Voor het gemak

Ik vind het wel leuk steeds iets uit te proberen. Daarom ook weer het blog overgezet in een witte lay out. Vind ik zelf toch wat vrolijker en zichtbaarder om mee om te gaan.  

 

Mandarijnen en eikeltjes

 Vandaag ben ik weer verder gegaan met de fotootjes die ik gisteren maakte.  Dat is dubbel plezier want dan kom ik dingen tegen die ik in werkelijkheid niet gezien heb. 

Ferry maakte me attent op een mandarijn eend die verderop het water uitstapte. Heerlijk zo'n maatje. Door de telelens kan ik dat dan herkennen.  Ik klikte en nu vanmorgen zag ik het pas goed. Er zat een vrouwtje bij.

We liepen naar de andere kant van het water en maakten daar de rest van de opnamen. Dit zijn natuurlijk allemaal de fotootjes die ik maakte, Wij hebben allebei onze eigen 'afdeling' en ik zeg altijd dat ik de mooiste foto's maak ghaghagha maar eerlijk gezegd, delf ik altijd het onderspit. Maar het is heerlijk samen interesse te hebben in dat fotogebeuren. 

Dus op het land volgde het mannetje het vrouwtje op de zwemvliezen.

Kijk en wat gebeurd hier. Die details kan ik dus niet waarnemen en doe maar wat. Hopelijk stelt het toestel goed scherp als het groene lampje brand. Ik klik maar raak. 

Eten mandarijn eenden eikeltje? Ik heb geen idee.

Volgens mij slikt ze het ding niet door maar ik kan jullie dus niet vertellen of dat wel zo was want ik zie het nu ook pas.

Misschien zijn ze wel aan het communiceren over de eikeltjes

En zegt hij haar dat er nog veel meer hele lekkere zijn. Kijk daar ligt er nog een 

Plotseling zet ze het op een lopen, 

Ze weet ze zelf ook wel te vinden hoor. Hebbes. 

Nou dan moet hij nog maar even geduldig wachten.

Wandeling langs de grote vijver van Sonsbeek.

 En ja, inderdaad. We zijn vanmorgen even naar Sonsbeek geweest. Het was heerlijk fris weer en er viel zoveel te fotograferen. Ik nam mijn Panasonic FZ1000 mee en het is toch ook wel heerlijk om daarmee te fotograferen. Het kleintje is ideaal voor in de tas met de vele mogelijkheden maart de kwaliteit van de grote is toch wel wat beter. 

Op dit moment ben ik bezig alle fotootjes die ik vanmorgen maakte te bewerken voor zover ik ze niet heb weggegooid want het meeste gaat wel de prullenbak in en toch blijft er dan nog genoeg over om mee te spelen.

Het begon al met een gans die besloot dat ik hem in de weg liep. Hij presteerde het zelfs om tegen me te blazen. Of zou hij om een stukje brood gebedeld hebben dat ik niet bij me had?

Ik heb ze toen maar vrij baan gegeven en stoïcijns wandelde ze het pad over. 

want er waren meer fotogenieke figuren die niet zo'n moeite met me hadden. 

Ik heb altijd veel geluk nodig om iets vliegends te kunnen fotograferen. Het gaat zo razendsnel en er is veel oefening voor nodig maar meer nog een flinke dosis geluk. Deze eend is dan wel niet scherp genoeg maar ik ben allang blij dat hij er vliegend op staat.

Aan de rand van het park staat de magnolia in bloei, daar liepen we op een afstandje langs. 

Zwanen zijn eigenlijk niets  bijzonders in ons landje. We zijn ze zo gewoon geworden  maar wat is er gewoon aan zo'n bijzondere vogel. En als je hem aanklikt en vergroot is hij nog mooier.

We wandelen rondom de grote vijver want daar gebeurd meestal van alles zo in het voorjaar. 

Hoog in de bomen zitten de reigers te nestelen. Midden in de grote vijver. Soms is het een spektakel van jewelste. 

Maar nu bnleef het vrij rustig en kwam een enkele reiger nog met een takje aanvliegen om het nest te versterken 

Terwijl anderen al vol blijde verwachting op hert jonge leven zaten te wachten.

En deze keer zaten ook de mandarijn eenden in de grote vijver. Meestal vinden we ze in een kleinere vijver verderop. 

Maar ze waren misschien wel verdreven door de meerkoeten dat zijn pittige eenden die graag verjagen wat ze aankunnen.  Toen we  langs de volgende vijver kwamen  waren ze al heel druk met voeren van hun kroost.

Ik heb nog niet al mijn kruid verschoten. Successievelijk zal er nog wel meer voorbij komen. 

Gastspreker

  Ik had een uitnodiging gekregen naar aanleiding van een eerdere uitnodiging waar ik gastspreker was op de Hogeschool hier in Arnhem over huiselijk geweld.

Deze keer voor een aantal jong volwassen leerlingen. Het was wel grappig want toen ik was ingelogd was er niemand die mij introduceerde en ik kende natuurlijk niemand. Op een gegeven moment zei iemand. 'Waar wachten we op?' 

Nou toen begon het balletje te rollen en stelde degene waar ik telefonisch mee gesproken had zich voor. Nou dan rolt het balletje wel.

Als ik eenmaal aan het praten ga dan loopt het wel en gelukkig kreeg ik heel mooie vragen waar ik op in kon gaan. Dat maakt het dan ook plezierig om te doen.  Vragen over hoe ik ermee om ben gegaan en hoe je iemand kunt helpen die daarmee te maken heeft. 

Het was weer een zinvolle morgen en ik hoop dat de jonge mensen er iets van mee hebben kunnen nemen. Dat het heel belangrijk is je bewust te zijn van wat je zelf wilt en je niet door wat dan ook mee te laten nemen in een leven dat niet bij je past en waar je niet achter kunt staan. Op tijd je grenzen aangeven.

Het was al met al een druk en vreemd weekje. Mijn overleden buurvrouw is ook nog begraven maar dat is in grote stilte gebeurd en daar hebben we bijna niets van mee gekregen. Toch heel apart dat ze er niet meer is.

En nu is de TV weer voor mij en ga ik zo naar '' red light''  kijken. Ik vind het zo geweldig zoals die Carice van Houten acteert. Geweldig.