Aanmeren verboden

Een wandeling door Leiden.
Thuisgekomen las ik het bordje dat op de foto stond.

Bewust van het bewustzijn

Het zijn drukke weken maar eigenlijk is het hele leven zo. Zieke dierbaren, die vol stress wachten op wat er gaat gebeuren, begeleiden voor dokter en gezondheidsbezoekjes naar van alles en nog wat. Een interne verhuizing van onszelf omdat er een nieuwe audio kast gaat komen, de filosofie kring voorbereiden en ander vrijwilligerswerk dat ook gedaan moet worden, lezen en mediteren voor de Lamrim en andere Boeddhistische Dharma lessen  en dan wil ik ook nog graag schilderen en vrije tijd nemen voor een uitstapje met Fer en een dagje met de jongste kleinzoon naast de huishoudelijke karweitjes waar ik me niet zoooo druk over maak, maar er wel zijn. En dan vergeet ik nog de blogjes waar ik werkelijk niet dagelijks tijd meer voor neem.

Het is maar goed dat we af en toe om 5.30 uur op moeten staan dan heb ik even tijd voor zomaar een blogje tikken. Op Facebook gaat dat iets sneller. Daar kun je met een korte klik op de hoogte blijven van enkele bekenden medemensen. Ik maak me er maar niet zo druk over of dat wel of niet goed zou zijn en te oppervlakkig, waarom zou ik? Natuurlijk het is allemaal wat sneller, maar dat is zoveel in het leven. Voor mij is het belangrijk dat hetgeen aandacht verdiend omdat ik daar aandacht aan wil geven, dat ook krijgt. Daar probeer ik zo bewust mogelijk mee om te gaan. En als ik me dan ook bewust ben van dat waar ik wat oppervlakkiger mee omga, ben ik al een stapje verder.

Bewuste aandacht is erg belangrijk. Pas zag ik weer een film van Krishnamurti, in gesprek met David Bohm en de psychiater David Shainberg bij de Theosofische Vereniging in Arnhem. Door het gesprek met deze twee mensen kwam heel duidelijk de zoektocht naar onze eigen drijfveren naar voren. Hoe we altijd op zoek zijn naar zekerheid en denken dat we die gevonden hebben in alles wat we doen en zijn. Het was indrukwekkend het denkwerk waartoe krishnamurti beide heren aanzette te volgen ook in mijn eigen denken. De laatste vraag  die K. stelde na die interessante zoektocht was:

Kan het bewustzijn zich bewust zijn van zichzelf? 
De heren keken elkaar aan en  je hoorde hun hersens knarsen :-).
"Doe het NU !! Zei Krishnamiurti. Het werd stil en Shainberg vertelde dat hij ervaarde dat het stil werd. Krishnamurti gaf geen reactie meer.

Mijn ervaring is, wanneer je je daar echt op gaat richten en je er vaker mee uiteenzet, dat er rust in het denken ontstaat en alles iets meer helder aanwezig blijkt te zijn. Het denken gaat er steeds minder 'tussen zitten'. Je neemt de drukte minder op je schouders mee en alles is er in het moment.

Daar door de dag heen bewust van zijn, geeft een heel andere benadering van wat het leven IS.

Pietepeuterig klein nootbook

Gister met mijn kleinzoon aan een kleine interne verhuizing begonnen. Het hele bureau, en dat is geen peuleschil, verplaatst naar waar het vroeger stond en de twee keyboards van Fer op de plaats waar eerder het bureau stond. Wat valt dat tegen en wat komt er dan altijd weer een hoop rommel tevoorschijn. Zo'n interne verhuizing is altijd een mooie manier van opruimen en in de hoekjes en gaatjes de stof weer eens wegwerken. Het gesjouw en kantelen van de zware stukken heeft me spierpijn bezorgd en mijn buik reageert zoals gewoonlijk heftig op een beetje teveel hooi op de vork. Maar ik ben blij dat het gebeurd is en we verder kunnen met de overige plannen die eraan komen. Niets geen bijzonders, maar toch...

Mijn nieuwe plek voor de computer is ook wel weer fijn. Geen last van de laagstaande zon in mijn ogen waardoor het scherm bijna onzichtbaar is, alhoewel het plekje in de kamer ook wel gezellig was, is het in de kleine kamer ook prettig werken, maar de internet verbinding moet nog op de juiste manier aangesloten worden en dan is het spul compleet.  Dit blogje gaat dan maar even via het pietepeuterige kleine nootbookje en een oud fotootje toegevoegd

Stil zijn

Zittend in
de serre is er niets en
en is er alles

Stil gewaarzijn in de serre kijk ik in mijzelf, om me heen en naar buiten.

Als ik me bewust ben van de goedheid van de natuur en het leven rondom en in me, kan het zomaar gebeuren dat het door me heen gaat...
Gelijktijdig is er blijdschap om al het goede en verdriet om al het lijden dat er is en zit ik heel stil, bewust in het midden.

Geen

himmelhochjauchzend

of

zum tode betrübt

maar

glücklich allein ist die seele die liebt

Goethe.

Dan zit ik in mijn middelpunt en weet dat deze gesteldheid nodig is om volledig te kunnen leven.

Dat zijn kostbare momenten.