Nieuwsgierig

 Iedere keer sta ik weer versteld van de vele mogelijkheden die er zijn en dat is met alles zo. Wat we zo oppervlakkig denken te weten heeft onder die oppervlakte nog veel meer mogelijkheden in zich. Precies dat is het wat mij altijd weer trickerd en waar ik naar op zoek ga om dat ik zo nieuwsgierig ben. 

Op die manier heb ik de vele mogelijkheden van de programma's  en mogelijkheden die ik nodig heb voor de fotootjes op de computer ontdekt. Allereerst hoe ik ze wil bewerken maar ook wat de nogenlijkheden zijn om te delen op pc, laptop, tablet en telefoontje.  En dan kom ik van alles tegen over hoe ik dat besturen en inrichten kan.  Aansluitingen met usb stick en verloopjes naar kaartlezers etc. Zo leuk om mee te experimenteren en ook de resultaten te zien. Het is 'leuk om alle mogelijkheden te onderzoeken zodat je overal zoveel mogelijk gebruik van kunt maken.

En wat is intussen de Katalpa weer schitterend. Gisteren fliepste ik hem in Wageningen

Stilstaan in verwondering

Heerlijk is Italië. Het is zo anders dan ons platte landje dat overigens ook prachtig is. Maar Italië  is voor mij toch bij uitstek het land waar de kunst op een heel bijzondere manier zijn historie heeft. Inderdaad niet mooier of beter maar gewoon  anders dan in de lage landen.

Zeker in Toscane kom je dit soort doorkijkjes overal tegen en het maakt niet uit welk dorp of stad, iedere keer is het weer bijzonder. Boven is een plaatje uit Assisi. Hieronder een schilderachtig vergaan muurtje in Peruggia.

Als je oud bent is het misschien wel makkelijker om met beperkingen zoals geen verre reizen meer en andere nieuwe dingen om te gaan . Maar je kunt wel terug  kijken op een heel leven met alle ups en downs die daarbij horen. Dan kijk je terug over het landschap van het verleden zoals ik hier terugkijk over de heuvels vanaf San Gimignano en herinner me hoe mooi het was. 

Want alles is vergankelijk dat zie je rondom je heen. En al is het misschien nog niet meteen verdwenen de verandering is duidelijk. 

Het oude bekeken vanuit een nieuw perspectief kan verrassende plaatjes oproepen waardoor de scherpe randjes van de vroegere ervaringen wat milder worden.

Al zijn de detailleringen en de helderheid van vroeger niet meer zo scherp juist dat geeft het hele leven de mogelijkheid ideeën te herzien en in verwondering even stil te staan. 

 

Sienna

Ik zit met mijn laptopje op schoot in kleermakerszit op de bank te genieten van fotootjes die ik in Italië  maakte.

2008 een eeuwigheid geleden. Maar ik herinner het me als de dag van gisteren. De eerste blik die ik op Siena  wierp en het plaatje dat ik ervan maakte.

De nauwe straatjes en de mensen die onder de poortjes naar het grote plein op de terrasjes zaten. 

En dan plotseling dat grote plein in de zomer hitte waar de halve wereld zich schijnbaar had verzameld. En er zijn nog meer plaatjes die voor mij veel mooier zijn en waar ik mateloos van geniet. En niet alleen daarvan kan ik genieten maar ook van het feit dat ik leef en onder goede omstandigheden groot en zelfs oud heb mogen worden. En die omstandigheden zijn zeker niet alleen maar over rozen gegaan. Ieder mens krijgt zo zijn eigen kommer en kwel te verwerken en levenskunst is het om daar een goede weg in te vinden. 

Wat zal het hier nu in 2022 nog vele malen drukker zijn.

Want iedereen schijnt het zo ontzettend nodig te hebben. Als je twee keer niet een buitenlandse reis hebt kunnen maken is het niet langer uit te houden en MOET je toch werkelijk kunnen genieten  van een vliegtuig vakantie naar een of ander verweggiestan. Waar leef je anders nog voor.

Ik zal wel te oud zijn om dat allemaal te kunnen begrijpen. Begrijpen hoe noodzakelijk het is in een wereld vol stress te overleven en dat het buitengewoon noodzakelijk is om alles te kunnen doen wat de geest je ingeeft. En dat is het hele jaar door wachten en werken tot je weer met vakantie kunt. 

ik vind het eigenlijk buitengewoon triest dat het niet meer mogelijk schijnt te zijn op een minder milieuonvriendelijke manier vakantie te houden en dat de mens in het algemeen niet meer in staat schijnt te zijn het plezier uit wat meer eenvoudige middelen te halen. Dat al het geluk alleen nog maar van buiten naar binnen gehaald moet worden en er geen geluk meer bestaat dat van binnenuit in tevredenheid op kan opborrelen.

Maar ja wat wil je. Ik ben oud en begrijp het dus niet meer. 

Ik misgun echt niemand wat voor grootse en mooie vakantie dan ook maar hoop dat er wat minder ontevredenheid zal ontstaan nu het ernaar uit gaat zien dat corona hier en daar weer roet in het eten gaat strooien en de mens toch wat gelukkiger kan worden in zijn eigen vel.

Ik ga  verder met het bewerken van oude fotootjes en laat intussen gods water over gods land stromen. De dingen komen en gaan. Niets is eeuwig en maak er allemaal  maar het beste van. 

Rolmaatje

Ik raak al aardig bevriend met mijn nieuwe Rojlmaatje.  Zo voelt het ook echt. Een vertrouwd gevoel waardoor ik merk dat ik makkelijker dingen doe die ik anders niet doe. Bijvoorbeeld in het park gaan tekenen.  Ik kan willekeurig overal gaan zitten waar het mij uitkomt. Tablet  en pennetje bij de hand. Lekker in de schaduw onder de bomen en  ik ben nu dus weer even weg. 

Tot later.