Mededogen een emotie??

Er zijn van die mensen die heel mooi en duidelijk kunnen verwoorden waar bepaalde woorden over gaan. En Ludwig legde de vinger op de zere plek.
Met het determineren van woorden kun je veel misverstanden voorkomen. Het is belangrijk wanneer je samen praat dat je het over hetzelfde te hebt, anders praat je langs elkaar heen. Zo kan er over mededogen of compassie veel verwarring ontstaan als het door iedereen verschillend wordt uitgelegd. Zelfs filosofen houden er verschillende inzichten op na.

Wat ik in mijn blogjes schrijf is gebaseerd  op de boeddhistische filosofie en het mededogen dat daar wordt bedoeld is geen emotie maar een levenshouding waar je helemaal van doordrongen kunt leren zijn. Een fundamentele houding van waaruit geleefd kan worden. Vanuit die houding gaat het erom het hele leven en alles te omarmen zoals ik zo vaak schrijf: met alles erop en eraan! In het mahayana boeddhisme is deze levenshouding bekend onder de naam 'groot liefde mededogen' de manier van leven van de bodhisattva. Een prachtige manier van leven waaruit vreugde 'geboren' wordt en waar uiteindelijk de Boeddha's uit voortkomen. Een weg die om 'aandachtig zijn', vraagt. Niet eenvoudig voor ons met alle blokkades die ons ervan weerhouden. Maar met een goede motivatie is de vreugde die eruit ontstaat voelbaar in het begin, in het midden en aan het einde van het pad.

Ludwig de Latter schreef een duidelijk verklaring over compassie die ik hier graag wil plaatsen. Hij beschrijft dat, waar het in spirituele zin om gaat.

Ludwig, bedankt voor je bijdrage en inspiratie.

Er is hier denk ik een begripsverwarring. Als we in de kontekst van Boeddhisme/meditatie/mindfulness (zie Tich Nath Han, Gerbert Bakx, Jon Kabat-Zinn) spreken over 'compassion' dan vertalen we dat in het Nederlands niet als compassie of medelijden maar als mededogen. Waar gaat het om?
Medelijden is een emotie. Ik kom jou bezoeken omdat je ziek en ellendig en gebroken bent. En ik word overweldigd door emotie en ik heb intens medelijden met jou. Ik kies er niet voor om medelijden te hebben, het overkomt me en het kan zelfs nog een paar dagen nazinderen.
Een jaar later ontmoeten we mekaar op de parking van het groot warenhuis. Jij in Armani pak, in een peperdure slee, met gouden horloge... mijn medelijden zal dan ver zoek zijn.
In de beide gevallen echter kan ik je wél ontmoeten vanuit een houding van mededogen. Mededogen is geen emotie maar een bewuste levenskeuze waarmee je de wereld, alles en iedereen altijd omarmt.
Het is hier niet het forum om dit verder uit te diepen maar als je het echt interesseert raad ik je aan om naar de bib te gaan of naar de boekhandel en te lezen. Het begint met weten. 

Zo is er dankzij De reactie van Ludwig toch weer een overdenking uitgerold op dit kleine noteboekje.

Nee blogvrienden, het wil nog niet echt lukken. Mijn kamaraadje nog ziek en de computer nog niet beter.

Het blijft behelpen.

Geduld

Geduld is een schone zaak.
Mijn computer is nog een puinhoop, maar hopelijk begint mijn lief vandaag toch weer een beetje te eten. We wachten af.
Even voor de duidelijkheid. De computer is één ding, mijn lief is heel iets anders :-).

De mens en zijn engel

Een religieus verhaal of gedicht zouden we niet als een gebeurtenis in onze psyche moeten interpreteren, of als een primitieve vorm van informatie overdracht, maar als een gebeurtenis in de Ruimte die we zijn; als een gebeurtenis in onze ziel. In sommige vormen van psychotherapie wordt 'geleide fantasie'gebruikt om ons bewust te worden van de inhoud van onze psyche. In contemplatieve tradities wordt `creatieve imaginatie` ontwikkeld- dat is een vemogen van de ziel- waarmee we de symbolische werkelijkheid van de wereld van de ziel kunnen waarnemen. Dat vermogen wordt ontwikkeld door te leren om de religieuze verhalen te gaan ervaren als gebeurtenissen die niet aan ons (ons persoonlijk subjectief bewustzijn) gebeuren, maar die in onze Ruimte  (een transpersoonlijk, objectief bewustzijn) gebeuren. Dat betekent dat we eerst moeten leren om naar dergelijke verhalen te gaan luisteren. Het ware luisteren kan alleen met de oren van het mystieke hart, Als we met ons mystieke hart naar dergelijke verhalen luisteren,dus vanuit een contemplatief bewustzijn, worden we één met dat verhaal en worden we als het ware opgetild naar het niveau van de mundus imaginalis;we worden van een mens tot een engel getransformeerd  Dit is echter alleen mogelijk als we het religieuze verhaal begrijpen.

Een citaat uit het boek van Daniël van Egmond 'De mens en zijn engel' (onder deze link vind je ook het eerste hoofdstuk en meer informatie) dat logischerwijs uit zijn context veel vragen op zal roepen. Om het juist te interpreteren moet je het boek gelezen hebben, want wat versta je onder een engel en hoe manifesteert dit zich in de vele tradities door de eeuwen heen? Wat is de diepere betekenis en kunnen wij gewone mensen een engel ervaren?
Het is geen boek om even vlotjes overheen te lezen. Je moet je er graag in willen verdiepen en dan geeft het veel duidelijkheid over wat engelen zijn en de functie die ze hebben. Niet alleen in de christelijk-joodse tradities, maar door de eeuwen heen als werkende kwaliteiten onder velerlei vormen en namen. Kwaliteiten waar we ons mee kunnen verbinden.

Dr. Daniël van Egmond is godsdienst filosoof. Hij studeerde cum laude af in de godsdienstwetenschappen en wijsbegeerte.

Jaarlijks geeft hij een reeks van acht voordrachten over mystiek. Deze voordrachten zijn steeds in de Geertekerk in Utrecht. 

Vorig jaar was ‘De mystieke weg van Plato’ het onderwerp en eerder ‘De mystiek van het rozenkruis’. Ook ‘De mens en zijn engel’ is een reeks van voordrachten geweest.