Buiten de box denken

Dat was een druk dagje gisteren. Allerlei huishoudelijke karwijtjes samen met de hulp. Ook nog even alle opgespaarde strijkwerk weggewerkt en als ik dan s avonds bij de tv zit en allerlei dingen wil zien die ik volg, denk ik,

Helemaal geen zin meer in blogjes schrijven. Voorlopig doe ik dat niet meer. Maar intussen weet ik dat het zo bij mij niet werkt. Als ik in de flow zit, hoeft er maar iets op te poppen of ik zit weer lekker te rammelen achter het toetsenbord.

Dat begon vanmorgen weer met een fijn gesprek over het universum en hoe alles in het groot maar ook in het klein eigenlijk precies hetzelfde werkt en de hermetische gedachten daarachter. Dat betekent dus dat je al die dingen ook op jezelf kunt betrekken. Zelf zijn we een  micro cosmos en een atoom is een nog kleinere. Zo is er ook een steeds grotere macrocosmos omdat we steeds meer ontdekken en heeft de hubble weer ingezoomd op een zwarte plek in het universum, niet te verwarren met een zwart gat, waar weer een totaal nieuw universum uit te voorschijn kwam. Zo geweldig interessant allemaal. Bijna onvoorstelbaar en zeker als je dan ook nog in jezelf leert kijken. Heerlijk als je dan ook nog een beetje buiten de box kunt denken en het abstract in emoties en  andere innerlijke zaken eindeloos terug kunt vinden. 

Over mijn emotie gesproken daarover schreef ik weer in Negatieve emoties en alles mag er zijn.

Nou ja Het Leven heeft een onvoorstelbare enorme rijkdom en wat is dat LEVEN eigenlijk. Wat is datgene wat leven geeft. Wat is het dat in mij ademt. dat wat verder gaat dan mijn automatische piloot of mijn reflexen vanuit de hersenen en in hoeverre is bewustzijn daar mee verbonden en ook deel van???

Een beetje brainstormen, nooit weg en heerlijk voor mij om te doen.

En ik zit er een beetje op te wachten. Op de sneeuw gewoon hier in mijn eigen bubbel

Stress maatschappij

 Ik ben blij dat ik wat ouder ben en misschien ook al wel oud genoemd kan worden alhoewel, zoals veel ouderen met mij , ik mezelf niet oud voel. De geest loopt altijd wat achter op het lijf. Ik bedielmdus dat je je jonger voelt dan je bent. Dat lijf wil misschien niet meer zo makkelijk energiek zijn , de geest is er niet minder om.  

Nou wil ik het even niet hebben over het feit dat het mooi zou zijn het beter in balans te hebben en dan natuurlijk in de richting van de geest. Maar waarover wil ik het dan wel hebben?

Nou over deze tijd die zoveel anders is dan de periode waarin ik groot ben geworden. Soms begrijp ik het niet helemaal.  Heel veel dingen rondom de problemen in deze tijd gaan er nog wel in en ik ben op een bepaalde manier heel blij met deze moderne tijd waarin zoveel mogelijk is. De wetenschap in hoog tempo oplossingen weet te bedenken voor de ellende die er is en ik als mens gebruik kan maken van allerlei geavanceerde middelen en hulpmiddelen. maar wat is dat dan waar ik tegenaan loop ?

Dit

Natuurlijk is het belangrijk dat kinderen naar school gaan dat ze daar met leeftijdgenoten contact hebben en dingen leren die ze in de toekomst nodig hebben.  Maar wat is er nu zo moeilijk aan en waarom hoor ik nu steeds dat ze eën achterstand oplopen die niet meer in te halen is en ze persé naar school moeten in deze crisis situatie waar we nu in zitten. Gaat de maatschappelijke streberigheid van steeds meer en steeds  beter  in hoog tempo zover dat kinderen geen tijd mogen verliezen met het een jaartje uitstellen van de lessen. Alles op een lager pitje en gewoon weer een gezonde wereld scheppen. Wat kan er mis zijn met een jaartje langer naar school of aan de studie. Er wordt zoveel geld uitgegeven aan bedrijven om het hoofd boven water te houden. Hebben we dat geld voor onze kinderen niet over. Moeten die dan zo de schade maar in zien te halen en zich over de toeren werken om toch nog iets 'in te halen' watvalt er nou in te halen. ?

Gezinnen moeten zich in allerlei bochten wringen  onder moeilijke omstandigheden om de kinderen toch maar  BIJ te laten blijven op een tempo dat nu even niet haalbaar is.  Bijlessen worden uit de kast gerukt en wat alniet meer. 

Ik vind het veel erger dat kinderen thuis in een stress situatie verzeild raken. Dat is veel schadelijker. Zijn er nu werkelijk geen mogelijkheden om het voor de kinderen iets meer relaxt aan te pakken. Er is al genoeg stress voor veel ouders om deze economische druk en gezondheidscrisis te doorstaan. Laat in godsnaam de kinderen daar  zoveel mogelijk vrij van blijven en ACHTERSTAND??? Psychologisch er goed doorheen komen is veel meer voor kinderen een eerste vereiste. En nooit meer inhalen? Ach kom wat valt er in te halen. ? 

Dan maar een jaartje langer. Wat is nou een jaar op een mensenleven

Is er nou niemand die er net zo over denkt als ik? Wat een stress maatschappij en we maken hem zelf zo.

schilderen en fotograferen

 Jet is alweer middag en ik moet nog zoveel.  Nou ja, moeten dat is tegenwoordig zo betrekkelijk het zijn allemaal dingen die ik graag wil. Nog een mailtje schrijven. Nog een stuk lezen voor vanavond met zoom. Iets dat ik al had gelezen maar weer even op wil halen. Maar nu toch eerst dit blogje en dan de mail, De rest komt hierna.

Vanmorgen ben ik al aan het schilderen en schetsen geweerst. Heerlijk is dat. Vanuit mijn bed achter de tafel een snelle schets op veel te dun papier maar gewoon even lekker om te doen.

Na het ontbijt scheuren plakken en schilderen. Leuk experimenteren met papier en verf.

En dan wil ik hier ook nog even een fotootje slijten van de Sonsbeek wandeling die we gister maakten.  Alle eendjes op een rij

Maar op de achtergrond waren de mandarijn eenden al druk aan het kibbelen om de vrouwtjes. Het voorjaar zit al in die kleine koppetjes.

Zij gaan gewoon door met het leven zonder zich druk te maken over al die dingen die in onze mensenwereld voorbij komen en de gemoederen bezig houden. Daar hebben wij de verantwoordelijkheid voor om onze kwaliteiten te gebruiken voor het behoud van het geheel. 

Meerkoetje.

 Ik begin echt weer zin te krijgen in de fotootjes. We zijn zojuist even naar park Sonsbeek gegaan en hebben er een paar opnamen gemaakt. Ik ben al zo lang niet meer de deur uit geweest. Het was net alsof ik na een langdurig ziekbed weer voor het eerst buiten was. Dan lijkt alles weer als nieuw en wat geniet ik daar dan dubbel van. 

Ik dacht dat ik niet zoveel fotootjes had gemaakt in dat uurtje maar het viel toch nog mee en nadat ik ze had bekeken en de slechte had weggegooid, bleven er toch ook nog een paar over. 

Ook ben ik aan het experimenteren geweest om ze wat makkelijker en sneller te verkleinen zodat ik niet binnen de kortste keren een te hoge kwaliteit oplaad en dan geen geheugen meer heb om het blog verder te gebruiken.

Hier alvast de eersten. Ik vond de kleuren wel mooi. Saai zouden mijn kleinkinderen gezegd hebben toen ze een bepaalde leeftijd hadden  toen was alles saai.  Maar ik heb ook nog andere gemaakt hoor want ik denk dat de vogeltjes al behoorlijk aan het voorjaar beginnen te denken zo hier en daar. Ja alles gaat echt gewoon door. 😉