Even iets anders

Voorlopig heb ik andere dingen aan mijn hoofd.
Dus even piano aan in het Magazijn.

Korte krabbels op
http://notitie.blogspot.nl/

De laatste klaproos.
Vergankelijkheid op zijn best.

Met z'n tweeën verder vieren.

 Het is vakantie en blijft vakantie.
Nu is Mika erbij en gaan we samen als het morgen een beetje wil lukken, naar het openluchtmuseum.
Hij zal vast zijn ogen uitkijken want hij vertelt me net dat hij 150% kan zien.
Geweldig toch?
Hij schrijft mij leuke briefjes en verstuurd ze met zijn mini quatje van playmobiel en dan schrijf ik hem een briefje terug.

Oude dagboeken lezen

Als ik hoor dat er mensen zijn die hun dagboeken niet meer in durven kijken, begrijp ik dat zo goed. Het is doodeng wanneer je zware dingen in je leven hebt meegemaakt.  Je moet een stevige basis hebben om op terug te kunnen vallen wil je jezelf ermee uiteen kunnen zetten. Als dat niet het geval is kan je oude problemen beter vermijden. Maar dat het voor mij heilzaam werkt erdoorheen te gaan, is mij duidelijk. Een methode die ik kan toepassen en in mijn levende ervaring van iedere dag kan gebruiken om ermee te leren omgaan is dan precies wat ik nodig heb. Als het functioneert is het goed. En bij mij functioneert mijn methode  gelukkig.

Mezelf in de ogen kijken en ontdekken, zonder de schuld naar buiten te schuiven,  dat ikzelf verantwoordelijk ben voor de problemen die mede door mijn keuzes tot stand kwamen. Het laat zien dat ik alles achter me kan laten en vanaf heden andere en naar beste kunnen betere keuzes kan maken. Ik kan er zelfs voor kiezen een dikke streep onder sommige zaken te zetten. Niet uit angst of schuldgevoel daarover want ik heb mijn eigen verantwoordelijkheid voor het verleden op me genomen en kan mijn pad rustig vervolgen wat ook de gevolgen moge zijn.

Verder vieren met zijn drieen.

Het vakantie gevoel gaat gewoon verder. Was ik eergister op stap met zoon en kleinzoons. Gister was ik op stap met Es en Yvette. Allereerst de trein naar Amsterdam, waar Es me opwachte met haar onafscheidelijke en Canta. Een feest om met haar over de wegen en paden te crossen. Het roept een eindeloos gevoel van vrijheid en blijheid op. En dat is niet in de laatste plaats te danken aan haar uitstraling en de manier waarop het 'klikt'.

Ze crosst langs de wegen dat het een lieve lust is, Omzeilt obstakels alsof ze er niet zijn en stopt op plekken waar je het niet verwacht om naar lucht happende  visjes te kijken in de handen van jonge mannen.

  Zo arriveerden we in Spaarndam en daar ontmoetten we Yvette. We raakten niet uitgepraat. 

We maakten ook kennis met Das en de honden van Yvette. Veel later dan ik verwachtte stapten we we op.

Het was een heerlijke maar vooral bijzondere middag. Wonderlijk hoe het lijkt alsof je elkaar al jaren kent.