ondersteunend tot over de dood heen. 

Ik zou wensen dat iedereen op deze manier zou kunnen leven en de rust kon vinden in dat wat niet vanzelfsprekend maakbaar is en altijd onzeker is en zal blijven. 

Verder heb ik alle respect voor degenen die, al is het vaak op onnavolgbare wijze, proberen er een draai aan te geven met regeltjes die niet altijd begrijpelijk overkomen. Ik geef het je te doen om het 17 miljoen mensen naar de zin te maken in tijden van stress en ellende. Dat is gewoon onmogelijk. 

Rondom het huis

 Rondom de flat is een grote tuin en als ik daar even door loop kom ik leuke dingen tegen. Het grasveld dat het eerste jaar vol stond met narcissen die we daar gezamenlijk in hadden gezet was de laatste jaren alleen nog maar groen omdat de grond kennelijk niet geschikt bleek voor de bolletjes en ze uiteindelijk verdwenen. Maar nu kwam ik aan de zijkant en stond het er vol met pinksterbloemen,. Zo leuk.

Maar nog leuker was één bloempje van het penningkruid waar tot mijn grote schik een oranje tipje op ging zitten. Die had ik nog nooit op de foto kunnen krijgen. Wel het blauwtje en vuurvlindertje maar deze niet. Superblij.

Verder stonden er wat spontaan opgekomen druifjes en de traditionele liefelijke madeliefjes. 

Daarna ben ik nog even het naastliggende park ingelopen altijd leuk.

Ik hoorde dat er al jongen waren geweest maar daar was niets mee van terug te vinden en het nest van de meerkoeten zag er verlaten uit. Ganzen gingn op inspectie maar lieten het toch liggen voor wat het was.

Uiteindelijk kwam er een meerkoetje terug die zich vreselijk ging uitsloven waste en plaste dat het een lieve lust was.

Ja en inderdaad, daar kwam een vrouwtje. Misschien gaan ze toch voor een tweede broed na de mislukte eerste leg. 

De gaai had me niet in de gaten en liet zich goed fotograferen.

En een kleine toegift 😁. Regina Pacis Het andere verpleeghuis 

Ik heb weer genoten.

Onverwachte wending.

 Zo had ik het niet gepland. Ik was van plan te schilderen vandaag. Maar daar kwam (tot nog toe) niets van terecht. Als ik dan begin mijn werkplek op te ruimen, kom ik van alles tegen. Mijn ezel staat ernaast en dat is wel makkelijk. Dus eerst maar eens het een en ander opnieuw organiseren. Verschillende kleuren verf in plastic bakken verdeeld zodat ik ze voor het grijpen heb en een grote bak uit de kelder gehaald waar het een en ander in kan. Ziezo dat is weer een beetje beter. 

En als ik dan toch in de kelder ben voor die grote doos dan kan ik meteen eens even die warboel van schilderijen organiseren en op maat zetten zodat ik er wat makkelijker doorheen kan kijken. Dus dat staat nu ook weer wat ordentelijker.

Als ik dan een en ander in de gang moet zetten om ruimte te creëren kan ik meteen een ander schilderij uitzoeken voor de beneden in de  hal, daar moet nu maar iets met vrolijkere kleuren hangen. 

En dan heb ik nu de tijd om het volgende blog te maken over het wandelingetje rondom het huis of misschien toch iets anders. 

Eens even verder snuffelen.