Ruimte in de kast

 Wat een opruiming.

Al jaren doe ik niet meer zo veel met kleding en schoenen. Dat was vroeger wel anders. Het was mijn lust en mijn leven. De laatste mode in vele opzichten en dan liefst een beetje extra vagant. Soms droeg ik dingen en hoorde dan achter me mompelen, moet je daar kijken.  Dat vond ik dan wel leuk want ik voelde me in mijn element met wat ik droeg. 

Maar sinds jaren heeft het mijn aandacht verloren en zijn er heel andere dingen waar ik me mee bezig houd. Toch hangt mijn kast nog vol met kleding die ik eigenlijk nooit meer draag en ook schoenen die ik niet meer dragen kan. Dus opruimen. 

Zakken vol staan nu klaar om weg te gaan en ik heb tot mijn dood nog genoeg over. Schandalig eigenlijk. Maar ik heb er veel plezier aan beleeft. 

Ik naaide veel zelf en als ik dat niet deed kreeg ik het wel van mijn moeder of tante  dje coupeuses waren en later nadat ze met hun eigen bedrijfje waren gestopt op een atelier werkten en dan waren de proef modellen voor mij en mijn nichtje. 

Mooie herinneringen. Volop van genoten maar nu hoeft het niet meer en hebben mijn interesses zich verlegd.

Er is weer ruimte in de kast. 

Valkuilen, het blijft boeiend.

 Iedere dag is anders. Er zijn dagen dat ik denk: ik stop[ met bloggen en ik heb nergens meer zin in. Maar eigenlijk weet ik wel dat dat niet klopt. Ik ben gewoon moe. Ik moet weer even bij mezelf in rust terug komen. En dan plotseling komt er weer een dag. Vaak in het weekend dat ik weer overal zin in heb en denk: Leuk ik ga een blogje schrijven. Het is hollen of stilstaan, want dan heb ik er zoveel zin in dat ik niet zou willen stoppen. 

Wat is een mens toch een raar botje. Maar gelukkig zit iedereen weer anders in elkaar en is het voor velen niet herkenbaar wat ik hier boven schrijf en kabbelt het leven voor anderen iedere dag gewoon rustig door in de vaste patronen.  Vaste patronen voor mij? Voor een deel misschien maar nee dat is toch niet echt mijn ding. Toch heb ik me voor veel dingen wel vaste patronen aangewend omdat dat hey leven wat stabiliseert en minder ingewikkeld maakt. Dat heb ik ook nodig. Maar voor de rest ben ik voor de impulsen en laat me daar geduldig in onderdompelen. 

Die hoogte en dieptepunten zijn wel met de jaren veranderd. Vroeger heette het altijd juichend tot in de hemel of bedrukt tot in de dood.  Dat is nu gelukkig anders, rustiger overzichtelijker en daar ben ik blij mee. Dank zij meditatie en beoefening is het dagelijks wisselende leven  zoveel hanteerbaarder geworden. 

Dus vandaag weer overal zin in . Ik heb heerlijk geslapen, wat tegenwoordig ook niet meer iedere dag zo is en dat scheelt een slok op een borrel.

En dan lees en zie ik hier en daar de toenemende boosheid over het gedrag van anderen in deze crisis. Vaak ben ik het helemaal eens met alle opmerkingen over het wel en wee van deze tijd en de boosheid die daaruit voortkomt maar ik heb ook aan de lijve ondervonden dat anderen aanspreken op hun gedrag ook al is het nog zo uit een goed hart bedoelt om de ander in te laten zien dat ze meer baat zouden hebben bij een gedrag waar ikzelf voor sta, het werkt niet. De ander voelt zich dus alleen maar aan gevallen. En als ik er goed over nadenk weet ik dat ik dat ok net zo zou zijn als mijn fundamentele waarden op zo'n manier aangetast worden.  En hij regeert daardoor terug met een oplopende boosheid.  Het wordt steeds lastiger elkaar te bereiken. Met als gevolg tweedeling en vriendschappen die eigenlijk geen vriendschappen meer zijn en erger zelfs uit kunnen lopen in vijandigheid. Vaak is het dan zaak mezelf terug te trekken en afstand te nemen als de verschillen te groot zijn geworden en er niet meer gewoon gepraat kan worden.  Dat is heilzamer dan het ontwikkelen van vijandigheid. 

Ik leer steeds meer van wat ik zelf ervaar en ook om mij heen zie gebeuren. Natuurlijk trap ik toch ook  regelmatig weer in de valkuil waar ik beter omheen zou kunnen lopen maar op het moment dat ik het zie kan ik er makkelijker uit stappen en mijn weg vervolgen. 

Tja het valt niet mee in deze tijd bij de les te blijven. En dan is het nog maar de vraag waar doe je goed aan. De ene keer zullen harde uitspraken zoden aan de dijk zetten en verandering in de goede zin van het woord teweeg brengen, een andere keer pakt het volkomen verkeerd uit en wordt de agressie gestimuleerd. Wat is dan nog goed of kwaad? Ik heb het liever over heilzaam of niet. 

En  dit soort overdenkingen gaan echt niet alleen maar over deze crisistijd. Het is overal en altijd weer aandachtig opmerken wat er gebeurt in mijn leven en in het leven van anderen. Altijd weer bijzonder en verwonderend hoe het allemaal functioneert.  Het blijft boeiend. 

Bijzondere menselijke kwaliteiten

 Ik schreef weleens dat ik niet zoveel last van depressies had. Wat biet wil zeggen dat ik altijd maar vrolijk over alles heen wals, integendeel. Maar zo af en toe slaat de twijfel toe over van alles en nog wat. Ben ik wel goed bezig?. Kan het niet anders? Niks mis mee dergelijke overdenkingen. Maar nu gebeurt het zo af en toe dat ik in de modder zak. 

Enfin werk aan de winkel. Mezelf er weer aan de haren uittrekken.

Vanmiddag naar de oogarts. Misschien speelt dat ook wel een rol want ik denk dat ook mijn ogen achteruit zijn gegaan en gister de hele dag beroerd geweest van die lastige darmen. 

Ach een mens kan dus niet altijd positief zijn. Wat een  rot woord vind ik dat toch. Het wordt te pas en te onpas overal voor gebruikt. Ook ik trap dus in die valkuil en weet nu geen  beter woord te bedenken.

We hebben gelukkig alle mogelijkheden in ons zitten.  als mens. Blijdschap, depressie, verdriet, geluk, rechtvaardigheid, boosheid, haat, liefde, saamhorigheid, twijfel,  enthousiasme, motivatie naïviteit, argeloosheid egocentrisme. Teveel om op te noemen.. Dat op zich is al bijzonder.  En we mogen alles gebruiken en dan natuurlijk ten goede.

Iedereen zit in hetzelfde schuitje

 Ik reageerde op een blogje van Vlasbloem met

Ja vreselijk al die onbereidwilligheid van medeburgers en dat is zacht uitgedrukt. Ik probeer zelf  maar zoveel mogelijk de goede kanten te belichten als het mogelijk is.  

En dan heb ik het over de rellen en de agressie die voortkomt uit angst en boosheid.

Ik heb intussen ook al het een en ander aan nare woorden over me heen gekregen.  Zelfs van een lieverd van wie ik niet verwachtte dat ik zo aangevallen zou worden terwijl we er in grote lijnen dezelfde ideeën op na houden. Kennelijk was ik niet extreem genoeg in haar visie met mijn veroordelingen. sterker nog ik ben totaal niet van plan wie of wat dan ook te veroordelen Álle mensen die het niet met mij eens zijn zitten in hetzelfde schuitje. Natuurlijk heb ik er wel een eigen mening over maar wie is er nou geholpen met het veroordelen van anderen.  Anderen die dezelfde ellende ondervinden als ik. Mensen die er een andere filosofie op na houden om hetzelfde te willen bewerkstelligen als ik. Je kunt het niet eens zijn met elkaar maar de enige schuldige is Corona wordt daar maar eens boos op en haal de energie daaruit om het goede te bewerkstellige We doen allemaal hopelijk wat we kunnen (behalve moedwillige relschoppers) en wat er mis gaat van de ene of de andere kant is onwetendheid niet weten wat de consequenties van een bepaald gedrag kan zijn en niemand weet tot nog toe hoe we corona werkelijk uit de wereld moeten krijgen. 

We zullen allemaal stuk voor stuk de consequenties van ons eigen handelen moeten leren aanvaarden op de lange duur. Ik hoop dat de hele wereld en alle mensen er zonder al teveel kleerscheuren doorheen zullen komen maar dat dat niet lukt voor velen is nu al duidelijk. De ellende en narigheid is groot voor velen.  En iedereen kan zo maar de volgende zijn die aan de beurt is. Dat is beangstigend voor velen en als je dat niet in de ogen kunt of wilt kijken dan gebeuren er rare dingen. 

Mou wil ik geen onheilsprofeet zijn. En daarom schrijf ik er liever niet over en houdt het  bij de mooie dingen die altijd overal tussendoor zichtbaar zijn. Toch wil ik de realiteit ook niet uit het oog verliezen. Vandaar dit blogje en ik hoop dat je daar niet teveel van onderuit gaat dus sluit ik af met te vertellen dat het zonnetje in mijn kamer schijnt en dat het prachtig is in de natuur. Ik heb al zoveel mooie fotootjes kunnen maken vam de grandioze herfst. Want de getijden trekken zich nergens wat van aan en het leven gaat gewoon door. Iedere dag is er een waar de mooie dingen en de warme liefdevolle zonnestralen uit gefilterd kunnen worden. 

Dus

maak er een mooie dag van.