Onderlinge afhankelijkheid

We denken dat  dat we op onszelf bestaan, maar in werkelijkheid zijn we onlosmakelijk verbonden met alles en iedereen. We trekken een muur op tussen onszelf en de ander. In stilte en aandacht worden onze gedachten  als een kabbelend beekje. We houden ons niet langer bezig met onze eigenzinnige gedachten die hun eigen gang lijken te gaan. We  verbinden ons er niet langer mee Ze zijn er, maar we identificeren ons er niet langer mee. We zijn anders dan we denken en overstijgen of worden  vrij van het conceptionele denken.

Maar daar gaat een hele weg aan vooraf. In feite een weg zonder einde van opmerkzaamheid en in stilte gefocust leren leven midden in een wereld vol drukte. Helaas hebben we daar in onze westerse wereld maar weinig tijd voor. Of eigenlijk MAKEN we daar te weinig tijd voor. Wanneer je eenmaal gewend raakt om voor die 'oefening' ruimte vrij te maken kunnen we op weg gaan naar een vredevol innerlijk dat zich niet zo snel door de omstandigheden onderuit laat halen. Dan gun je jezelf de tijd en de rust om in stilte te verblijven en slechts daarmee bezig te zijn waar je mee bezig bent. Niet vooruitlopend op- en niet blijven hangen in oude overwegingen. Rust wordt heel langzamerhand iets vanzelfsprekends. Vandaaruit leven met alles wat er is. Ook met dat waar we ons zo makkelijk tegen verzetten als het ons niet past en wat we toch niet kunnen veranderen.

Frisse neus

Ik ben even op Vreedenhoff geweest want binnenkort ga ik mee met het Oldschool project naar een festival in Rotterdam voor maatschappelijke dienstplicht om foto's te maken. Meteen even aangewipt bij mijn nicht die nu in Vreedenhoff woont en een babbeltje gemaakt. Ze is blij als ik langs kom.

 Ik had mijn compact camera De Panasonic  de fz 82 meegenomen. Hij is niet zo goed als het andere toestel maar er zit een enorm zoom bereik op met een groothoek van 20 mm. Die heb ik na mijn bezoekje eens heerlijk uitgeprobeerd in het naastgelegen park. En... meteen een lekker frisse neus neus gehaald.

Deze hieronder zoomde ik iets meer in

En toen was er koffie

Belvédère

We waren deze week ook nog naar Heerveen voor een bezoekje aan Museum Belvédère.
We vertrokken van Arnhem en altijd leuk om onderweg te fotograferen. De kerk bij het Velperplein aan het begin van de sSteenstraat.

Langs de ingang van Sonsbeek aan de Apeldoornseweg

Onderweg kom je altijd wel mooie fotogenieke plekjes tegen. Je moet dan wel heel snel leren fotograferen want er mislukt veel. Maar de foto;'s die ermee door kunnen zijn de moeite waard.

En dan zijn we in Heerveen.

Waar de 'schienendoos' zoals ik hoorde dat de Bélvedère in Heereveen wordt genoemd, op ons wachtte.

Met een prachtige fototentoonstelling aan de ene kant en Friese schilders aan de andere kant van het restaurant.

Later daar meer over.

Genieten

Dat was weer even heerlijk. Fototoestel mee en naar de Hoge Veluwe. Nooit gedacht dat het zo druk zou zijn. We wilden een wandelingetje maken rond de plas van de landschapstuinen maar er was geen parkeeplek meer over. Een festival over Sagen en legenden. Dus zijn we verder gereden naar St. Hubertus

waar we de zilverreiger spotte in de moerassen voor het slot.

In tegenlicht werden het zulke prachtige plaatjes. En als je de foto aanklikt worden ze nog mooier.

Nog een laatste foto bij de parkeerplaats van het wuivende riet