Zomerexpositie De Fundatie

We waren in De Fundatie Zwolle. Op de twee bovenste verdiepingen was een verkoop zomer expositie van veel interessante kunstwerken.

Mijn keuze daaruit.

Silvia Russel 1969 Amsterdam
Waterhouse

Bas Neerling 1969, Haarlem
Boardrome

José van Tubergen 1946
Amsterdam 2016
Waterwoede

Verschillende kunstenaars.

Hennie van den Bosch 1958
Tranen van goud 2011

Joost Hesseling 1942 Haarlem
Brug over de Seine, Parijs 2017
en
Evert Schellens 1961, Hillegom
Natte ochtend 2017

Arthur Meijer 1951, Amsterdam
Attendre le déluge

Anne-marie Joosten 1958, Wapse
Zie : liefde II 2017

Tine Blankenstein 1952, Utrecht
Grijs landschap 2012

Klaproos in de stad

In twee werelden.

De Kunstroute Presikhaaf is dit jaar op 21 mei en heeft als thema voor dit tienjarig jubileum meegekregen "in twee werelden".

Ik ga er dit jaar ook weer aan meedoen en het thema zette me aan het denken.

Als beeldend kunstenaar ben ik me er  bijna dagelijks van bewust in meerdere werelden te leven die door mijn zintuigen een plaats binnen mijn doen en denken krijgen. Ze zijn allemaal op een of andere manier homogeen in mijzelf aanwezig. Het is niet eenduidig onder één noemer te vangen. Misschien geldt dat voor de meesten van ons mensen en toch zijn we vaak op zoek naar de beperking van WIE BEN IK?

Voor mij geen vraag omdat ik niet naar dat antwoord op zoek ben. In mijn beeldtaal gebruik ik alle werelden die bij mij binnen komen en ik kan ze niet eerder gebruiken dan wanneer ik me van die verschillende werelden bewust word die binnen mijn beperking ook bestaan door me ermee te verbinden.

Zo leef ik voortdurend in een stroom van werelden die mij bereiken waarop ik anticepeer.

Niets is twee keer hetzelfde. Alles is altijd nieuw en vernieuwend en ik kijk daarin rond en handel in een voortdurende reactie op altijd weer andere manieren. Steeds weer proberend niet terug te vallen in mijn geeigende, beperkende gewoonte handelingen. Dat werkt vernieuwend en is de uitdaging.

Handycaps

Lekker een beetje uitgeslapen. We gaan ook altijd veel te laat naar bed. Aan de ontbijttafel spraken we zo even over de ontwikkelingen van de laatste jaren. Het gas zal verdwijnen en dat is goed. Het moet vervangen worden door de milieuvriendelijkere energieën. Dat betekent voor mij met mijn macula degeneratie dat ik op een gegeven moment op inductie of zoiets moet gaan koken. Dat is op zichzelf niet zo n probleem. Maar de bediening misschien op den duur wel.
Nu al merk ik al hoe lastig het is om,  als het visueel niet meer zo goed functioneert, de magnetron met de tiptoetsen te bedienen. De contrasten zijn niet hoog genoeg als hij uitstaat en de tiptoetsen  lichten alleen op nadat je ze hebt aangeraakt. Dan heb ik daarop nog een draaiknop waarnaast het aan en uit toetsje zit dus die kan ik zonder problemen vinden. Zo werken ook die inductieplaten maar de oppervlakte van de tiptoetsen  is veel groter en een zoektocht op zich.

De hele maatschappij is ingesteld op jonge en goed functionerende mensen. Alle  moderne apperatuur is daarop ingesteld en met handycaps wordt geen rekening gehouden. Vooral de digitale apparaten met tiptoetsen zijn  niet bepaald geschikt voor slecht zienden. Vroeger had je knoppen waar je gewoon aan kom draaien  om de gewenste standen te krijgen en dan kon je zien hoe hoog de pitten stonden. Nu moet je op zoek naar allerlei mogelijkheden om er toch goed mee om te blijven gaan.
Voordeel van deze moderne tijd is weer de ontwikkelingen van bijvoorbeeld tablets waardoor lezen makkelijker contrastrijker en lettervergrotend werkt en spraakfuncties op computers. Zo heb ieder voordeel zijn nadeel zou Cruyf zeggen en daar doen we het mee.

Gelukkig kan ik me nog steeds goed redden en daar ben ik blij om.

Boeken lezen op een tablet of ipad