Hoe blij kun je zijn

 Kwam ik alweer met 200 fotootjes thuis. Nu bleven er 50 over. Je schiet zo makkelijk weg met dat digitale gedoe. En wat ben ik ongelofelijk blij als ik dan thuiskom met zoiets

Even gegoogled. Het is de wolzwever

Ten eerste had ik dat beestje dat al vliegend honingzuigt al in geen jaren meer gezien en ten tweede dat het me nog steeds lukt behoorlijke foto's te maken als de gelegenheid zich voordoet. 

Zo was ik bezig piepkleine muurbloempjes te fotograferen in het Depot Wageningen toen er plotseling in mijn ziker een zwart vlekje tevoorschijn kwam

Met het blote oog had ik het nooit kunnen spotten maar nu was het afdrukken geblazen en toen ik thuis kwam

Ontdekte ik ook nog een vliegend object. Hoe blij kun je zijn? 

Want die had ik zelfs in mijn zoeker niet waargenomen. De Wants droop af en verschool zich weer onder de bloem. Toen mijn lief kwam kijken om ook een plaatje te maken,  was hij verdwenen. 

Vrolijk Pasen

 

Dat scheelt

En dan maken we weer even een rondje door Sonsbeek. Er is altijd wel iets te beleven. Maar toch is het altijd weer anders.  We zijn er in andere jaren ook wel geweest en dan was het in maart een drukte van belang. . Snaterende ganzen en vliegende reigers met grote takken om nesten te bouwen. 

Dat zijn we dit jaar bijna niet tegengekomen. Het is ook opmerkelijk rustig in de bomen en de oude nesten zien er verlaten uit. Slechts een nest, lastig te fotograferen achter alle twijgjes waar nog geen blad aan zit. Maar toch te zien dat de jongen al aardig groot geworden zijn. 

De boom in tegenlicht straalt zelf bijna licht uit. 

Ook bij de zwanen is het rustig en het ziet er nog steeds niet naar uit dat het vrouwtje op het nest zit. 

Intussen heeft de kraai een lekker maaltje verschalkt uit de modder opgediept.. Jammer voor de arme kikker. 

Zo af en toe laat een gans het gesnater horen maar verder is het deze zaterdag voor Pasen erg rustig want ook de mensen zijn niet aan de wandel maar waarschijnlijk shoppen, boodschappen doen voor Pasen moet ook gebeuren. 

De mandarijn eend spieglt zich in het water en verwonderd zich over zijn eigen schoonheid. 

 En zo maakte ik weer zo'n 250 fotootjes en hield er alsnog ongeveer 75 over nadat de slechte of minder goede weggegooid waren. Paardebloemen met snoepende vliegen, Koolwitje, Dagpauwoog, jonge Nijlganzen en de laatste Magnolia bloemen Teveel om op te noemen. Ik kom er nauwelijks aan toe ze allemaal in het blog of op Facebook te zetten en ach, wie zit daar nou op te wachten. 

En dan kan ik ze ook nog kwijt op Maak mijn dag, Aandachtig kijken

Wat moet je er toch allemaal mee op je oude dag. Maar....Iedere keer als ik er zelf door blader op de computer of tablet geniet ik er weer van. 

En daar gaat het toch om, nietwaar...

En het neemt geen fysieke ruimte in beslag, dat scheelt. 😄

Oranjetipje

 Misschien komt het wel door de tijd van het jaar. Het is pasen en goede vrijdag is achter de rug. Veel muziek over het lijden van Jezus. Met de Passion kan ik niet zo goed uit de voeten. Dat doet me niets en ik voel er meer weerstand tegen dan affiniteit maar de Mattheus van Bach en de muziek uit Jesus Christ Superstar raken me tot op het bot. . Niet zozeer omdat ik dan op een kerkelijke manier daarmee omga maar voor mij is het meer een tijd om me te bezinnen en me geraakt te voelen door hoe wij of liever gezegd IK als mens functioneer.  Daar ben ik min of meer doorlopend mee bezig binnen mijn Boeddistische beoefeningen, Analytische meditaties, concentratie en mindfulness overwegingen maar in deze rtijd lijkt het allemaal wat directer en misschien ook met meer emotie binnen te komen. 

Daar kwam nog bij dat een blo vriendin die ik al kende van het Weblog (nu op facebook) is overleden vlak voor goede vrijdag en dat geep me meer aan dan ik van te voren had kunnen bedenken. Digitaal heeft wel degelijk een persoonlijk tintje en is dichterbij dan je zou verwachten. Het is maar net hoe je er zelf mee omgaat.   Ik denk toch dat ik ook maar weer eens wat verder op mijn overdenkingen in wil gaan op mijn andere blogje want het is goed om dingen te verwoorden anders blijven ze zo ergens in het luchtledige hangen. Woorden geven aan overdenkingen maken de ervaringen wat meer hier en nu. Duidelijker. Niet iets van ergens buiten mezelf want uiteindelijk zitten alle ervaringen alleen maar in de eigen persoonlijkheid. Hoe ik het ook wend of keer: De wereld dat ben jij zegt Krisjnamurti en dat wordt me steeds duidelijker.

Verder zijn we de afgelopen tijd veel aan het fotograferen geweest. Het is er goed weer voor. Heerlijk in het zonnetje. De wind is nog wat koud geweest. Maar dat vind ik wel fijn. Vroeger kon ik prima tegen de warmte maar nu is het me al snel te warm en wil mijn lijf niet meer zo goed in de warmte, dan ben ik zo snel vermoeid. En dan kom ik ook weer uit bij een overdenking over het ouder worden. Tja ik ga daarover ook maar weer eens schrijven op mijn andere blogje. 

Je moet er wel allemaal de tijd voor hebben want ook daar ontbreekt het me wel aan. 's Avonds komt er niet veel meer uit mijn handen en in plaats van van druk bezig zijn, is het dan meer bankhangen of wat lezen.  De dagen worden steeds korter voor mij ook in de zomertijd. 

De eerste pinksterbloem die ik deze week zag en het eerste oranjetipje dat daar graag van snoept.