Kinderen

Wat een ander leven heb ik nu toch gekregen sinds Ferry niet meer hoeft te werken. We genieten iedere dag van alle dingen en de vrijheid die we daardoor ervaren. Natuurlijk er zijn nog altijd wel verplichtingen maar die doen we graag.

Steed vaker denk ik terug aan mijn kinderjaren, hoe anders het leven toen was. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben maar ook dat is verwonderlijk heerlijk om over na te denken. Als je goed nagaat is er niets meer over van het kind dat ik was. Fysiek is er geen cel meer over van toen en op het vlak van denken en bewustzijn ben ik toch ' volwassen' geworden met alle gevolgen van dien. Ik sta niet meer onbevangen in het leven en dat is werkelijk een heel ander uitgangspunt. Het enige dat over is, is de herinnering die maakt dat ik ben die ik denk dat ik ben.

Wel kan ik me steeds beter herinneren hoe ik als kind in het leven stond en de manier waarop ik iedere dag als nieuw ervaarde. Blij was als ik blij was en verdrietig wanneer ik verdrietig was. Ik verdiep me daar graag in.

 " Worden als een kind" .. iemand vroeg mij jaren geleden. " Weet je dan hoe een kind is? En ik had meteen mijn antwoord klaar.
Nu weet ik dat ik het toen niet wist en misschien nog niet weet. Want ik ervaar in mijn herinnering steeds nieuwe aspecten, dat maakt me nieuwsgierig want er is geen mooiere manier om in het leven te staan als een kind met alle nieuwe ervaringen die er nog moeten komen en waar het onbevangen zonder vooroordelen tegenaan kijkt. Als we op die manier zouden kunnen leven dan....

En dan hoop ik dat alle kinderen op zo een open manier hun jeugd kunnen ervaren, zonder trauma's op te lopen van de dingen die wij volwassenen hen aandoen.

Intussen ben ik weer heerlijk aan het kwasten.

Donker

Iedere keer overvalt me het donkere weer. Ik was er vast van overtuigd dat het zonnetje vandaag wel door zou komen. Vol goede moed ging ik vanmorgen de deur uit om gezellig met schoonmama een paar boodschappen te doen en ja hoor, ik hoopte op droog weer maar de buitjes verraste ons.

Daar had ik nou net niet op gerekend. Toch slipten we iedere keer tussen de nattigheid door en kwam ik droog over.

In de middag kwam het stralende hemellicht toch weer even tevoorschijn en moest ik zelfs de zonwering iets laten zakken omdat ik anders met de schaduwen op het werkstuk  op de ezel niet kon schilderen.

Een fotootje uit Zutphen van een even zo sombere dag met veel bewolking.

Keramiek tegels

Vanmorgen zijn we zoals afgesproken met het schilderatelier aan de slag gegaan met het maken van keramiek tegels. Dat is heel iets anders dan op papier of doek schilderen. We kregen een plak klei om ermee aan het experimenteren te gaan nadat  de keramiste ons allerlei voorbeelden had laten zien en verteld had over de mogelijkheden.

Wij schilders schijnen dan toch anders te werken dan deelnemers aan de keramiek lessen. Natuurlijk ook omdat we geen klei ervaring hebben maar ons  niet af laten schrikken 

door het decoratiewerk. Bij Keramisten is het vaak andersom wist Marga Knaven ons te vertellen. Zij hebben meer moeite en terughoudendheid bij het beschilderen van de objecten. De eerste laag engobe  zit erop. Nu moet alles drogen en de oven in. Volgende week gaan we verder met glazuren. Ik ben heel benieuwd.

Leueueueueuk weer een nieuw blogje

Okee
Ik ben er weer. Lekker een boterhammetje gegeten en zo me voorbereiden op het bezoek aan onze volwassen geworden kleinzoon. Tja 18 jaar is hij geworden Onbegrijpelijk dat ik intussen kinderen van middelbare leeftijd heb die zelf volwassen kinderen hebben. Mijn oudste kleindochter is zelfs al moeder dus ben ik overgrootmoeder. Heftig hoor.

Intussen ben ik knap druk met van alles en nog wat. Gestopt met bepaalde vrijwillige taken en ander er weer bijgekregen. Zo ben ik deze maand voor de eerste keer gestart met een middagje klassieke muziek begeleiden in het verzorgingshuis hier nog geen 100 mtr vandaan. Waar ik vroeger werkte en waar mijn ouders hun laatste levensjaren hebben doorgebracht. Heerlijk lekker dicht bij huis, ik hoef er niet voor te reizen en het is leuk om te doen. En wat ook belangrijk is, de bewoners hadden het ook naar hun zin. Deze keer was het een groepje van 10. Ik ben benieuwd hoe het verder zal verlopen.

En tot nog toe begeleid ik ook nog maandelijks een filosofie gespreks groepje. Helaas is dat intussen erg uitgedund door overlijden of omdat mensen het niet meer bevatten, dementeren etc. dat kan  als je hoog bejaard bent. De indicaties voor een verzorgingshuis worden steeds zwaarder. Je moet van alles mankeren anders kom je niet meer in aanmerking voor een plaatsing. Ja, de tijden veranderen en dat betekent niet altijd vooruitgang.
Maar... Misschien gaan we nu van buitenaf ook proberen wat mensen aan te trekken voor sommige activiteiten. Vreedenhoff is daar (om te kunnen overleven) voorstander van en heeft zelfs studenten in huis gehaald wat een positieve bijdrage geeft aan de leefbaarheid in het huis. Heel leuk.

 Misschien leuk om eens naar het filmpje op youtube te kijken dat ik maakte van de kerststal. Er wordt veel gedaan om de mensen een goed onderkomen te bieden.