In het weekend heerlijk op ons gemak aan de ontbijttafel, draaien we meestal wat muziek. We hebben behoorlijk wat keus en het is altijd weer heerlijk om rustig te kunnen eten en te relaxen.
Tussen de CD's staan ook wat oudjes die opnieuw zijn uitgegeven en vanmorgen luisterden we naar mijn kinderjaren. Muziek waaraan ik nooit meer gedacht zou hebben en die onverwacht oude herinneringen naar boven haalde. Ook het gevoel van wat ik wel en niet leuk vond al enkele jaren voor mijn tiende verjaardag. Eddy Christiani, nee dat vond ik maar niets. Toen ik hem vanmorgen voorbij hoorde komen kwamen dezelfde overwegingen weer boven. Die man zong niet, hij praatte op muziek. De orgelman van Wim Sonneveld was wel grappig en de Kilema Hawaiiens toverden zonnige stranden tevoorschijn die ik toen nauwelijks kon plaatsen.
De zangeres Pia Beck, tja wat geen naam had, was er ook niet, Het woord lesbisch werd niet gekend. Ruim vijftig jaar geleden zeiden we in de volksmond, 'Ach dat is zo'n manwijf' met alle consequenties van dien voor veel mensen die anders geaard zijn en daardoor werden uitgestoten. Je moest al van heel goede huize komen en iets presteren om geaccepteerd te worden. Vele burgers waren niet veel anders dan de mensen die nu in Rusland leven met angst voor het onbekende waardoor ze heel andere dingen projecteren vanuit hun eigen geest dan de werkelijkheid op andere mensen die hen vreemd lijken. Het resultaat is vervolging en mishandeling omdat ze anders zijn dan doorsnee. En nog steeds zijn we ook hier bang voor ons eigen hachje en geven vreemdelingen de schuld van de eigen ellende. Er verandert niet zoveel in het totale mensbeeld ook al denken we dat we beter zijn dan anderen hetgeen ook weer kan zorgen voor afwijzing van anders denkenden.
Gelukkig kunnen we als enkeling het verschil maken zonder ons boven de ander te stellen en ons blijven inzetten voor het welzijn van ALLE mensen en dat is niet eenvoudig maar wel goed. Het is de enige manier om dingen te veranderen en hopelijk te verbeteren. Want gaat het er nu om wat we wel of niet leuk vinden of om het welzijn van alle mensen?
Meestal denken we: Iedereen mag gelukkig zijn als ze maar niet aan mijn geluk komen. toch?
Het blijft moeilijk.
Heerlijk dat kinderen nog zo ongecompliceerd kunnen zijn.
.jpg)
