Weekend

 Ziezo dat heb ik ook weer gehad. Vanmorgen werd ik met een behoorlijke buikpijn wakker. Ach ik ben eraan gewend met een lastige en vooral pijnlijke darm. Tja het was weer eens zover. En dan wordt het gewoon een bankhangdag nadat de ergste pijn gezakt is. Gelukkig kwam mijn lieve hulp en die maakte het hier weer spic en span voor het weekend en dat niet  alleen we hebben weer heerlijk gelachen samen want dan ligt de humor  voor het oprapen. En nu voel ik me weer zo bevrijd. De pijn  is over en het weekend voor de deur.

Altijd weer apart dat weekend gevoel terwijl iedere dag door onszelf ingevuld kan worden. Ja natuurlijk zijn er door de week verschillende afspraken, ik bedoel ook vaststaande dingen die iedere dag maken tot die bijzondere dag. En zo blijft ook het weekend bijzonder. 

Maak er allemaal een mooi weekend van want het is de moeite waard daar zelf voor te gaan en je mind in de goede richting te sturen. 

Misschien dit aankomend weekend weer eens een wandelingetje door Sonsbeek.

Miriam van de Meer

 https://www.google.com/url?q=http://feedproxy.google.com/~r/Agreylady/~3/uw7Wt6SHBng/blog-post.html?utm_source%3Dfeedburner%26utm_medium%3Demail&source=gmail&ust=1618068111626000&usg=AFQjCNH_IqoJd1Fm3vNFFR69J_UCmk5UDg

Ik las het al op het blogje van Walter, maar nu kreeg ik zelf ook het trieste bericht binnen dat Miriam van de Meer niet meer onder ons is.

Ze schreef met grote regelmaat prachtige verslagen en reportages over de musea die ze bezocht. Ik ging graag bij haar op onderzoek uit.

 Ik zal haar publicaties missen. Veel te jong heeft ze ons verlaten.

Ik hoop dat ze een goede overgang heeft kunnen ervaren.

Veel te leren

 Ik schreef zojuist in mijn Magazijn blogje dat ik helemaal geen interesse had om te schrijven. Maar dat is ten dele waar. Als ik eenmaal aan het schrijven ga dan vind ik het toch altijd wel weer leuk. 

Zo af en toe heb ik dan dat gevoel omdat er heel veel op me afkomt. Vooral het regelen van dingen vind ik vervelend en daar bouw ik steeds meer weerstanden tegen op. Wat dat nou toch is is mij een raadsel. Zit het tussen de oren? Zou zo maar kunnen.

Nu kwam er weer een berichtje binnen dat ik de nieuwe OV chipkaart in gebruik moest nemen.. Heel leuk en aardig maar daar gaat ie weer. Invullen van gegevens, koppelingen aanvragen nummers intikken en al dat soort geneuzel. En nu al schrijvend weet ik wat de handicap is. Vroeger was dat een fluitje van een cent maar alleen al het nummers overtikken kan een probleem zijn. En wat ben ik dan tot nog toe een gelukkig mens met een lieve partner die altijd klaarstaat om nummers etc. voor te lezen want als ik dat zelf moet doen kan het gebeuren dat ik teveel tijd nodig heb om het (jaja weer door het slechte zicht) over te tikken. En misschien hoef ik daar helemaal niet bang voor te zijn en krijg ik gewoon voldoende tijd om het in te vullen. 

Wat is het toch goed om zulke dingen op te schrijven want dan kom ik erachter waar het probleem zit en dat ik me zorgen of bedenksels inbreng die over dingen iets waar ik me totaal geen zorgen of bedenksels over hoef te maken. Zulke kleine prut dingen. Als het niet lukt doe ik het toch gewoon opnieuw en. Gelukkig is Ferry altijd bij de hand. Totaal onnodig om te balen. Gewoon doen en voor alles is een oplossing. 

Ik heb nog veel te leren. 

Iedere blokkade is te omzeilen.

Niet weten

 Er is totaal geen interesse om wat dan ook te schrijven.

Tja, dat kun je zo hebben he.

Vroeger kon ik uren achter de computer zitten maar nu weet ik het even helemaal niet meer. 

Dus zoek ik maar een fotootje op en wacht tot ik weer wat te melden heb.