Maar ja. ik vind alle rood niet mooi. Dit is bijvoorbeeld het fotootje dat uit mijn toestel komt rollen als ik een rode bloem fotografeer. Ik heb een goed toestel waar ik heel tevreden mee ben maar dit rood...!!! pffff
En nou kan ik natuurlijk allerlei kunstgrepen toepassen om de kleur anders te maken of meer zoals ik het zou willen hebben . Want deze kleur vind ik totaal niet overeenkomen met de werkelijkheid. Maar ja, die werkelijkheid is zo wie zo niet te evenaren. Van de werkelijkheid is alleen maar een plaatsje te maken dat boeit of niet , dat vind je mooi of niet.
Nou dit vind ik dus in deze context een vreselijke kleur.
En dan ga ik er mee aan het stoeien en maak er dit van. Ja je vindt het mooier of minder, maakt niet uit. Maar het schreeuw in ieder geval niet zo als de eerste foto.
Het is rustig rondom de grote vijver in het Sonsbeek.
De mandarijneenden zijn in geen velden of wegen meer te bekennen en in vorige jaren was het soms een drukte van belang omdat er veel reigers in de bomen zaten te broeden.
Nu zie ik enkele nesten in de bomen op het eiland maar ze worden dit jaar lang niet allemaal bewoond
en er is weinig vliegverkeer. Een enkeling is aan het fourageren.
Een eenzame meeuw vliegt langs de stille reigernesten
Ik wacht op een poetsende nijlgans tot hij zich zal schudden en de veren uitslaan maar
En maakt dan plaats voor de overvloedige rodondendrons
Zo heeft alles zijn tijd en plek in de natuur. Daar mag de mens een beetje mee spelen maar uiteindelijk is alles en iedereen vergankelijk om plaats te maken voor het nieuwe leven. Dat is niet triest dat is schoonheid.
Het begon vanmorgen zo fijn. Weliswaar in de verte het gevoel dat er een buikpijn op komst was maar mijn vriendin kwam en we zouden samen schilderen. Het was al een paar keer mislukt omdat we bij de koffie aan de praat raakten en het schilderen maar lieten liggen. Heerlijk weer eens samen op een ouderwetse toer van gedachten wisselen. Maar vandaag zouden we echt het penseel weer in de hand nemen.
Zo gezelgd zo gedaan en het ging goed. We hebben fijn gewerkt.
Maar vanmiddag na de lunch werd het lijf er toch niet beter op en ettelijke momenten van diarree en kramperen op de toilet bezorgde me de koude rillingen. Het voelt weer eens helemaal naar een ontsteking en dat is niet leuk. Maar nu lekker onderuitgezakt op de bank een beetje bijkomen met een paracetamol achter de kiezen. Hopelijjk blijft het daar een beetje bij maar het zou zo maar een paar dagen weer aan kunnen slepen want een ontsteking duurt altijd weer langer. Gelukkig heb ik er door de jaren heen wat beter mee om leren gaan en kan ik goed wat ontspanning in mijn lijf brengen na de inspanning en rustig wachten tot het ergste verkrampingen voorbij zijn. De paracetamol doet intussen het werk en de kou verdwijnt heel langzaam een beetje met als laatste koupunt. ...Ja hoe raar je het zo. Die eeuwige koude voeten.
Dagelijks duurt het dan totdat alle voedsel uit de darm verdwenen is en die weer tot rust kan komen. In het ziekenhuis moest ik dan vasten en langzaam weer beginnen met vla en soep. Maar nu rommel ik zelf maar wat aan en maak vanavond een eenvoudig soepje. We zien wel, misschien valt het mee.
Dit is een samenstelling van een schilderij, foto's en digitale effecten. Heel leuk om te doen. Alleen erg jammer dat het programma waar ik dit mee doe een heel lage kwaliteit foto oplevert. De verschillende lagen zou je zo in een volwaardig fotoshop programma moeten doen om een goede kwaliteit te bereiken. Maar dit plaatje met Pixlr is zo heerlijk simpel om mee te spelen en goed genoeg voor een digitaal plaatje.
