Ik mag niet mopperen

Drie weken pijnvrij is heerlijk en iedere dag verwonderde ik me daarover na jarenlange klachten.  Heel langzamerhand ging het steeds beter. Tot vandaag.
Eigenlijk was het wel te verwachten want ik heb me niet aan de regels gehouden die ik langzamerhand zelf heb uitgevonden. Dat valt tegen. Ja eigen schuld dikke bult. Maar wie weet misschien kunnen we toch morgen dat doen wat in de planning lag en is de pijn een incidentje.

Zo vlak voor de laatste dag van het jaar  terugkijken. Wat is er allemaal gebeurd en dan om met LOESJE te spreken

Maar vooruitkijken dan, daar ben ik ook niet zo'n voorstander van. Misschien heb ik dat zo langzamerhand afgeleerd. Ik heb gemerkt dat het onmogelijk is. Ik kom tegenwoordig niet verder dan het boodschappen lijstje en dat is moeilijk genoeg. Ik heb geen enkele grip op de toekomst. Er kan van alles gebeuren en ik heb daar gelukkig tot nog toe geen problemen mee. Ieder moment doen wat mogelijk is en wat me aanspreekt.

Ik ben met de meeste wekelijkse verplichtingen gestopt, haak en doodle er lustig op los en zorg dat het eten op tafel staat. Op tijd? Gelukkig ook niet meer belangrijk. Mijn jongste zoon wil geraniums voor me gaan kopen en ik vind het prima. Het zijn toch prachtige bloemetjes. Ik wil, nu ik zeventig ben genieten van ieder moment dat ik nog op mijn pad kan verwachten. En als er dingen zijn die minder plezierig zijn, zoals pijn en andere ongemakken hoop ik ze in vrede te kunnen aanvaarden.

Het gedicht van Toon Tellegen spreekt me erg aan en daarmee ga ik graag het nieuwe jaar in.

1. Ik mocht kiezen
Ik wist het niet.
Ik koos de vrede.

De waarheid en de schoonheid,
ik liet ze gaan,
en ook de wijsheid en de weemoed -
zelfs de liefde
die zo verwonderd naar mij keek, 
zwarte wolken dreven met haar mee.

Vrede, het was vrede.
En in de verste hoeken van mijn ziel
dansten wezens
waarvan ik zelfs nog nooit had gehoord!

En in de hemel hing een andere zon. 

Uit: Gedichten 1977 - 1999.
© Amsterdam, 2000. 


Ik ben benieuwd of het strebertje echt het hoofd op het kussen heeft gelegd en als ze de kop weer opsteekt, ach dan is dat ook prima. Als het van binnen maar vrede is.

En dat is nou precies wat ik iedereen in het nieuwe jaar toewens.

Boeddhisme voor denkers

Een boek vanHan de Wit, eminence gris van het Nederlandse boeddhisme en de filosoof historicus Jeroen Hopster.
In een klein pocketformaat boekje wordt kort en duidelijk  uitgelegd dat boeddhisme een ervarings onderzoek is en een levenskunst die in het westen bijna geen rol meer speelt. De filosofische achtergronden worden in 'hapklare brokken' uitgelegd en vergeleken met verschillende zienswijze van bekende filosofen.
Ik vond het heel plezierig om goed verwoord te lezen waar het mijzelf soms zoveel moeite kost en niet lukt om duidelijk onder woorden te brengen waar ik in gesprekken  tegenaan loop, de verkeerde interpretatie van de boeddhistische filosogie van veel mensen waar ik mee spreek of schrijf doordat het door velen wordt geinterpreteerd of  vergeleken met een godsdienst zoals we die traditiegetrouw  bewust of onbewust meenemen binnen onze westerse denkwereld.

Een aanrader wanneer je iets meer duidelijkheid zou willen hebben over de boeddhistische filosofie.
ISBN 978 90 259 0400 5
ISBN e kbook 978 90 259 0401 2

Doodles

Doodles zijn gewoon alle dingen die je kunt maken en niet zoveel om het lijf hebben maar desalniettemin veel plezier bezorgen.
Zo heb ik mijn doodles, eldoodle genoemd.
Het begon op mijn telefoontje met een vinger en een gratis gedownload scketchbook programma. Ik had er veel plezier in en met één vinger kon ik leuke doodles maken.
Kijk maar

Ja en zoals met zoveel dingen waar je aan begint en plezier in hebt, dan wil je als het ff kan meer. Dat zit in ons geboren lijkt het wel. Niet dat het nodig is want het is natuurlijk heerlijk als je dat wat je MEER  WILT niet persee hoeft.
Nou durf ik van mezelf te beweren dat ik daar wel mee om kan gaan. Ik rij met een auto en de auto rijdt niet met mij zou je kunnen zeggen. Alles wat niet meer kan, nou jammer dan maar voorlopig zou ik er waarschijnlijk niet ongelukkiger van worden. Ik heb een heel leven achter de rug waarin niet alles kon en ik ben daar nooit ongelukkig van geworden.
Maar nu.... ja  nu heb ik ook nog een dure tablet met een tekenprogramma en een drukgevoelig beeldscherm en daarop zit ik tot nog toe dagelijks te doodlen. De ene keer lukken de doodles beter dan de andere keer, maar het is heerlijk om het tekenprogramma te leren kennen, de verschillende mogelijkheden en te zien wat de effecten zijn, hoe ermee te werken.
Ik vind het ook leuk om ze rond te strooien en daarom plaag ik jullie er hier ook mee en plaats ze onder het labeltje 1 eldoodle. Vinger en pentekeningen door elkaar.
Ik krijg zowaar ook weer zin om actiever te woorden op blogspot.

We zullen zien.

Hier nog een van mijn laatste tablet tekeningen en het kopje dat nu boven Het Magazijn staat, komt daar ook vandaan.

Wachten op de winter zette ik erbij maar op dit moment zitten we er middenin.

Denkend aan Noorwegen