Als ik hoor dat er mensen zijn die hun dagboeken niet meer
in durven kijken, begrijp ik dat zo goed. Het is doodeng wanneer je zware dingen
in je leven hebt meegemaakt. Je moet een stevige basis hebben om op terug te
kunnen vallen wil je jezelf ermee uiteen kunnen zetten. Als dat niet het geval is kan je oude problemen beter vermijden. Maar dat het voor mij heilzaam
werkt erdoorheen te gaan, is mij duidelijk. Een methode die ik kan toepassen en in mijn
levende ervaring van iedere dag kan gebruiken om ermee te leren omgaan is dan precies wat ik nodig heb. Als het functioneert is het goed. En bij mij functioneert mijn methode gelukkig.
Mezelf in de ogen kijken en ontdekken, zonder de schuld naar buiten te schuiven, dat ikzelf verantwoordelijk ben voor de problemen die mede door mijn keuzes tot stand kwamen. Het laat zien dat ik alles achter me kan laten en vanaf heden andere en naar beste kunnen betere keuzes kan maken. Ik kan er zelfs voor kiezen een dikke streep onder sommige zaken te zetten. Niet uit angst of schuldgevoel daarover want ik heb mijn eigen verantwoordelijkheid voor het verleden op me genomen en kan mijn pad rustig vervolgen wat ook de gevolgen moge zijn.
Om hier aan toe te voegen:
BeantwoordenVerwijderenUiteraard draag je zelf verantwoording voor je doen en laten, handel en wandel.
Het valt echter nog te bezien of een eigen verantwoordelijkheid voor het verleden van toepassing is wanneer je als kind het nodige is aangedaan, oftewel is overkomen, want dan ligt de verantwoording niet bij dat kind.
Ik kan me voorstellen dat je zo'n trauma levenslang meedraagt op je schouders en zelfs de loop van je leven kan bepalen.
Wél kun je ervoor kiezen, maar dat valt niet mee, het bijbehorende schuldgevoel aan te pakken en goed in de ogen te kijken om het voor eens en altijd lost te laten.
Streep eronder. punt. uit.
Mooie aanvulling Es. Kinderen hebben een vertrouwde thuisbasis nodig. Wanneer dat ontbreekt kan dat funest zijn.
VerwijderenHet logje is een persoonlijk verhaal en ik ben me bewust van het grote geluk dat ik een liefdevolle en beschermde jeugd had.
Ik heb ook makkelijk praten, Elly, eveneens liefdevolle, koesterende ouders en ook nog een erudiete vader waar ik veel van geleerd heb. Als nakomertje met veel oudere broers en zussen werd ik behoorlijk vertroeteld (anders dan die verwennerij van tegenwoordig, hoor (!)) en ik buitte dat als vanzelfsprekend uit.
VerwijderenHet was maar goed dat mijn ouders wat (over)bezorgd waren want dat maakte mij al jong volwassen. Daarom had ik de behoefte om jong op mezelf te wonen en was op mijn negentiende de deur uit, niet omdat ik het zo slecht had -integendeel- ik was dat gehijg in m'n nek zat, wilde m'n eigen leven leiden en had geen zin meer om tekst en uitleg te geven over mijn (wan;-])daden.
Zij zeiden iets waar ik nu nog blij om ben: als jij op je zelf woont, kind, dan bemoeien wij ons nergens meer mee maar je kunt altijd op ons terugvallen.
Mijn ouders hebben me toen nooit (meer) geclaimd, onze relatie is tot hun dood toe goed gebleven en ik heb me als vrij mens verder kunnen ontwikkelen.
Daar kunnen we dan beiden altijd op terugzien met veel blijdschap.Dat kan lang niet iedereen.
VerwijderenLeven tussen de eerste en laatste regel
BeantwoordenVerwijderenalles wat je deed en doet heeft vroeg of laat gevolgen
misschien
laat een dagboek zien
dat leven veranderen is tot je erdoor wordt verzwolgen
Graag gelezen,Elly.
Lenjef