Ik had een uitnodiging gekregen naar aanleiding van een eerdere uitnodiging waar ik gastspreker was op de Hogeschool hier in Arnhem over huiselijk geweld.
Deze keer voor een aantal jong volwassen leerlingen. Het was wel grappig want toen ik was ingelogd was er niemand die mij introduceerde en ik kende natuurlijk niemand. Op een gegeven moment zei iemand. 'Waar wachten we op?'
Nou toen begon het balletje te rollen en stelde degene waar ik telefonisch mee gesproken had zich voor. Nou dan rolt het balletje wel.
Als ik eenmaal aan het praten ga dan loopt het wel en gelukkig kreeg ik heel mooie vragen waar ik op in kon gaan. Dat maakt het dan ook plezierig om te doen. Vragen over hoe ik ermee om ben gegaan en hoe je iemand kunt helpen die daarmee te maken heeft.
Het was weer een zinvolle morgen en ik hoop dat de jonge mensen er iets van mee hebben kunnen nemen. Dat het heel belangrijk is je bewust te zijn van wat je zelf wilt en je niet door wat dan ook mee te laten nemen in een leven dat niet bij je past en waar je niet achter kunt staan. Op tijd je grenzen aangeven.
Het was al met al een druk en vreemd weekje. Mijn overleden buurvrouw is ook nog begraven maar dat is in grote stilte gebeurd en daar hebben we bijna niets van mee gekregen. Toch heel apart dat ze er niet meer is.
En nu is de TV weer voor mij en ga ik zo naar '' red light'' kijken. Ik vind het zo geweldig zoals die Carice van Houten acteert. Geweldig.
